FAteor equidem, quod vitio mihi vertere Vulgus solet, Scientiam illam, quam in­didit mihi PATER LUMINUM, non posse me sub intimis Animi penetrali­bus recondere: Ignis instar jugiter erum­pic, huc illuc spargit Flammas. Jam vero causae satis graves Me, Generis Hu­mani Amantissimum, ideoque Societatis Cupidissimum, Invitâ Indole, ad [...] quandam amplectendam impellunt, nec liberis istis, quibus ab ineunte aetate assuetus fui, Colloquiis frui patiuntur; Scilicet, haud esse [...], Id tandem expertus sum, quo ego tantopere Delectatus, idem etiam Omnibus Gustan­dum propino. Seria nimirum Ridet Vulgus, Sacra Oderunt Profani: Mortalium omnium Primae Cogitationes Vulgare ali­quid, aliquid Profanum habent: Saepissime apud omnes Collo­quia Familiaria Primas tantum, Scripta elaborata Secundas Co­gitationes apud Doctos, & Pios semper adipiscuntur. Scribo itaque, licet quo dammodo Hominum Consortium reliqui.— [...]. Nuper mihi stetit Sententia, Concilia omnia, & Pleraque Patrum Scripta, Graeca praecipue, sedulo evolvere ut eorum Phrasibus, ac Testimoniis Arma quaedam Spiritualia fa­bricarem ad Convincenda eorum Dogmata, qui vel Arctiorem esse autumant Viam, quae ducit ad Vitam; vel Latiorem, quam reve­ra esse eam ostendit DEUS.

Haec mihi Probanda statui: CHRISTIANIS Arctissimam esse AMANDI Viam; at Explicite sive (ut ita dicam) Formaliter CRE­DENDI Regulam, Luxiorem: Fidem Salvificam nil aliud esse quam DEUM, atque Homines per CHRISTUM AMANDI Ra­tionem: ideoque eos omnes, qui Rite AMANT, qui Mundum animitus Spernunt, CREDENDA omnia, Implicite saltem, sive (ut aliqui loquuntur) Virtualiter Credere. Quinam istiusmodi Propositionum, siquis eas clarius Demonstraverit, Fructus essent [Page] futuri, id vobis, Patres, ac Fratres, potius Inquirendum existimo, quam mihi Dicendum.

Me ista Cogitantem alio divertit DEUS: noluit eam Corporis sanitatem largiri, quae ad Labores istos exantlandos susficeret. Illos erga DEUM Affectus, quos in Opere isto peragendo statui exerendos, Propositi Frustrationem Tolerando nunc aequum est ex­erere, atque omnes, qualescunque tandem illae sint, Corporis in­firmi residuas vires Theologiae Studiis, ac Presbyteri Officiis ar­dentius impendere. Mallem ego, exequendo Officia, quam Verba faciendo, Proficeri me ECCLESIAE ANGLICANAE Obsequen­tissimum Filium, Phanaticorum Argumentatiunculas, Christianissi­mae ejusdem Doctrinae pariter ac Disciplinae Conformiter degendo, [...], quotidie Refutantem.

Aequi bonique consulite Pauca haec [...], quae Publici juris fecimus, Lingua Graeca Metrice prolata. Haec mihi aptissima vide­tur exprimendi norma, Cogitation [...]s istas exprimère conanti, qui­bus ego in Authoribus Graecis perlegendis capidum replevi Ani­mum. At, cur Metrice? Respondeat (secundum CLEANTHIS Sententiam) Argutissimus ille SENECA. Epist. 108. Quemad­modum spiritus noster clariorem sonum reddit, cum illum tuba per longi canalis angustias tractum patentiore novissime exitu ef­fudit; sic sensus nostros olariores carminis arcta necessit as efficit. Eadem negligentibus audiuntur, minusque percutiunt, quamdiu soluta oratione dicuntur: Ubi accessere numeri, & egregium sen­sum astrinxere certi pedes, eadem illa sententia velut lacerto ex­cussa torquetur. Cur aliqua Ethnicorum Scripta adeo mihi cordi sint minime gravarer rationem reddere, nisi satis constaret solos eos, si enarrarem, ejusdem Intelligendae capaces fore, qui, quae­nam sit, ipsi, tacente me, facile Intelligent. Scio ego, quam variae de me jactantur Sententiae; quanta quotidie passurus sum Oppro­bria. At,

Valete, [...]: BONUM Cogitemus INFINITUM: Undi­cunque diffusum Vivamus LUMEN.

PLATO in * Epist. ad Dionis Propinquos, & Familiares. Hom. * Iliad ζ

Octobris 23. An. Dom. 1665.