A BOOKE Of Epitaphes made vpon the death of the Right worshipfull Sir VVILLIAM BVTTES Knight: VVho deceased the third day of September, Anno 1583.

[figure]

Imprinted at London by Henrie Midleton.

VIRO ORNATIS­simo spectatissimó (que) Ma­gistro THOMAE BVTTES Ar­migero, Maecenati suo lońgè optimo, R. D. summam salu­tem in hoc saeculo, vitam aeternam in futuro, &c.

INCIDERVNT mi­hi in manus litera­tissimorum hominū Epicoedia quaedam (Maecenas optime) in mortem D. Guili­elmi Butti, viri inpri­mis venerabilis, ger­mani tui, mira qua­dā facilitate nec fa­cultate minori, haud ita pridem conscrip­ta. Qui si sibi otium concessum fuisset, & per negotia licuisset grauiora: credo multò plura, satscio longè praestantiora (vt his interim debitam suam laudem reseruemus) ad immortalem fra­tris tui famam propagandam, & nominis perpetuam me­moriam in medium protulissent. Vt vt est, haec quae iam habemus in manibus, in ordinem digesta, in fasciculum congesta, & in publicum edita esse volui, ne vel eruditis­simorum [Page] hominum labores aequa sua laude iniquè frau­darentur, atque ita, tum ipsi operam & oleum (vt dici­tur) perderent, tum ipsorum opera defluerent prorsus, & illaudata conticescerent: vel singularis illa & nunquam [...]is dignè laudata Butti virtus, defaecata religio, pietas in patriam, charitas in frat rem, bonitas in suos, iustitia in omnes, aut temporum intercessione, & iniqua inter­capedine, aut hominum turpi obliuione obliteraretur. Quae enim magis ingrata inhumanitas excogitari po­test, quàm si is, qui diu multum (que) studuerat vt prodesset omnibus, tam cito ex animis omnium elaberetur? Quid fingi turpius, quam si is, qui ex rebus gestis, & summa virtute, summā nobilitatē generi suo (prius paterna virtu­te nobilitato satis) addidit, is totus vt ignobilis & inglori­us sepeliretur? Fuit, fuit ille Buttus propter literas admi­rādus, propter mores diligēdus, propter pietatē reueren­dus, propter sapientiā venerandus: Fuit, vti in bello fortis, ita in pace prudēs; vti sūma cum laude lenis, ita sine labe iustus; vti cum iuuenis Martis, ita cum senex, Musarum al­mus alūnus: tum in otio secum, tū in negotio cum alijs, sē ­per admirabilis, ne (que) in adolescentia voluptatū illecebris irretitus, ne (que) in senectute diuitiarum laqueis inuolutus. Qui non vnus inter multos, sed primus ante omnes, sum­mum semper ius in homines profligatos & nefarios exer­cuit, ne illi viuentes ad libitū & libidinē suam, regnarent ad ruinam ciuium, florerent ad ariditatem vrbis, conse­nescerent ad vniuersae reipub. siccitatem. Quare nun­quam horti vberiores fructus, nec agri superbiores sege­tes, nec diuitiae ampliora foenora, nec consilia celebrio­rem applausum sunt consecuta: quàm Buttus hic noster tum domi clarus, tum foris Equestri ordine insignitus, apud exteros iuuenis, senior apud nos, in Scotia gloriam immortalem armatus, in Anglia honorem haud mino­rem togatus, est adeptus. Dignus meherculè in cuius laudem, honoris pyramides extruamus: Dignus (nisi fortè volumus sapientum consilia tanquam flores deflo­rescere, instituta maiorum tanquam arbores exarescere, diuina hominum praecepta tanquam picarum cantilenas sordescere) Dignus est inquam cuius consilia, instituta, [Page] praecepta, omni hominum posteritati in perpetuū com­mendentur. Haec vbi ego in memoriam reuoco (reuoco autem quàm saepissimè) cogor vel inuitus in sermonem a­libi à me habitum, saepius incidere: Buttum scilicet vi­rum esse, quē sic amant omnes vt probent, sic probant vt laudent, sic laudant vt admirentur, sic admirantur vt cum optimis conferāt, & his etiam longè multum (que) praeferāt.

Reddidiiam tibi (vir ornatissime) causas scriptionis; cessationis verò nostrae neque pauciores neque minus iustae reddi possunt. Non conferam culpam in occupati­ones priuatas, ne fortassis criticis quibusdam hominibus putida videatur & peruulgata causatio. Non causabor aduersae fortunae supercilium, & reluctantes necessitatis procellas, quae me a portu in quo libentissimè delitui, pe­pulere: est & illa obijciet, aliquis triuialis & triobolaris excusatio. Non dicam quòd Musae nostrae iam diu pere­grinari imò & feriari cogantur: erit & haec defensio sat scio aliquibus subrustica prorsus & peruulgaris. Huius­cemodi sunt Momorum mores & morsus, qui cùm caput petere & vitam adimere nequeant, sandalium saltem ali­quod reprehendent nasutiisti homunculi (quibus velim collisum nasū) quò existimationi nostrae obtrectare pos­sint & maledicere. Quorū ego praepeditus iniurijs & ca­lūnijs ne (que) tam facilè ne (que) tam foeliciter (in vtro (que) enim claudicatū est) operi inchoato extremā manum attexe­re poteram. Siquidem in varias & ancipites cogitatio­nes distractus animus, stetit diu dubius inconstans sibi, hoc praesertim dilemmate tortuoso circumseptus, ne vel scribendo graue temeritatis vitium, vel silendo grauissi­mam ingratitudinis labem subirem. Recollegi meipsum tamen, at (que) (cùm è duobus malis minus sit eligendum) statui ineptus potiùs quàm inhumanus, temerarius & audax quàm omnino leuis & inconstans videri. Quòd autem tibi opus hoc qualecunque dedicare contendam (vir ornatissime) optimis illis quidem & maximis sum rationibus adductus. Primò quòd scriptionis huiusce causa & occasio à dignitate tua sit profecta. Tum quòd locupletissimus, oculatus, intimus & verè domesticus sis fratri testis, quàm ille operam, studium, fidem, patriae, [Page] Ecclesiae, reipub. semper nauauerit.

Tua verò summa & singularis beneficentia, qua me pereuntem seruabas, & cadentem erigebas, suppressum planè & penè depressum paupertatis telo: tua (inquam) haud vulgaris clementia, qua me, aduersae fortunae in­stabili rota fluctuantem, & naufragium studiorum meo­rum facientem, in humanitatis tuae portum & asylum recipiebas: me inuitum certe & reluctantem ad hoc pen­sum qualecunque impellere videbatur. Quare neque ti­bi refragari debeo sine summa ingratitudinis ignomi­nia, neque possum susceptum onus reijcere sine singulari scelere & turpissima perfidia. Quòd si impositum pen­sum non pertulero, si succubuero (Maecenas optime) tu culpam & poenam praestabis, quòd artificem elegeris & parum otiosum & minus literatum. Sed desinam tibi au­res diutius obtundere. Quod vnum iam est reliquum (nihil enim nisi vota supersunt) à Deo opt. max. obnixè peto, vt te vnicum (iam) Buttum quam diutissimè red­dat superstitem: vt reipub. ornamento, Ecclesiae praesi­dio, mihi auxilio esse possis.

‘Valeas vt viuas, qui viuis vt semper viuas.’
Tuae dignitatis alumnus, Robertus Dallingtonus.

IN OBITVM CLARISSIMI Illustrissimi (que) viri D. GVILIELMI BVTTI Equitis Norfolciensis, qui obijt tertio die Septem­bris, Anno Dom. 1583.

A Page saeua nimis, renuis fera Parca? recede:
I pete mors alios, apage saeua ni­mis.
Buts super astra sedet, virtus tamen vndique fulget,
Res gestae fulgent: i pete mors alios.
Quempietas Diuum fecit, quem gratia sanctum,
Quem mors exemplum, quem pia vita bonum,
Hîc iacet indigno contectum puluere corpus,
Ast anima aetherij transijt astra poli.
Nunc super astra sedet Buttus mortem (que) beatus
Tam benè qui vixit, morte sua superat.
Buttus erat misero (que) pater, Patriae (que) patronus,
Doctus erat, doctis fautor & author erat.
Defuit officio nunquam: Pax aurea iustum
Bella virum (que) probant: Tempus vtrum (que) pium.
Ossa iacent tumulo, mentis monumenta suꝑsunt,
Optima pars superest: Non iacet haec tumulo.
Fama manet dum facta manent, nec laus morietur,
Fama memor Butti, nescia fama mori.
Ergo petas alios qui plus tua tela morentur,
Buts super astra sedet, tunc pete mors alios.
Robertus Dallingtonus.

Thomae Butti ad fratrem, Distichon.

Butte redi, mihi chare redi, ter chare redito:
Non ter chare redis? (eheu) mihi chare valeto.
Robertus Dallingtonus.
The same in English.
O Brother deare, to me most deare, thrise deare to me returne,
Wilt thou depart? farewel my hart, thy want doth make me mourne.
Thomas Buttes.
GVilielmus Buttus,
Nomine inclytus, aestimatione magnus,
Virtutis alumnus, sceleris mastix,
Dictis probandus, factis sequendus,
Hîc iacet, lapideo monumento tectus.
Robertus Dallingtonus.
An Epitaphe vpon Sir William Buttes, a worthie Knight,

Who liude to die, and dide to liue, and liues nowe in Gods sight.
HEre lyeth a BVTTES of noble fame,
And in this BVTTES was such a white:
Whereat who shootes, and hittes the same,
may well be calde a worthie Knight.
His will to ill did not decline,
His might to right was euer bent:
His counsaile wise, his sage aduise,
Was euer seene in his iudgement.
When he was young, with might in fight,
With shielde in fielde, he purchasde praise:
[Page]When he was olde, then he by right,
And iustice did his fame increase.
Whose youthfull yeres with courage great,
Whose hoarie hayres with counsell graue▪
Were so adornde: that due desert,
Immortall praise for him doth craue.
Which vertues rare, with many moe,
Doe prooue to vs that BVTTES was borne:
Tam Marti quàm Mercurio,
Whose name with time cannot be worne.
Robert Dallington.

