AD
Augustissimum Magnae Britanniae, &c. REGEM Gulielmum III. POST VICTAM NAMURAM.
ΠΡΟΣΦΩΝΗΤΙΚΟΝ.
NUper ego tacitus segni in squalore jacebam;
Nunc animum novus ardor agit, flammáque recenti
Mens furiata novos gestit cantare Triumphos;
Et laudes, Gulielme, tuas, bellique labores
Altisonâ celebrare tubâ. Quo scandere tento?
Nec Phaëtontaeae timeo mala fata ruinae?
Sed Musâ stimulante trahor. Quid martia mundi
Heroäs, Regina, tuos, Roma inclyta, jactas,
[Page 2] Scipiadas, Curios, Marios, fortemque Camillum?
Hos omnes splendore suae virtutis obumbrat
Heros Nassovius, velut omnia sydera Titan,
Dum meliore novas acquirit nomine palmas.
Huic etenim Deus, aetherii regnator Olympi
Dexter adest, tutumque sui munimine Scuti
Praestat ubique, trucem quoties violentus in hostem
Irruit, & qua tela videt densissima tendit
Acer equo; nam pro populis non ulla Britannis
Fata fugit. Mediis Poenorum qualis in arvis
Jejunus movet arma leo, gaudetque comantem
Excutiens cervice jubam, & fremit ore cruento
Impavidus, sic ille ruit mucrone minaci
Tela inter media, atque inimica per agmina praeceps.
O magno dilecte deo, tibi militat aether,
Atque tua Angelicae veniunt ad classica turmae,
[Page 3] Instantesque tibi depellunt undique mortes.
Hinc sacrum violare caput pavefacta recusant
Fulmina, Sulphureae impulsu volitantia flammae.
Ferrea grando tuas innoxia transilit aures.
O quoties dextrâ qui proximus atque sinistrâ
Qui stetit, ictus obît subitò, & poene obruit ipsum
Fulminei vis saeva globi?
2
Sam. 21. 15, 16, 17.
Sic poene cadebat,
Ishbibenôbe, tui trajectus vulnere ferri
Sanguine Jessaeo genitus, nî in tempore ferret
Armipotens Abisaeus opem, qui te, licet ortum
Stirpe gigantaea, valido mox ense ruentem
Dejicit, & multâ porrectum extendit arenâ.
Dan. 3. 24, 25.
Haud aliter rapidae quondam patientia flammae
Corpora terna virûm, Assyria in fornace jacentum
Facta fuêre, in quos ignis nil juris habebat:
Aeternoque dei nato comitante triumphant
[Page 4] Ignibus in mediis laeti, celebrantque choraeas,
Ceu pedibus pulchri premerent viridaria prati.
Tu quoties in bella ruis, victoria gressus
Antevolat, Gulielme, tuos, Regisque perennis
Numine perrumpit florentes aere phalanges,
Altáque turrigeri subvertit culmina muri.
Ipsa Namura tuis obsistere viribus, etsi
Illam hinc vasta palus, hinc ardua maenia cingant,
Non poterat; prostrata graves dedit illa ruinas
Milite cincta tuo, requiemque capessere nullam
Sustinuit. Gallis adeò trepidantibus instas,
Urbem ut sponte tibi linquant, & in arce tegantur.
Arx tamen ipsa nequit requiem concedere fessis,
Sic tu fulmineis illam, licet undique firmam,
Nocte dieque globis labefactam à sede revellis.
Interea dubii metuens discrimina belli
[Page 5] Ignavus Lodoïcus abest, semotus ab omni,
Armorum strepitu, atque ducum dum facta suorum
Arrogat ille sibi, falsaeque cupidine famae
Uritur, exornans alienis corpora plumis,
Armat, & armata emittit centena virorum
Millia, qui spatium Flandrae telluris inundant,
(Sic vanos generare metus sperabat) & hosti
Ante expectatum, positis & in agmine castris
Stant propius, jam
(que) arma tenent, pugnam
(que) minantur
Sanguineam. Sed nulla tamen stratagemata possunt
Gallica magnanimis terrorem inferre Britannis
Angligenis Scotisque, unitis viribus arcem
Dum quatiunt simul, & magnâ nituntur opum vi.
Sint licet adversae numero majore catervae.
Ipse etiam Gulielmus adest, animosque Britannis
Addidit, & sociis sacrato foedere junctis,
[Page 6] Ense minax, vultuque ferox, in utrumque paratus,
Arcem igni jaculisque petens, & comminus hosti
Obvius ire parans: Haec agmina Gallica spectant,
Nec licet obtectum ulteriùs cohibere timorem,
Sed sensim revocantque pedem, timidéque recedunt,
Hinc pavor obsessos adeo circumtonat hostes,
Virtutem, Gulielme, tuam, sociûmquae stupentes
Ut tibi concessis simul urbe atque arce Namurae,
Sanguinei que sola fuit spes maxima Galli,
Cogantur miseram pacti discedere vitam,
Cumque pudore gravi redimant breve dedecus aevi
Ergo Jacobitae cur spem lactatis inanem
Amplius? urbs, rabidi robur tuteláque Galli
Maxima que fuerat, nunc à meliore tenetur
Principe. Perge igitur, Gulielme, invadere Gallum
Nam latè patefacta via est, nihil obstat eunti.
[Page 7] Perge, nec ulla tuos teneat mora lenta Triumphos,
Persequere attonitum ferro flammaque tyrannum,
Ante tuos dum sponte pedes procumbere cogas,
Subjiciatque tibi sese quasi vile scabellum.
Sola Namura, tuis poterat quae obsistere caeptis,
Succubuisse tibi gaudens, tua jura recepit.
Sed tamen ante tuum redeas invisere Regnum,
Aspectúque tuo populum, vultuque Britannum
Laetifica, qui te, quasi rur sum à morte reductum
Accipient. Proh quanta animos formido piorum,
Quantus ubique pavor tenuit, rumoribus omnem
Quando Jacobitae falsis fremuêre per urbem;
Occidit ante diem subito Rex vulnere victus!
In tenebris flevêre pii, vulgusque malignum
Extulerat caput, atque altâ cervice vagatur,
A Batavis donec rediens bona fama remotis,
[Page 8] Gaudia va
[...]a malis aufert, fanctisque timorem.
Gen. 37. 32, 33.
& Gen. 46. 29, 30.
Haud aliter natum rabidarum dente ferarum
Discerptum Patriarcha vetus lugebat inani
Cum gemitu, & vanis lachrymis, iterum
(que) triumphans
Laetitiâ, tanquam redivivum à morte reductum
Aspexit Pharias latè dare jura per oras.
Ergo resume animos pietas, hilarique triumpho
Laetitiam testate tuam; vivitque vigetque
Nassovius, tutela tibi & fortissima turris
Aeterni bonitate dei. At lugete scelesti,
Nunc etenim vestrae spem praesidiumque catervae,
Nunc magis atque magis Lodoicum adversa fatigant,
Pronus & in subitam vergit miser iste ruinam.
Sic semper vigeat, semper pia turba triumphet,
Sic scelere usque suo pereat sceleratus in aevum.
FINIS.