Sacris ordinibus non- ritè initiati, tenentur ad eos ritè ineundos.
IN
Thamisin Rhodanus turbatas devehit undas,
Et nostra insanis littora vastat aquis.
Lemani sese tentant attollere fluctus,
Et Lacus Oceano bella movere parat.
Dux facti auratis fulget
Calvinus in armis,
Innumerísque ferox classibus alta premit.
Nescio quos vehit ille
Senes, & nomina priscis
Non audita viris, & nova jura crepat.
Nos pia simplicitas, nos prima ac purior aetas,
AEterní
(que) movent jussa tremenda Dei.
Non sacras patimur leges & vinc'la resolvi,
Non adeò faciles in nova damna sumus.
Quid populi furias, & murmura vana timemus?
Quid rabies? tetricae quid potuêre minae?
Nos ritus
prisci, &
veterum reverentia
Patrum,
Nos tenet
antiquae Relligionis amor.
At vos, qui tumidae voluistis cedere genti,
Vos non-calcatum qui tenuistis iter,
Definite, &
nostras tandem
redeatis ad aras,
Non juvat ulteriùs
Gallica castra sequi.
Expetit amplexus
Ecclesia nota
priores,
Et pandit placidum
Mater amica sinum:
Illa quidem natos, quos devius egerat error,
Inque suas aedes, & sua jura vocat.
Nam ne
(que) supremum fas est fraudâsse Tonantem,
Devotúmque Deo surripuisse Caput:
Nec leges violâsse licet, quas cana vetustas
Jusserat à sera posteritate coli.
ERGO,
Qui modò nostra
novus venisti in templa
sacerdos,
Nec firmare potes, nec revocare gradum,
Mitratos apices, & quos tegit infula crines
Prostratus summâ cum pietate petas;
Sic tua
sacratus curabis ovilia
pastor,
Te ducente gregem, sic bene semper eant.
Non datur Purgatorium Pontificum m [...] aut Platonicum.
VEl meritó, Nec enim levia aut ludicra rependen
[...]
Fata Deus meritis, & stant sua praemia f
[...]
Est
Locus aeriis longè semotus ab oris,
Quò se proponit manifesta in luce videndum
Ipse Deus, propiúsque piis se mentibus infert:
Justitia haec immota colit loca, lancibus aequis
Expendens quae facta virûm: queîs vivere curae est
Haud coeli immemores, & tactos Numine vero
Ascribit coelo, quos ipso è fonte voluptas
Demulcet, liquidísque uberrima gaudia rivis.
At quos foedus amor mundi in peccata volentes
Egerit, excipient aeternis
Tartara flammis,
Et tortor
Satanas, tortus magìs omnibus ipse:
Nec mora, nec requies: sedet, aeternúmque sedebit
Poena illis, precibúsque hoc jus revocabile nullis.
At Sancti clamore legunt decreta secundo
Justitiae, legésque pias mirantur, & ipso
Jura olim edocti, sanctóque oracula libro
Inter eos unus, longè
celsissimus, omnes
Eminet
Origines, nec jam transcribit
olympo
Quicquid id est
Erebi: jam nunc juvat esse modestum,
Spésque avidas revocare, & tantis parcere votis.
Non eadem
Romae tamen & sententia coelo est;
Vertit
Romae Acheronta, atque imo
Tartara fundo,
Eximit inferno manes, atque inserit astris.
Et quisquam stupet,
Astronomos ascribere coelo
Serpentés
(que), Ursós
(que),
& factos astra Leones;
Cùm foedi manes & adhuc tortoris olentes
Sulphura, & ignitâ latè loca foeta
Mephiti,
Qui
(que) ferunt maculas etiamnum in fronte recentes,
Lividá
(que) hesterni retinent vestigia flagri,
Scilicet exiguo argento, & mox vindice
Papâ
Elapsi, loca pura colent, & dummodo
Romae
Sic visum fuerit, nec digna
Quiritibus illis?
Tantum Relligio?
Tu quoque cede Deo, totúm
(que) in pectora Numen
Accipias, & prona Dei vestigia adores,
Infelix
Ratio, mundóque haud aequa futuro,
Heu nimiùm coeca, & multo notissima lapsu.
Túne etiam mussas, ipsos te posse
Nerones,
Sejanos,
& quicquid habent jam Tartara
diri
Eripere, & licèt haud unum recreare valebat
Vel guttâ
Abramus, Tu, Tu tamen omnibus una
AEternos praestare putas, te vindice, fastos?
Pone animos, nec fige Deo temeraria leges.
En! Vidén' ut germana Fides tua temperat uni
Obsequitúrque Deo, totúmque ità subjicit orbem,
Fatorum Regina, volentibus imperat astris.
Illa tamen morietur, eris tu sola superstes.
Ah! Sapias tandem, & coelo te crede faventi;
Nam soli sapuisse Deo prudentia summa est.
Julii 7. 1693. In die Comitiorum, Respondente Mro. Morton S. T. B. & Coll. D. Joan. Soc.