An other.

VVoe and alas shalbe my song,
England.
BVTTES haue I lost, I had so long,
The griefe cannot be tolde with tongue,
I haue without him.
And I also will waile, and weepe,
Norfolke.
My Norfolke men, like sillie sheepe,
Doe crie for BVTTES, who is asleepe,
And they without him.
What shall we doe, what shall we say,
Gentle­men.
What counsaile take, if BVTTES away,
What iudgement giue, if gone our stay,
And we without him?
And shall not we, of eche degree,
Com­mons.
Who had reliefe and equitie,
Of BVTTES bewaile this miserie,
To be without him?
Nowe Buts is gone, mine is the smart,
The Ladie Buttes.
Farewell my Buts, adewe my heart,
O dolefull death that didst vs part,
I die without him.
O Brother come to me againe,
M. Tho­mas Buts.
Oh let me not alone remaine,
Alas he is gone, my hope is vaine,
And I without him.
We haue him lost, who did vs loue,
Kinsfolke.
Our griefe is such, nought can it moue,
We here beneath, wish him aboue,
And waile without him.
To crie, to waile, to sigh, to grone,
Reason.
Cannot auaile, now he is gone,
You must for all your plaint and mone,
Still be without him.
But liue you well, doe that is right,
Gods word.
Then dying, you shall haue in sight
Sir William Buttes that worthie Knight,
And neuer be without him.
Robert Dallington.

An other.

Short is our time that we doe liue, yet liue we in these dayes
Subiect to sinne, offending oft, transgressing many wayes:
Infinite griefes, a minde we haue, subiect to miserie,
Increasing paine, desiring death, and yet we cannot die:
Reioice thē Buts, who though now dead, yet dost thou liue for euer,
Rewarded with the good in heauen: God graūt vs passage thither.
[Page]VVhen man is sicke, then doth he seeke his sicknesse to eschew,
VVhen health is got, God is forgot, and griefes do grow anew.
In wealth we wallow wickedly, forgetting God most wretchedly,
In woe we waile, flesh is so fraile, that nought is life but miserie.
Long though we liue, strong though we be, though stomack do not faile,
Lose yet we must, life, and to dust, to this port must we saile.
Life is a leafe, death comes aloofe, common to me with all,
Life is a blast, age comes at last, then death to great and small.
In God therfore (leauing the world) see that you fixe your ioy,
In death seeke life, that dying once, auoide you may annoy.
As worthie Buttes, who in his life, to men a myrror was,
And by his death hath life obtainde, such life as shal not passe.
Make him a patterne how to liue, and see thereat you aime,
Marke his example how to die, God graunt you do the same.
Beware therefore, see that for life eternall thou do seeke,
Betimes, as Buttes to th'ill be iust, to th'godly be thou meeke.
Vse wel thy welth which God doth giue, & helpe the pore y t mone,
Vse thy selfe so, that thou maist go, to th'place where Buts is gone.
To God on high (where Buttes doth dwel) do thou thy selfe apply,
To God most iust, ô man but dust, make haste continually.
To God aboue, yeeld all thy loue, the staffe of man in age,
The strength of youth, to euill, terror: to good, a great courage.
Embrace vertue, but vice eschew, cast thou thy minde on high,
Ende thou thy life, as did good Buttes, think that thy health is nigh.
So shalt thou then, ô mortal man, whose sorrowes now are great,
Soone come to Buts, who lookes for thee, in heauē to haue thy seate.
Robert Dallington.

An other.

BVTTES liuing here this poesie had, for to be wise and plaine:
BVTTES liuing there, his corps here left, shortly to take againe.
So wise and plaine that being here, no man did BVTTES excell,
So wise & plaine that going hence, with Christ now Buts doth dwell.
Robert Dallington.

An other.

So soone as man vpon the earth doth breath,
SIR
So soone he is to wickednesse inclinde,
Such wicked men to th' world themselues bequeath,
Such worldlings oft, haue neuer God in minde.
Whose life though long, yet yeelds to death at last,
WILLI­AM
Whose death is losse of life and pleasures all,
When wretched worldlings wicked life is past,
Wealth then is gone, their pleasures then are gal.
But BVTTES by brideling natures crooked will,
BVTS.
By God his guide did goe that way was best,
BVTTES dyde to sinne whereby he vanquisht ill,
BVTTES liude to Christ, with whom he now doth rest.
Robert Dallington.

In eiusdem obitum per F. A.

OSsa sub hoc fido Guilielmi marmore Butti
Seruantur, mens est libera, laeta polo.
Clarus eques fuit▪ atque obseruantissimus aequi,
Antistes pacis, relligionis amans.
Vita peracta piè, mortem est sortita beatam,
Exijt ad certum mens reditura diem.
Franciscus Aungerus.
The same in English.
VNder these stones do lie the bones of William Buttes a wight,
Whose soule on hie aboue the skie, is freed from sorowes quite.
He liude a Knight, he loude the right, in peace he studied still,
Gods word it was, he did embrace, by them he framde his will:
Who leauing breath did yeeld to death, his corps in tombe to lie,
Till soule againe, at time certaine, shall haue them vp on high.
Robert Dallington.

In eiusdem obitum per F. A.

ASpicin' hospes? atro Guilielmus puluere Buttus,
Hîc iaceo puluis, tu quoque puluis eris.
Quicquid habes formae vt propriū sibi terra resu­met
Et facies pulchro corpore pingue solum.
Ipse vigens aetate fui, nutritus in armis:
Vici in bello acrem non sine laude Scotum.
Tum pacem senior vergens aetate colebam,
Et populum patrio iure tuebar eques.
Complures numerans vixi haud inglorius annos,
Multis hospitij nomine clarus eram.
Sed quid? tantillum haud prosunt haec tanta sepulto
Horum non vita, longior vsus erat.
Hoc vnum prodest, post mortem hoc glorior vno:
In Christo veramme tenuisse fidem.
Ergo hospes multis hoc vnum quaerito votis,
Nam spem destituent caetera vana tuam.
Franciscus Aungerus.

In eiusdem obitum per I. A.

IN cineres cinerem conuersum carmine flebo,
Membra (que) quòd morti debita morte iacent.
Est commune mori: morimur, moriemur & omnes,
Non fleo (Butte) mori, sed potuisse mori.
Non cineres deflebo tuos, nec inania membra,
Est desiderium flebile Butte tuum.
Flebile virtutes, & flebile facta referre,
Dummodo non liceat morte premente frui.
Intemerata iuuenta fuit, veneranda senectus,
Vtilis haec castris, vtilis illa foro.
Vtraque iustitiam coluit: Pietatis asylum,
Hospitium miseris, iuris amica domus.
[Page]Omnia quid prosunt? superest nisi nominis vmbra,
Fama viri superest, talem habuisse dolor.
Iohannes Aungerus.

In eiusdem obitum per I. D.

QVem patris Regi quondam bene nota medendi
Doctrina illustrem, quem sua vota pium,
Quem rerum virtus gestarum fecit Equestrem,
Cui generis clari nobile stemma fuit:
Exijt è viuis: animum Deus aethere seruat,
Hic tumulus structus marmore corpus habet.
Iohannes Dix.

In eiusdem obitum per R. P.

INcipe Melpomene, lugubres incipe cantus,
Mortalis nemo morte perire nequit.
Hei mihi quòd nullis mors est curabilis herbis,
Hei mihi quòd Dominus Buts Guilielmus obit.
Optima discedunt semper, terras (que) relinquunt,
Constantem (que) tenent deteriora locum.
Charus erat cunctis, iustos dilexit & omnes,
Millibus ex multis par, puto, nullus erat,
Buts, met as, lingua nos dicimus esse Latina,
Et bene, huic Christus meta scopus (que) fuit.
Hanc metam tandem nos hunc speramus adeptū,
Ergo iam flendi fac mea Musa modum.
Robertus Parkerus.

In eiusdem obitum per C. A.

COnditur hoc tumulo generosae stirpis imago
Vera, vir inprimis relligionis amans.
Qui medici patris natus virtute probata,
[Page]Conspicuum nomen Militis obtinuit.
Namque illum prae se clarissima facta ferentem,
Inter honoratos extulit ipsa viros.
Haec (que) ipsum sublimè feret post funera virtus,
Et qua natus erat gloria summa domus.
Gaudebunt igitur tali cognomine cuncti,
Qui sua signa petunt, principe digna viro.
Saepe tamen lachrymas non absque dolore ciebunt
Illius in mentes cùm venit atra dies.
Sed cùm mortalem reputant, & fortia facta,
Incipient luctus attenuare suos.
Nam longo numeros impleuit Militis aeno,
In patriam meritis occubuit (que) senex.
Christophorus Abbys.

In eiusdem obitum per A. M.

