[...]robabile est Animam non sempèr cogitare.
[...]Andida dic mihi Musa Virum, cui sola per omnes
Mens operata vices, nunquàm defessa quiescit,
[...]uis erit, satus ille Diis, non stirpe creatus
[...]anâ, monstres, & erit mihi magnus
Apollo;
[...]rat hoc ratio absurdum, suadétque tenere
[...]ersas partes, nec plurima falsa tueri.
[...]s etenim nullâ fruitur si nostra quiete,
[...]tat in somno, ac paritèr cum membra resolvit
[...]us expediens & somni compede Morpheus;
[...]os Homines! quantùm experientia
Testis
[...]r ipsorum nequaquam consona dictis?
[...] citò diffugiant pereant & inania noctis
[...]enta, in somnis si mens mea cogitat, omnes
[...]è non servat formas, gremioque recondit?
[...]s quarundam redeant phantasmata rerum
[...]sque memor retinet, tantùm simulacra videntur
[...]sae confusa rei, referentia vanas
[...]cti species, animoque illudit imago.
[...]id vetat absurdi, vel quid prohibere valebit,
[...]minùs informi pallens trimestris hiatu,
[...]itus in mediis uterique recessibus infans,
[...]rmas rerum varias componat in unum
[...]positas secum facilèque recolligat omnes?
[...] tamen vestrâ, si tantùm audere licebit,
[...]uiram, Menti cur nulla infixa tenaci
[...]rae praeteriti maneant vestigia facti?
[...]t quos credideris Lethaeae pocula lymphae
[...]er centum hausisse, adeò torpente gravantur
[...]argo,
non lingua valet non corpore notae
[...]iunt vires nec vox nec verba sequuntur;
[...]a insulsa Virum validâ ratione probare
[...]atur, multas secum fo
[...]mare figuras
[...]ecti variisque modis componere sparsas:
[...]biter insipidas nugas! quòd nulla doloris
[...]cia edentes, miserique & sensibus orbi,
[...]oti meliùs peragant ea munera sanis.
[...]jicias quacunque oculos absurda sequentur
[...]ima, majorique animum caligine torquent.
Idea Dei non est innata.
OBliviosam corpus ut molem invehat,
Tamen ipse, quicquid extrà Vi suâ igneâ
Molitur, Animus in se retrusum tenet;
Haeret nimirum fomes intimâ abditus
Mente, & doctrinâ ventilante accenditur;
Quod quisque discit, immemor reminiscitur:
Sic quondam, aeternum Graeciae decus, Plato.
Quàm non feliciùs Nostri! Indelebili
Sunt quaedam humanis animis inscriptae notâ
Inhaerentesque notiones; Insita est
Dei nimirum Notio; quam attentiùs
Qui advertit, de Deo ille rectè existimat;
Qui non advertit, si minùs rectè tamen
Deum is necesse est ut sciat vel inscius.
Sed cur non cunctorum animis ex aequo Dei
Expressa, clara, vivida, atque ipso proin
Deo imprimente digna, impressa est Notio?
Cur qui praeceptis animos instituit rudes,
Primisque docilem studiis aetatem excolit,
Qualem sibi ipse finxit, talem cereis
Instillat animis, & sensim informat Deum?
Sic comparati nempe mortales sumus,
Non ut connatâ nescio quâ atque insitâ
Deum sciamus notione necesse sit,
Ratione at rectâ; Uti nemo rectè Deum
Sciat, qui rectae non sit usus, ut decet,
Rationis operâ; nec quisquam possit tamen
Nescire, qui non dignus sit qui nesciat.
[...]. 6. 1696. In vesperiis Comit. Resp. in Philosoph. Bram. Gurdon, A.M. Coll. Gonv. & Caii Soc.