OCcidit, heu tristis plenissima dictio luctus,
Non nisi tartareo, digna sonanda lacu:
Occidit ô miserae iustissima causa querelae,
Saepe mihi moestis ingeminanda sonis.
Occidit & madido stillant mihi lumina fletu,
Lumina iam cuperem flumina nostra forent.
Tunc ego perpetuas pro Butto fundere stillas
Cogerer, aeternis vt fluit Ister aquis.
Buttus enim cecidit, mea mens retulisse tremiscit,
Tam meminisse timet, quam cecidisse dolet.
Quid clamem? quae fata vocē? quae numina poscā?
Quid loquar? anne fleam? quid quaerar? anne gemam?
Heu nostri gemitus erit ortus & exitus eheu
Exprimit ast animum, dictio neutra meum▪
Hei mihi praeclarum rapuit, mors abstulit, eheu,
[Page]Bello magnanimum, relligione pium.
Ergo Butte tuam redimam quo munere vitam?
Num potero madidis fata mouere genis?
Tristia fatidicae spirant suspiria Parcae,
Exitus è stigijs nec datur vllus aquis.
Fata negant, mors atra negat, Deus ipse recusat,
Et verum est: Nulli parcere Parcapotest.
Ergo Butte vale charissimus Elizabethae,
(O dolor) ad fratrem non rediture tuum.
Optime Butte vale, nunquam moriture, sed alto
Viuens crede mihi, mortue, Buttus eris.
Ergo non tumulo, non thure, aut carmine Buttus
Est opus: absque vllo carmine Buttus erit.
Anthonius Maxeius.

Epicoedium in eiusdem obitum per R. H.

COnuenêre fides, Pietas, Constantia, Virtus,
Vt celebrent magni busta beata viri.
Conticuere fides, pietas, constantia, virtus,
Heu dolet eximium fata petisse Ducem.
Praefatur tandem virtus: Deus optime Diuum
Magnatem in superas, accipe quaeso domos.
Me duce commeruit mauortia Symbola Buttus,
Me duce & aetherei scandat ad astra poli.
Fortis eques pegasum potis est conscendere, & orco
Mittere Cyclopum corpora vasta malo.
Cui pietas: Cepheus potius descendat ab alto
Dignior est tanto sydere noster eques.
Amphitrioniadae iungatur nobilis Heros,
Sic Mars, sic Phaebus, sic & Ioua iubet.
Non moritur pietas non sentit vulnera lethi,
Sed volat in celsas candida virgo domos.
[Page]Deinde fides, riguis lachrymas detersit ocellis,
Atque optat Butti coelica dona duci.
Par fuit Hydromachon coelestia scandere tecta,
Nec decet illustrem sydera habere ducem?
Ergo petat diuos diuus Guilielmus honores,
Ac verò cedat fabula Graeca duci.
Mî placet, erecto dicat constantia vultu,
Quaeque haec, quaeque illa est, voce locuta dea.
Immortalis erat Butti mens, consilium (que)
Immortale fuit, gesta perennia erunt.
Et quanquam regnum deeret mortale, Polares
Attamen ille vrbes, & bona Castra reget.
Interea aeternum Tumulo superaddite carmen,
Buttus eques scandit sydera clara poli.
Richardus Harueius.

In eiusdem obitum per H. M.

SVmme Deus quoties Parcas patieris inultas?
Heu quando mortis rabiem mulctabis acerbā?
Belliger hîc Mars esto, tuum (que) accende furorem,
Adsis in Atropon tua fulmina mitte sororem.
Siccine magnanimos subito mors sternet iniqua?
Siccine deijciet claros & inulta manebit?
In bello fuit iste potens insigniter olim,
Inuida sed misere sors nunc deiecit eundem.
Huc ades ô Pallas princeps (que) Minerua dearum,
Adsis & fer opem, docti (que) vlciscere mortem.
Cur tu doctrinae fautrix, dicaris vbique,
Si non praesidium doctis famam (que) ministras?
Corporis at tantùm sunt membra inclusa sepulchro
Supprimitur corpus, sed spiritus incolit astra.
[Page]Oternos igitur miseros, sed non miser iste,
Heu male quòd tantum decus haec amiserit aetas.
Ast hic ter faelix Buttus qui dulcè quiescit,
Hic sibi nam moriens, famam (que) decus (que) parauit.
H. Mihel.

Epigramma in eiusdem obitum per A. S.

HEu Buts quid morieris? cur vitā pallida Parca
Tollit? cur resecat mors tibi fila rapax?
Olim miles eras, miles fortissimus olim,
Insignem te nunc sustulit atra dies.
Vna dies cineres corpus conflauit in atros,
At (que) dies vitam sustulit vna tuam.
Anglia te genuit, te protulit Anglica tellus,
Quae tota est factis irradiata tuis.
Hector eras alter, fueras fortissimus Hector.
Namque hoc testantur bellica facta tua.
Magnus eras, fueras (que) grauis, fueras (que) benignus,
Hoc nam testantur munera clara tua.
Haec eadem referunt virtutes corporis omnes,
Atque animi, quas tu semper habere soles.
Urbes, tecta, domus, & moenia celsa peribunt,
Ast tibi durabunt, gloria, fama, decus.
Andraeas Stiles.

In eiusdem obitum per I. W.

PArca quid innocuos? cur non prius ipsa nocentes
Insontes adeo cur fera parca petis?
Non inopum satis est telo petijsse tabernas?
Nec tenui satis est occubuisse Codro?
Siccine magnates laethali vulnere sternis?
Nulla tibi ratio nobilitatis erat?
[Page]Flectere non potuit quae cunctos inclyta virtus?
Nil est quod possit corda mouere tua?
Heu fera mors quae nunc spoliasti munere vitae
Quem clarum virtus fecerat ipsa virum.
Clarus erat nec non prognatus semine claro,
Non vllis equitum laude secundus erat.
Illius ornârant doctrinae lumina patrem,
Quem sibi rex medicum sumpserat esse suum.
Non tamen hic proauos aut auos & caetera iactat,
Quae cum fortunae stant (que) cadunt (que) rota.
Nec quae maiores fecerunt fortia facta,
Hunc equitum celebri constituêre gradu:
Sed virtute sua, decus hoc conscendit equestre,
Quicquid id est, totum nuncupat ille suum.
Hei quòd mors illi praecidit stamina vitae,
Hei quòd mors vltra non tulit esse virum.
Sed patimur quamuis sis conditus ipse sepulchro,
Non tamen est vnà fama sepulta tua.
Dum tua membra iacent, terrae demersa cauernis,
Mens scandit coelos aethereas (que) domos.
Quam viuens olim coluisti splendida virtus,
Nunc post extremos te colit illa rogos.
Dum tu mortales mortali sede relicta,
Linquis, apud diuos, tempora laetus agis.
Non tibi sustentant mortalia pabula corpus,
Uesceris ambrosia, nectar & ipse bibis.
Mortalis nomen tamen immortale parasti,
Uita breuis fuerat, fama perennis erit.
Buts Guilielme vale, post vltima funera viues,
Uiues post tristes Buts Guilielme rogos.
Iohannes Weldus.

In eiusdem obitum per G. B.

AD sacra lugubres extendite sydera voces,
Lugeat & madidis moesta caterua genis.
Occidit heu paruo violentae tempore mortis
Ictu, qui toties tanta pericla tulit.
Siccine viuacis mors importuna senectae,
Non piget extremum praecipitasse diem?
Non tulit vt sacrae violentur turpiter aedes,
Non violanda tulit templa dicata Deo.
Marte potens, pietat is amans, virtute fidelis,
Dux erat, hoc patriae non mediocre bonum.
Magna laborifice res gestae praemia poscunt,
Plurima deposcunt praemia, turpe nihil.
Iustitiam semper viuus rectum (que) colebas,
Non ignotus eras miles in hoste ferus.
Vita coruscanti vig uit diademate digna,
Multorum perijt, tepereunte salus.
Non te formident, metuenda pericula ditis,
Sedibus Elisiis, regna parata patent.
Guilielmus Bournus.

In eiusdem obitum per S. S.

SI te Butte tuis viua sub imagine Zeuxis,
Si formae decus egregium similem (que) dedisset:
Archetypo Mentor, vel magni cura Magistri,
Gratum opus atque aegris adeo lugentibus ingens,
Solamen tristique decus non vile sepulchro.
Sed fallax ea cura tamen, manci (que) laboris
Imperfectus honos. Quis enim deducere mores
Uirtutes (que) animi, liquido traducere in auro,
Et quae pars melior Butti, quis pingere mentem
Coelesti imbutam studio, sancto (que) calore
[Page]Flammatam, semper (que) aliquid sublimè ferentem
Sufficeret? Totum haud possunt comprendere caerae
Artificum (que) labor, media & plus parte lateres.
Ast ego si sacras hausissem largius vndas,
Hinc tibi perpetuos victuro carmine vultus,
Formassem, effigiem (que) animi, morum (que) figuras,
Duxissem calamo, melius (que) hoc ore niteres.
Nunc habe in officium tumuli, quae nostra potestas
Submissos versus atque illaudabile carmen,
Lugentes (que) lyrae cantus, pulsas (que) sinistro
Pollice moerentes obliquo pectine chordas.
Non tibi Butte deest generosa ab origine sanguis,
Nec sine luce genus, nam quis non claraparentis
Facta sciat quantum medica valuisset in arte
Ordinis aurati Butti, quam fama sonorum
Transuolat Oceanum, toti (que) inclaruit orbi?
Mente bonus, largus (que) manu, nec parcus egenti,
Cui similis frater superest bonitate, solet qui
Auxilium afflictis, pronas (que) rogantibus aures
Praebere, & nullos misera damnare repulsa.
Nec meritum tardare mora, nec ferre rogari,
Sed faciles afferre manus atque obuius ire
Supplicibus, multis (que) precum minuisse ruborem.
At iam tante tuis meritis, studio (que) fideli
Virtutis, tu Butte iaces, subit inuida saeclis
Pallida mors, tristes (que) secarunt fila sorores.
Nec tamen interea fragilis dum corporis artus,
Conficerent morbi, & iam desperata medentum
Auxilia, est vllo tua mens deiecta dolore.
Coelum sed votis penetràs, Christum (que) fideli
Orecies, huic aegram animam iam corpore lasso
Euasuram alacri studio committis, in illum
[Page]Vox cadit extremus (que) calor morientis anhelat.
Sic mortale genus, nobis venit ordine fati
Exitus, & reges populos (que) extrema citatos
Vrna capit, nulli (que) statum praeuertere tempus,
Aut tardare licet, foelix qui linquere molem
Terrestrem potuit, vilem (que) hunc carceris vsum▪
Et mundi exolui curis, & viuere Christo.
Sophonias Smith.

In eiusdem obitum per F. B.

INduat pullas gemebunda vestes,
Quae (que) clarorum regio virorum,
Aura lugubres resonet querelas, Duplicet Echo.
Tabefit frondens equitum corona,
Impiae terror perijt cateruae,
Sternitur cretus Guilielmus alto Sanguine Butti.
Atropos tantae feritatis author,
Quae fuit tantae tibi causa caedis?
Vnde commotis tibi mens procellis, Aestuat irae?
Nil mouet splendor generis paterni,
Nil mouent gnati, species, acumen,
Nil sacro verae moueare cultu Relligionis.
Iam scio diris genus esse dirum,
Non enim diuis atauis creatae,
Conferunt vera pietate ductae, Praemia turbae.
Sed manus tinctae tepido cruore,
[Page]Stragibus gaudent cumulare terram
Filiae noctis, stygij (que) lacus Saeua propago.
Litteratorum celebris senatus,
Litteratorum doleat patronum▪
Litteris tanto studio fauentem, Sic perijsse.
Plangat heroum generosa proles,
Pauperum plangat chorus vniuersus
Hijs salus, illis decus haud pusillum Desijt esse.
At genae nostrae lachrymis madescant
Quum veternosae genitricis aluo,
Illius corpus gelidos (que) condi Cernimus artus.
Lugeat demum populus Britannus,
Christianorum cecidisse robur,
Robur aduersus pietatis hostes Pseudoprophetas.
Franciscus Burleigh.

Aliud.

PLange fidele genus, Buttus tellure recessit,
At petijt coelos, Plaude fidele genus.
Eiusdem.
The same in English.
LAment and mourne, that BVTS is gone, you godly that remaine,
But BVTS is gone from earth to heauen, therefore reioice againe.
T. Buttes.

Aliud.

CVius vita fuit vita viris bonis,
Mors mortis specimen, Buttus ab inclyta
Buttorum numerans stripe genus suum,
Commendat gelida corpus humo tegi,
At mentem celerem sydera transuehi.
Videte corpus, ast obedientiam,
Sequatur omnis huius inclyti viri:
Gratus enim erat Deo, viris (que) vir fuit
Angelus & Angelis beatus est, erit.
Franciscus Burleigh.

In eiusdem obitum per R. I.

BIs duo sunt(perhibent docti) primordiarerum,
Vulcanus, tellus, aether & vnda simul.
Ex istis fiunt quae fiunt corpora cuncta,
Haec dant corporeis, corpora quaeque suis.
Haec sunt principium, sunt haec substantia rebus:
Haec sunt & vitae causa cuique suae.
Sic ex aduerso rursum soluentur in ista,
Quaecunque ex istis facta fuere prius.
Sic sunt ista salus, sic ista cuique ruina,
Sic sunt principium finis & ista simul.
Ex his facta vigent, & in ista solutaperibunt
Omnia, sic fragile est, quicquid in orbe manet.
Quod terrestre fuit, fiet terrestre vicissim,
Quod fuit vnda, latex: quod fuit aether, idem.
Unde gelata suam formam amisisse videtur,
Quippe ea non eadem, quae fuit ante manet.
Vnda sed est glacies, glacies (que) soluta fit vnda,
Naturam capiunt omnia versa suam.
[Page]Terram vult tellus, aether vult aetheris ignes,
Omne & in hoc ipsum quod fuit ante redit.
Hic est naturae cursus, nihil ergo nouarum,
Si morti fragilis det modo vita locum.
Nascimur èterra, ad terram (que) reuertimur omnes,
Terra sumus, nobis maxima terra parens.
Terra tegit, quem terra tulit, sua membra reposcit
Quae dederat tellus, non aliena petit.
Rhodolphus Ioyner.

Aliud.

LVget Musa virum: non quia vir fuit
Luget Musa virum, non quia mortuus
Luget Musa virum, sed quia viriacet
Iustus, quisque perit, qui satus est homo.
Non est quòd doleas, si cadat improbus,
Horum depereint vndique plurimi:
Ast est quòd dole as, si pereat bonus,
Rarum hoc est animal vir bonus & pius.
Fatorum fateor magnanecessitas,
Nec quisquam poterit, mors, tua spicula
Euitare, tamen mors, nimis inuidaes
Quae iustos citius, tardius improbos
Tristi perpetuo vulnere corripis.
Exercere velis, si tua robora,
Si notum cupias vis tua quanta sit,
Prauos tum feriant spicula, nec bonos
Attingant, etenim commoda pluribus
Horum vita manet, mors grauis omnibus.
Contra nemo virûm respiciet malos,
Unâ si pereant ter tria millia,
Quorum vita no cet pluribus impia,
[Page]Et contra interitus proderit omnibus.
Eiusdem.

Aliud.

LVgeat ploret (que) virum necesse est,
Musa moesto carmine nostra talem,
Si quidergo Musa potes dolere,
Musa doleto.
Cùm dolor vexet, facile est dolere,
At dolorem significari versu
Arduum: quantum potero libenter
Musa dolebo.
Exprimas luctus igitur gementes,
Nouerit praesens studiosa turba,
Vita quam sit chara tibi bonorum
Musa doleto.
Si minus nos impediant cadentes
Ad genas tristes lachrymae, dolorem
Non sinemus testificare, quare
Musa dolebo.
Fac agas quae sunt peragenda paucis,
Fac viri mortem celebres camaena,
Dignus est is qui celebretur, ergo
Musa doleto.
Nostra lugebit tenuis camaena
Flebili quanto poterit dolore
Quicquid in nobis remanet gemiscet
Musa dolebo.
Eiusdem.

Aliud.

MVsae Pierides nouem sorores,
Nobis suppetias feratis omnes,
[Page]Omnes non aliquas adesse vellem,
Vobis omnibus est opus (sorores).
Non vt laudibus euehatis vllum,
Aut Bacchi celebretis alma festa.
Non vt carmine mulceatis aures,
Laetorum placido, sed ergo adestis,
Ut mortem bene defleamus omnes.
Herois veteris, dolore magno
Mortis qui cecidit feralis ictu,
Omnes plangite qui nauatis omne
In rectis studium artibus, caterua
Doctorum philomusa plangat omnis,
Et planctu doleat iuuenta moesto.
Morti succubuit grauis patronus
Musarum, celebretur ergo Musis.
Nunquam nostra sinet camaena tantum
Deplorare virum canoro versu,
Sic quamuis iaceat peremptus atra
Iam nunc morte, tamen vigebit ille
Atque omni celebratus ibit aeuo.
Eiusdem.

Aliud.

DOleto plebs Norfolcia,
Omnes dolete, plangite
Imò quot orbis continet,
Lugete cantu flebili,
Et lachrymis cadentibus
Deflete Butti funera,
Planctu viri dignissimi.
Niforte vobis penitus
Sit dempta fletus copia
Omnis, dolore languido
Si causa vobis extitit,
Vnquam dolendi maxima,
Uobis in isto funere,
Certè datur iniustissima.
Nam qui iacet, non quispiam
Ignobilis sub vulnere, aut
Notus suo vix seculo,
Sed mortuus vir nobilis
Nō stēmate (est quod vix suū,
Quamuis genus sit nobile)
Virtute sed (quod est suum)
Faelicitas quae maxima est.
Illustris ille stemmate
Magnis satus parentibus,
Illustrior sed factus est
Factis suis illustribus.
Alumnus almus extitit,
Et aequitatis & boni
Omnis, malos qui grandibus
Affecerat cunctos malis,
Contra bonos honoribus
Remunerarat maximis.
Extolleret sipluribus,
Camaena nostra laudibus
Illis virum dignissimum,
Immunis ipse non forem
Ab omnium calumnijs.
Sed spero me defendet id
Quod non nouarum quippiam
Uobis canam, sed optime
Haec omnibus sunt cognita,
Quae his versibus tradiderim,
Cuius vix totus famam complectitur orbis,
Eius corpus habet vrna minuta viri.
Eiusdem.

In eiusdem obitum per S. L.

Haec noua quid rerum facies & tristis imago?
Quid turba vult pullis operta vestibus?
Cur lachrymae teneris densae funduntur ocellis?
Genae (que) moestis tot rigantur luctibus?
Solennes pompae quae tristia funera ducunt?
Eia agito moestam dic Camaena Naeniam.
Tegenerose cohors luget generosa peremptum
Mortis rigenti Butte saeuae spiculo.
Omniate Guilielme sonant per rura coloni,
Charus fuisti nempe sanus omnibus.
Téque sibi ereptum lachrymis pia turba requirit,
Sensère praesidium, pij te maximum.
[Page]Lumine te casso miseri plectuntur egeni,
Frigus, famem magis, sitim (que) sentiunt.
Foemina te luget charo viduata marito,
Orbi (que) deflent liberi parentibus.
Non illis grauis esse malus te sospite, quisquam
Audebat, vllisue afficere molestijs.
Tetua Butte domus rerum columem (que) suarum,
Magnum (que) familiae occidisse flet decus.
Quales amissis Philomelae fletibus, altae
In populo moestis quaerelis ingemunt.
Credimus at te nos coelesti luce beatum,
Patriam (que) solam clade tanta perditam.
Quàm breuis, heu, nobis vita est, anni (que) fugaces?
Ipse etiam Oaxes segnior & Hebrus fluit.
Haud celeres vincant neruo impellente sagittae
Si quando Parthiprima miscent praelia.
Non tua lustra (quid hoc?) ter quinque impleuerat aetas,
Annis tribus eras, fata cùm poscunt, minor.
Quantulū hoc est miseris spatiū mortalibus aeui?
Pauci id tamen multis vident in millibus.
Cur properare volunt, rapidis (que) allabier alis
Terra creatis fata Noctis filiae?
Ceruorum viuax genus est, sed & improba cornix
In multa perhibitur vigere saecula:
Sed nostrae, heu miseros, prima incunabula vita
Senium, citis (que) passibus mors excipit.
Cognita quàm bona sint nobis satis ante relinquum
Repentè fugiunt inchoata gaudia.
Qui modò fulgebant intexto vestibus auro,
Dicto citius alto teguntur puluere.
Et lautè soliti structis accumbere mensis,
[Page]Hij mox & ipsi vermibus fiunt Dapes.
Nil Acheronta genus, nec rarae gratia formae,
Midae nihil nec Attali mouent opes.
Ipsa nec insignis Lethaeo liberat amne
Virtus, semel calcanda cunctis haec via est.
Hijs moniti exemplis, quibus est iam copia lucis,
Ne se nimis rebus caducis implicent.
Magnificas (que) domos & daedala condere tecta
Fato vocante aliò laborent parcius.
Corpora nec gelidis mox imponenda sepulchris,
Aut Persico luxu aut amore diffluant.
Quin animae potius cùm sit coelestis origo,
Coelum indies pijs recludant mentibus:
Et patriae prodesse suae pro viribus omnes:
Nitantur, huc omnes labores dirigant.
Hinc Butti viget, atque vigebit gloria, donec
Contrahet hyems, exuret agros Sirius.
Stephanus Limbertus.

In eiusdem obitum per H. G.

CVm Deus omnipotens scisso spectasset Olympo
Agmina vesanis ludere stulta modis,
O genus ignarum, gemuit, cui nullus amicum
Praemonstrat iustae dux paradigma viae.
Caeca per ambiguas errat malè turba cohortes,
Exemplar vitae nec melioris habet.
Ast habitura refert, nostri spes vnica Butte
Butte, pharetratis sis bone, meta viris.
Tu decus omne tuis, sis tu quoque pulchra tuorum
Meta (que) digna peti, fama (que) digna sequi.
Te videant, visum (que) notent, notum (que) sequantur,
Hectora te castris, Nestora consilijs.
[Page]Nec mora, sceptrigeri fecit mandata Tonantis
Buttus & est vitae regula certapiae.
Ille dedit vitae signum melioris, & ille
Foelici docuit mittere tela manu.
Fortis eques bellis, otio fuit arbiter aequi,
Bellipotens Martis, pacificus (que) Iouis.
Et pius & doctus qualem non millibus vnum
Reperit è multis, regia Elissa viris.
Sed (dolor) integrae paucis pia dogmata vitae,
Uel prodesse valent, velplacuisse solent.
Nulla per immensos tetigerunt spicula campos,
Uulnerat oppositum nulla sagitta scopum.
Tum pater omnipotens (heu) nostro munere, nemo
Dignus? at es dignus Butte beate Deo.
Butte beate veni, geminat, cape tecta deorum,
Linque Lares patrios, Butte beate veni.
Hic Cheiron, doctus (que) arcu contendit Apollo,
Hic certat iaculis docta Minerua suis.
Si nequeant tantos mortalia corda labores
Ferre, dabit vires coelica turba suas.
Haec fatus volucrem posuit super aethera Buttum,
Vt sit toxiphilis postea meta deis.
Sic viuit, viuus (que) valet, validus (que) perenne,
Sortitus, regnum gestit habere nouum.
Pars perijt busto peior, perit altera nunquam,
Haec iacet illa volat, haec perit illa valet.
Ergo plura suae cupiens monumenta Pharetrae
Summa adeat scandens sydera, Buttus adit.
Henricus Gosnold.

An other.

IF Countrie teares might call thy ghost from graue,
Or friends could force thy carcase to retire,
Both countrie should (as earst) thy succour haue,
And friends againe possesse a saged syre.
But sith ne friends, ne countrie can preuaile,
What hope can helpe, what helpe in woe to waile?
Thy presence hath amazde our mindes with ioy,
Thine absence ioyes thy spotlesse spirite aboue,
A time thou trodest the tracke of our annoy,
A better time thy dying day didst proue.
O happie BVTTES, that liuing liude to die,
Thrise happie BVTTES, that dyde to liue on hie.
To wish thou wert on earth, were open wrong,
To ioy thy parting, were a gracelesse knell,
Yet friends could wish thy life were twise so long,
And friends triumph to see thee part so well.
Thus whether life or death Iehoue had sent,
Thy friends had cause to laugh, and not lament.
Then spare those teares, that trill from eyes amisse,
And deeme such death a gift for good deserts,
A thankelesse part to call his soule from blisse,
Whose bodie once did glad your faithfull hearts.
Don BVTTES hath reapt a taske with heauenlie traine,
Renouncing eftsoones to retire againe.
Henrie Gosnold.

In eiusdem obitum per P. W.

LOnga dies canos miseris mortalibus adfert,
Morborum cani, morbi sunt nuncia mortis.
[Page]Et sua sunt etiam crudis symptomata membris
Quae soluit teneris mors immatura sub annis:
Rugosos ad busta senes, simul atque minores
Ire, salutata vix pridem luce videmus.
Nos nec iura Deûm, nec ineuitabile fatum
Parcarum mouet, ac breue & irreparabile tempus:
Quin potius nobis iuges promittimus horas,
Siue dies, mensesue, aut annos, omnia caecis
Cum vi detrudat, mors indignata sub vmbris.
Post mortem superest, quid tandem? putre cadauer
Mentis inops, vitae (que) fugax, vis ossea, corpus
Et sensus motus (que) expers, & sanguine cassum,
Uita fugit subito, magni mutatio mundi
Assidua, & veluti caelis inducta senectus:
Exigui male sana tamen praecordia mundi,
Vix quassare queunt, & spes euellere falsas.
Ast soli volumus terrae ditione potiri.
Nec quicquam terrent nos dirae insignia mortis,
Clepsidra, dextra minax, telum, falx, stamina, fusi;
Quum sapite ô tandem, mortalia pectora, quid sit▪
Mobile perpetuum producere tempus in aeuum
Discite; Terra suum repetet, chaos, vnda (que) & aer
Tempora temporibus cedent, & tempore iusto
Singula deficient, patientur cuncta ruinam.
Ergone vita feret sedes aeterna caducas?
Atque immortales mortalis regia claudet?
Quin vos officijs animi sapientius vti
Edoceat natura, parens, en tempore iusto
Vnca senescētem Dominum cùm rostra relinquunt
Protinus effoetos renouant Iouis alitis annos,
Et vetere exuti, iuuenescunt pelle colubri.
Pristina sic madida terrae putre dine quamuis
[Page]Mutetur facies: vitae melioris origo
Nobis foelici de conditione beatis,
Laeta datur, Parcae cùm rumpunt stamina vitae.
Ast mentem siquis dictis adhibere negabit,
Perpendat sedulò quid fert hoc putre cadauer,
Quem niueae vestes ostro (que) auro (que) rigentes
Contegerent, heri, fulua tumulatus arena
Decumbit; blattis, paruis & vermibus esca.
Si mortem vel opes vel flectant pondera nummi,
Si virtus vitaeue decus, celebratus & honor,
Persephones dirae propellere vulnera possent,
Fata pepercissent, generoso turbida nostro,
Qui modo conscendit Pernassi culmina montis.
Quis fuit, an quaeris? Musarū ac Martis alūnus,
Insignis pietate, sacra dux Palladis arte,
Ingenio, cunctos inter sua cornua tollit.
Sic Martem coluit, Musis vt proximus esset,
Nec tamen his sectans neglexit Martia facta:
Si virtus simul ac maiorum nomina quenquam
Condecorant, meritò mereatur stemmata Buttus,
Noster eques, quem nobilitat gens stirpis auitae,
Et mores, vitae (que) decus, virtus (que) decora.
Uerùm haec non possunt vitare pericula mortis,
Nec potis est Buttus penetrabile flectere telum
Parcarum, ast soluit nunc Atropos inuida filum,
Soluit & in cineres populi decus omne Britanni.
Et quid non post hac populatrix ista rebellet?
Cùm quemquam à Parcae furijs seruare seueris
Nil valeat, tandem quin singula morte premātur.
Ergone perpetuò peritura est Gloria Butti?
Ergone perpetuò famam, decus omne perenne
Abstulit vna dies, & funere mersit acerbo?
[Page]Corpus terra tegit, volitat sed fama per orbem,
Corpus terra teget, mens coelo emissa potitur.
Scire quis aetheream deducat callis ad aulam
Uultis, & aeternae cingi diademate vitae?
Optima ad has Butti pars emigrauit adoras.
Nam pia vita piae verax praenuncia mortis,
Et pia mors vitae comes indefessa probatae
Nos sperare facit, toto (que) e pectore grates,
Fundimus ad Dominum reliquarum praemia do­tum.
In coelis rami, semper viridantis oliuae
Nobiscum laudes & grato carmine Musae.
Nunc vos lugentum comites, modulamine luctus
Ducite, plectra lyrae tristis nunc tangite Musae
Calliopea sonos, cythara diffundito gratos
Pulchra Thalia modos, neruorum tundito dulces:
Quod mortale genus mors tollit dente voraci:
Gloria sed Butti celebrem bacchatur in orbem,
Perspectos hominis mores Norfolcia tollit,
Aeternum salueto, ergo dic at que valeto
Corpus humi mandetis, eum decorate supremis
Muneribus, longos volitabit nomen in annos.
Philippus Watker.

In eiusdem obitum per I. H.

FLebilis indignos Elegeïa solue capillos,
Sume malo vestem, tempore moesta nigram:
It quos clara tenet Norfolcia plangite palmis,
Exijt hinc Buttus, Martis alumnus eques.
[Page]Deplorato tuos tristis Norfolcia casus,
Cantato querulo carmina pauca sono.
Ossa sub hoc tumulo conduntur languida Butti,
Militis egregij, clauigeri (que) Ducis.
Marte potens, sumpsit praeclarum nomen ab armis,
Mars dedit & famam, diuitias (que) dedit.
Faelix & prudens, clarissima praelia gessit.
Hostibus ille timor, ciuibus ille decus.
Qui tamen effugit toties fera spicula duri
Hostis, qui forti contudit arma manu,
Quem vis non potuit ferri, mors atra cruento,
Percussit cultro, praeripuit (que) diem.
Vos igitur qui Marte fero gaudetis & armis,
Qui colitis glaucae fana sacrata deae,
Hunc lugete(precor)date (que) vltima funera vobis
Pro tali facto, Mars feret almus opem.
Dicite Sicelides Musae, (nam vester alumnus
Ille fuit) Butti molliter ossa cubent.
Fouit Apollineos vates, doctos (que) Poëtas,
Uestra (que) gustarat pocula blanda, (scio)
Vir probus & facilis, iustus, permulta benignè
Dans miseris, cuiuis ferre paratus opem.
Quàm fuit is charus vicina colentibus arua,
Dum vixit miserúm dicere turba potest.
Quàm multae maduere genae, quot pectora tundunt
Singultu luctum significante grauem?
Murmura quot populi tacitè dicentis, in annos
Digne senex multos viuere, Butte vale.
Haec dolor extorquet qui totos occupat artus,
Has voces verus mittere cogit amor.
Ergo precor parua requiescas mollis in vrna,
Auxisti numeros inclyte Butte pios.
Iohannes Seelus.

In eiusdem obitum per A. D.

QUis fuit in vita quaeris? praeclarus honore,
Moribus insignis, relligione pius.
Mars dedit arma sequi, pacem tamen auxit, a­mando
Magne pater patriae, quis tibi suppar erit?
Numinorum parcus nunquam, nec prodigus aeris,
In medio currens tramite, quantus erat?
Negligit ingenij laudem, tamen excipit illum,
Fata pium tollunt tristia saeua nimis.
Quis sit post mortem dubitas, & quaeris ineptè?
Vita probat mortem, mors probat esse pium.
Non sic cum Butto lachrymarum fluctus abibit,
Carmina non patitur candida musa loqui.
Quòd vixit moritur, moritur quia viuimus ipsi,
Virtutis fructum iam capit ille suae.
Carmina nil prosunt, fatis nos tradimus omnes,
Vixisti nobis, viuis & vsque Deo.
Cùm coelos adijt praestabo silentia Musae,
Quae coelos spernit, garrula quando tacet.
Optime dux patriae, certissima vita bonorum,
Nil possum maius dicere, sancte vale.
Arthurus Daubneius.

In eiusdem obitum per A. C.

ERgo libet tanti(crudelia fata) tyranni
Saeuire? atque hominum ludere triste genus?
Nec poterunt pietas, vires, grauitásue, decúsue,
Relligio, nec opes, erripuisse rogis?
Sed pariter cuiuis, triplici ceruice videndus,
Trux canis? & cuiuis atria ditis atri?
[Page]Nulli exorandus, Plegetontis portitor vndae?
Adijcit aut penso nil prece dira soror?
Numina nec flecti? parcae nec parcere norunt?
Nec nisi cunctorum solaruina placet?
Quid iuuat ergo viros, sese exercere periclis?
Quid valet inuicta gloria parta manu?
Quid pietas, virtus, vires? quid nobile pectus?
Pauperis hospitium? aut inuiolata fides?
Ista nec eripiunt fatorum stamine secto,
Inclytus haec habuit singula Buttus eques.
Et quicquid natura parens, quicquid sacra virtus,
Quicquid sors potuit, dona fuere senis.
Nil minus at moritur, saeuas sic voluere Parcas,
Sic inuisa homini numina velle ferunt.
Ergo age Musa tuas tristes reuocare querelas
Incipe, sollicitis flebilibus (que) modis.
Plangite nunc Dryades, recitate vlulantia Fauni
Carmina, Nympharum plangite tota cohors.
Linque choros Citharea leues, vos plectra Camenae
Uestra (que) nunc Satyri guttura rauca gemant.
Linquat Atlantiades, tibias inflare canoras,
Phaebe relinque lyram, linque Minerua Chelyn.
Et mecum humanas misero lugete ruinas,
Inuisum fatis plangite & omne genus.
Qui fuit è multis Buts vnicus hospes egenis,
O mors interijt fraudibus ecce tuis.
Fraudibus ecce tuis perijt, Qui spicula Martis
Non timuit, castris cui data palma fuit.
Cui data palma fuit, patriae tutela salutis
Qui fuit armipotens, nunc quasi Bulla perit.
Nunc quasi Bulla perit, quondā qui floruit armis,
Qui pietate grauis, qui grauitate pius.
[Page]Nec nisi moeror adest, sola est mihi flere voluptas
Quàm mihi flere placet, quàm gemuisse placet?
Sed quid ago demens, quid luctibus aethera pulso?
Num lachrymasse iuuat? num gemuisse iuuat?
An quia liber abit, qui vinclis carceris huius
Soluitur? ah piget, ah verba retracto lubens.
Non perijt Buttus cui vita caduca recessit,
Et cui sorte bona, vita perennis adest.
Non igitur lugenda pijs tam fata secunda,
Talia sunt precibus saepe petenda viris.
Nec saeuire placet, nec sunt crudelia fata,
Nec genus humanum ludere deinde placet.
Numinibus visum est, vitae vt sit ianua lethum,
Ni moriare, nequis scandere regna Iouis.
Sic ô sic superi, Buttus terrestria liquit,
Ut sedem aeternam captet in arce poli.
Ergo age Musa tuas tristes depone querelas,
Incipe mellifluos nunc recitare modos.
Psallite nunc Dryades, canite exultantia Fauni
Carmina: Nympharum psallite tota cohors.
Tu (que) choros Cytharea petas, vos plectra Camenae,
Et repetant Satyri carmine dulce melos.
Incipe Syllene tibias inflare canoras,
Phaebe resume lyram, sume Minerua Chelym.
Tu (que) vale pie Butte vale, quem viuere nobis,
Quem tibi dulce fuit, nec tibi triste mori.
O foelix nimium, qui sic sua secla peregit,
Ter foelix cui Dij dant ita posse mori.
Anth. Cade.

In eiusdem obitum per I. B.

CAndida quae laeto gestis incedere gressu,
Fer peplum, crines pandito Musatuos.
Exequias celebra, solennia munera praesta,
Lugubres cantus, exere, prome, cane.
Fortia facta foris, charissima patria vita
Praeterita, hos ritus, haec sibi iura petunt.
Excubias agito, tristes Norfolcia vultus
Sumito: Nam Buttus spes (que) salus (que) tua
Occubuit victus, qui vicit saepius ante,
Quando tuas bello gesserat ille vices.
Ast patrios linquens fines, relegatur ad ora
Coelica, nunc exul, qui tibi praesul erat.
O antiqua domus (quam charam semper habebat)
Ingemito, madidis funera fleto genis.
Tu domini sortem, (quo munus munere penses)
Gestu depingens, exprime, voce refer.
Et tu ô Thornage longe spinosior aequo
Quod suffocaras horridiori loco.
In te quae fuerat conscita, florida, creta,
In te puniceam, quae viruit (que) rosam
Omnis forma cadens, tamen inter mortua tandem,
Ac enecta velut frigore tacta, iacet.
Dum viridis fuerat, gratos redolebat odores,
Sermonis Christi, mysterij (que) pij,
Praepingues succos haec distillabat egenti,
Sanabat miseri vulnera cruda viri.
Infaelix siquidem nimis heu & inhospita tellus,
Hospite dignatus quàm fuit ipse deus
Tanto: qui puram protexit relligionem,
Qui te ditauit, diuitijs (que) suis.
Proh dolor indoleas amissum, pectora tundas
[Page]Palmis, amaras tu lachrymas (que) preme.
Denique quisquis eris qui te cognoueris aequè,
Quam simul angusta conditione sumus:
Viuere tu discas ex hoc, vita (que) potiri
Sancta cum superis, qua poteris (que) frui.
Impiger hic miles, qua nunc donat us, & alma
Pace vigens viuit, possidet atque tenet.
Iohannes Bardonus.

In eiusdem obitum per C. B.

HOstes qui quondam crudeli marte subegit,
Qui prius inuictus, qui prius Hector erat:
Deuictus tandem, & victrici morte subactus,
Heu iacet extinctus, victus ab hoste iacet.
Nec tamen is perijt penitus. Tua Butte perennis
Gloria cunctorum viuit in ore virûm:
Virtus tanta mori, vel tempore fata subire
Non poterit, vel si frendeat ipse Satan.
Succubuit morti corpus, mortale creatum,
Uiuit in aeternum, mens tua iuncta Deo.
Mens tua morte pia, mortem superauit acerbam,
Et fruitur vita mens tua, morte pia,
Mors pia transactam vitam pietate secuta est,
Mortem subsequitur coelica vita piam.
Qui quondam Martis, nunc mortis numime victor
Vicit terrenum quicquid in orbe fuit.
Nemo nunc Buttum lachrymis, nec funera fletu,
Dedecoret: faelix ter (que) quater (que) manet.
Sed nos ô miseri, nos tanto milite rapto,
Plangamus, fletus fundere iure licet.
Christopherus Burlingham.

In eiusdem obitum per A. A.

PAngite Pimpleides Musae, mihi pangite versus
Pulchricomae moestos, hei lacerate genas.
Nereidum Phorci (que) chori dulces (que) camenae,
Vos et Hamadryades, vos virides (que) Dei.
Atque precor nostrae subscribite voce dolori,
De vestris lachrymis, humida serta date.
Non viridis vobis aduelet tempora laurus
Nymphae, conueniens luctibus iste dies.
Non collum torques habeat, crinale capillum
Nec decoret, comptas dispositas (que) comas,
Neglectae iaceant humeris cùm tristia subsint,
Deplora tragicis tristia fata notis.
Mortuus impletis fato quos debuit annis
Hîc iacet in solida contumulandus humo.
Grande decus patriae, qui certè funeris expers,
Debuit humanis altior esse malis.
Laedere quae corpus potuit vis laedere mentem
Non potuit, summo viuit at illa polo.
Qui fuit hic superans fortis rigidus (que) satelles
Uirtutis, moriens degener esse potest?
Foemina vir (que) tuo, pueri quoque funere moerent,
Aspicitur toto purpura nulla choro.
Iura silent mutae (que) iacent sine vindice leges,
In (que) domo gemitus angulus omnis habet.
Fatamanent omnes non intermissa, quiescunt
Vita suo quodam pondere tracta ruit.
Occidit & Pelops genitor (que) remotus in auras
Tithonius, nolis sic patet vrna, velis,
At tua te virtus toti quae claruit orbi,
Cum Parcis atris vincere fata dabit.
Viuis in ore virûm tituli speciosus honore,
[Page]Inter & illustres excipieris auos.
Et tibi debetur coelum quò mens reuolauit,
Accipit & cupidi regia magna Iouis.
Andraeas Asteleius.

In eiusdem obitum Enchomiasticon per T. C.

BVtte iaces? atrum luget Thornagia funus,
Funere tam tristi te hinc abijsse dolens.
Butte iaces? somno? Deflet Norfolcia fatum,
Lethali somno te recubante gemens.
Butte iaces? certa defunctus morte? peremptum
Ingemit illachrymans te tua tota domus.
Butte iaces? periere simul laudes (que) decus (que),
Oppiduli, patriae fulcra domus (que) tuae.
Butte iaces? sacrum specimen piet atis, honor (que)
Te viuo florens, te moriente perit.
Butte iaces? pura sub relligione superstes,
Integritas tecum relligio (que) ruit.
Butte iaces? tristi sacratae Palladis artes
Quae viuo fuerant (heu) periêre nece.
Butte iaces? animae viuebas dotibus auctus,
Donis fortunae, corporis atque bonis.
Butte iaces? prudens vita remanente, iuuabas
Vicinos sophia consilio (que) tuos.
Butte iaces? iustus vixisti, & lancibus aequis.
Reddebas, pendens singula, cuique suum.
Butte iaces? fortis, certamine teste Scotorum,
Cinctus vbi lauro, miles ab hoste redux.
Butte iaces? moderatus eras per tempora vitae,
Re, verbo, facto, cui moderamen erat.
Butte iaces? nulli vultus grauitate seuera,
Aut oris miti voce secundus eras.
[Page]Butte iaces? miseris vixisti largus egenis,
Tristia qui vero fata dolore gemunt.
Butte iaces? quòd sorte tua contentus agebas
Uitam, diues eras, funere diues abis.
Butte iaces? fido coniux orbata marito est,
Qui tecum obsequio vixit, amore pari.
Butte iaces? claro prognatus vtro (que) parente,
Stemmate maiorum nobilitatus eras.
Butte iaces? clarus consanguinitate nepotum,
In patria quorum gloria lata nitet.
Butte iaces? quamuis genuina prole carebas,
Attamen est haeres foemina clarasatis.
Butte iaces? haeres terris succedet auuncli,
Laude parentali nobilitata satis.
Butte iaces? haeres praestans pietate, pudore,
Quae formosa satis, quae studiosa satis.
Butte iaces? haeres digno coniuncta marito,
Qui floret propria nobilitate sua.
Butte iaces? haeres claro virtute paterna
Nupta viro factum concelebrare student.
Butte iaces? haeres tua consobrina propinqua,
Stirps vtrius (que) tuae buccina laudis erit.
Butte iaces? morbi patienter acuta tulisti,
Dixisti moriens, mors mihi grata quies.
Butte iaces? Languens Domino pia vota canebas,
Dormisti firmans spem (que) fidem (que) Deo.
Butte iaces? (foelix si quenquam dicere fas sit,
Foelicem in terris) Butte beatus eras.
Butte iaces? Quem philosophi statuere beatum▪
Uiuens ac moriens Butte beatus eras.
Butte iaces? quare? quia viuere Parca negauit,
Quippe senem superis diua benigna dedit.
[Page]Butte iaces? valeas, iterum (que) iterúmque valeto.
Fata iubent longum dicere, Butte vale.
Thomas Corbold Baconum alumnus.

In eiusdem obitum vigintimetrum per T. C.

GLoria gentis abit Guilielmo milite Butto,
Unica defuncto, gloria gentis abit.
Laus patriae (que) perit vitam celebrata per omnem
Ipsius interitu laus patriae (que) perit.
En nigra pompa gemit priuatum lumine veste
Lugubri lachrymans, en nigra pompa gemit.
Mortuus ecce iacet, cuius flent funus egeni,
Undique cordolium, mortuus ecce iacet.
Sunt socij gemitus coniux, glos Righboroanus
Buttus, Bacones sunt socij gemitus.
Vnica turba dolet, cui dat Redgrauia sedem,
Tristior haec reliquis vnica turba dolet.
Tristior illa dolet? quare? maioris auuncli
Vt memor extincti tristior illa dolet.
Sollicitudo mihi vestrae pietatis alumno,
Moestis (heu) vobis sollicitudo mihi.
Irreparanda (dolet) Lachesis quia stamina rupit
Lucis fila trahens, irreparanda (dolet.)
Eia age Butte vale, terras linquendo quiescis,
Speramus coelis, eia age Butte vale.
Thomas Corbold Bacon. alumnus.

In eiusdem obitum, carmen con­solatorium, per T. C.

FLeui, laetificor, vigilaui, dormio: tumba
Componor, se nium membra labore leuo.
Terricolae caligo seni caecauit ocellos,
[Page]Diuinae coelo mentis ocellus ijt.
Perfeci stadium sistens, obdormio meta,
Vlterius quenquam currere fata negant.
Erraui, reuocor: palabar, dirigor: albo
Eliso, stridens missa sagitta silet.
Certaui, valeo: vici mundana, triumpho:
Arma tuli, repetor: nudus, ab hoste tegor.
Miles agris merui Scoticis, cinctus (que) merendo,
Tympana saeua dabant, hinc tuba clanget, aue.
Thomas Corbold Baconum alumnus.
Eiusdem in eundem dechastichon per T. C.
TEgmine, puluillo, macie, tegit, eleuat, arat:
[...], caput, costas, cespes, arena, cinis.
Torminibus, tabo, carie, carnem, ossa, medullas,
Puluis, humus, vermis, collinit, haurit, edit.
Quaeruntur, capitur, fit, certa, quieta, perennis,
Luctu, Marte, [...], gaudia, palma, quies.
Redditur, aduentat, glissit, pia, coelica, dia:
Funere, morte, [...], gloria, vita, salus.
Clangat, dicat, ouet, somno, mercede, corolla,
Praeco, [...], Buttus, surge, potire, vale.
Eiusdem.

In eiusdem obitum Sapphica per T. C.

Ui meis aura studijs benigna
QFauerint gratis remanent patroni
Talibus gratus meritis dicaui
Carmina alumnus.
Queis meae tristes Elegos Camenae
In sui funus patrui dederunt,
[Page]His in eiusdemmea dat Thalia
Sapphica mortem.
Particeps vna taciti doloris,
Quem sui fato capiunt auuncli,
His ego Butti celebro libenter
Funera metris.
Corruit vestrum grauitas serena
Corruit vestri decus aeuiternum,
Corruit vestrae veneranda clarae
Gloria gentis.
Quem faces sortis crucians seuere
Cui [...] filum Lachesis resoluit,
Hic iacet tristis latitans opaco
Carcere mortis.
Vidit, vmbratur, tetigit, stupescit,
Audijt, surdet: sapijt, putrescit,
Sagijt, torpet, pituita foedat
Naris odorem.
Vixit, occumbit, valuit, labascit,
Fatus est, mussat, cecinit, gemissit,
Extitit, non est, aluit, focillat
Corpora vermes.
Phaebus, Eclypsis, radians, opertus:
Clarus, obscurus, locuples, egenus,
Sanus, infirmus, vegetus pusillus,
Uiuidus excors.
Cui fuit dulcis bona spes iuuentae,
Cui suis virtus adoleuit annis,
Cui dabant cani manifesta iustae
Signa senectae.
Nestoris supra valuisset annos,
Et sibi Lino superesset aeuo
[Page]Rhetei ac vltra Priami fuisset
Saecla superstes.
Sed nihil semper remanet caducum,
Vita mortalis fragilis vacillat,
Illico humanae properant suprema
Tempora vitae.
Sic dies Buttum rapuit senilem
Mortuus mundo superos adiuit,
Qui probe vixit generosus ortu,
Stemmate, pugna.
Flete Bacones patruum peremptum,
Flete maiorem iuuenes auunclum,
Flete iacturam iuuenes, senes (que)
Illius omnes.
Flentibus vobis ego non dolebo?
Heu genas par est lachrymis rigare
Rupta singultu gemitu ciêre
Ilia pectus.
Quo feror? morsus animo doloris
Sint procul, quamuis iaceat sepultus
Attamen gratae potitur silenti
Sede quietis.
Qui fuit mundi peregrinus orbe,
Commorans terris, habitat superno,
Axe, iam gratus superis receptus,
Ciuis Olympi.
Seruijt, liber iacet à periclo,
Teduit cura senij, leuatur,
Lippijt, cernit penetrans Olympum
Lumine mentis.
Praestitit caeco [...] leuamen,
Attulit funus vigili soporem,
[Page]Mors adest illi requies laborum,
Perdiapernox.
Sustulit moesto tumulus dolorem,
Indigens agri sat habet super (que).
Possidet faelix potiora caeli
Gaudia, gazas.
Mane Septembris febre terno obiuit,
Lustra bis septem atque bienne vixit
Mille gaudebit superum resurgens,
Saecula vitam.
Thomas Corboldus.

Vpon the decease of Syr William Buttes Knight.

W Ell is he gone that on earth deserude wel to be renoumed,
I nferior to none, Buttes dead, shall still be remembred,
L earned, relligious, studious, rich, bountifull, humble,
L oued of all, enimie to none, (so godlilie minded)
I ust dealing, wisedome, valiantnesse with moderation,
A ll vertues together in him most rarely redounded.
M ourne Thornage, lament, let teares downe trickle, bewayling,
B uttes buryed, to the needie shal he be missed hereafter.
V nder is earth interred he, that thine wealthie befriended,
T umbed alas thy renoune Norfolke, in dignitie, glorie,
T rue worship, credite, who was, and good reputation,
E nuyroned with dust he lyeth, who noble before time,
S ingular excelled, valiant in martiall armour.
K night for he was dubbed, when from fought field he returned.
N ext Bacon solemnely set out his funerall herses.
I n mourning the grauest of your kinne, and aged vncle,
G entle by bloud, true, from young yeres gentilitie bearing
H appie by life (if at all any mortall counted is happie)
T roubled on earth, departed, of all cares worldly released,
E ndlesse in heauen, rest doth he receiue, there to be redubbed.
Buttes adewe sleeping, for a while benummed,
Buttes adewe waking, for againe reuiued,
Buttes adewe rising, for in heauen receiued,
Shalt be redubbed.
William farewell, for in earth thy biding,
Buttes adewe, no doubt but in heauen thy dwelling,
Knight all haile, ere long with a blowen redubbed
Trumpet of Angels.
Thomas Corbold.

An other in English.

IF he that liude a life deuoide of infamie
Deserude to liue a seconde life, then BVTTES will neuer die.
If he that dide such death as good ensample giues
To vs behinde, can merite heauen, then BVTTES for euer liues.
And if nor life nor death could purchase endlesse ioy,
Then faith and truth and hope in God haue freed him from anoy,
Whose heart was helde by hope, whose hope was fed by faith,
Whose faith was founded on the truth, whose truth was, scripture saith.
Such faith could neuer faile to bring forth heauenly fruits,
Such fruits could neuer misse the mark, wherat each faithful shoots.
Then mourne his want, but laugh because he wants no good,
Lament our losse, triumph his gain, that growes where vertue stood,
And say this was the wight whose poesie proues his praise,
Be wise and plaine, both wise and plaine was Buttes in all his wayes.
In youth a christian stoute, to further forraine warres,
In elder age an vmpier apt, to cut off country iarres.
To prince a leaning staffe, to common wealth a stay,
The one to serue, the other saue, from ruine and decay.
A friende to faithfull friendes, a father to the poore,
An harbour to the harbourlesse, that had not of his store.
A maruaile to the most, a myrror to the best,
In heart so franke, in house so free, a marke for all the rest.
What wiser workes coulde frame, or plainer partes could faine,
The shape of his so sage a saw, Be wise and eke be plaine?
O would these vertues liu'd, immortall with the man,
Till some deseru'de to beare the badge that Buttes by vertue wan.
Or would ensample his had gainde a longer date,
To moue their mindes to worke the like that wish the like estate.
But Ioua would the wight more ioy than earth containes,
And wild him prease to haue the price of his approoued paines.
Thus hath this worthie sir at Ioues appointed day
Forsaken earth and taken heauen, a holde of surer stay.
[Page]His body lies enshrinde in marble massie stone,
His spotlesse sprite with speedie pace hath past the Horison.
Henrie Gosnolde.

In eiusdem obitum.

CUnctipotens sanctos tollit, nec tristia cernunt,
Quae nos (heu miseros) postmodo dira manent.
Tollitur & Buttus, clarus, pius, at (que) modestus,
Perdidit(ah)fidum patria nostra patrem.
Abstulit vt dederat mētem (pater omnibus aequus)
Putre cadauer adest, spiritus alta petit.
Spiritus alta petit, nec curat turbida mundi,
Corpus inane iacet, gloria vana vale.
Spiritus alta petit (que) papistica sordidaridet
In cineres corpus, nec timet ille minas.
Sic teneris annis, sic vixit & vltima vita,
Credite, sic viuit: dicere malo magis.
Exue nunc laetas vestes: Norfolcia luge,
Concidit, & cinis est, qui decus ante fuit.
Aureus at (que) senex, syncero pectore seruit,
Ille Deo soli: mente coli (que) iubet.
Principis (vt decuit) fido res pectore tractat,
(Ah) fuit immensus nocte die (que) vigil.
Charus erat patriae, dignus cui patria chara,
Hei mihi quod non est, dicere cogor, erat.
Promptus erat quo iura vocāt, sua cōmoda spernit
Dum potuit, praesto est militiae (que) domi.
Rebus in aduersis nec defuit ille petenti,
Undi (que) concurrunt, vndi (que) praestat opem.
Non sibi quaerit opes lautas, amplos nec honores,
Sors ei lauta, Deus, spes bona, vera salus.
Est animo constans, nec vis nec gloria mundi
Hunc potuit vera vana mouere fide.
[Page]Vixerat atque diu pacis studiosus amator,
Pace cadit (que) pia, sic bonus ille senex.
Frigida nunc gelido conduntur membra sepulchro
Concidit(heu)cinis est qui decus ante fuit.
Terra tegit terram, atque resoluet terra sepultum,
Mens sociata Deo, non reditura manet.
Plangimus ergo tuam mortem (dignissime Butte)
Non quia morte peris, sed quia morte dees.

An other in English.

VVHat fate vnkinde hath wrought our woe?
What fortunes rate doth vex vs so?
BVTTES hath resignde his life, and loe,
In graue remaines.
My friend no fate but mightie loue,
No fortunes rate, but God aboue,
Hath chaungde his state for puer loue,
And heauen he gaines.
Must [...]uch away as walke aright?
Shall [...]hose decaie as are a light
And countries stay?(ah)great despight
And griefe ofheart!
Nay stay thy rage, let faith thee leede,
Death spares no age, that earth doth breede,
Both young and sage God hath decreed
Once to depart.
But gone is he that vice did hate,
The bad we see enioy their state,
They liue, they be, they sport, they prate,
How falles this out?
The wicked still, God lets abide,
Such is his will to haue them tryde,
[Page]When from the ill, the iust man slide
To heauenlie route.
So BVTTES is gone most worthie Knight,
And we alone to abide the fight,
The earth may mone, the heauens bright
Are now his rest.
His faith was sure, one God he feare,
Religion pure was all his care,
The popish lure he did not spare
For to detest.
For Prince no wight was more precise,
He sparde no might howe to deuise,
By iustice right to exercise
Her royall will.
In warre or peace he did not dreede,
By lande or seas to serue at neede,
His countreies ease he sought to breede,
Such was his skill.
He sought not gaine nor honours hie,
His litle traine suffisde his eye,
None he disdainde, but heard the crie
Ofriche and poore.
He spent his dayes sinne to destroy,
And sought the wayes voide of annoy,
He liued with praise, he dyed with ioy,
Thanke God therefore.
Samuell Stalon.

In eiusdem obitum per R. C.

SIlua vetus stabat multos intacta per annos,
Pendebant tremulis dulcia pomaramis:
Glandiferae quercus illuc odiosa colubris,
[Page]Fraxinus, in (que) auras se extulit altapinus:
Serpentes hederae, coryli, vites (que) nodosae,
Et lapidosa pirus, populus, alba salix,
Apta fretis abies & amictae vitibus vlmi:
Et fagus, spectans sydera laurus item.
Nec tantum arboribus, sed amaeni floribus agri,
Et varios cantus hic modulantur aues:
Mille modis renouat veteres Philomela querelas
Et Progne nati rubra cruore sui:
Quas sequitur Tereus cui stant in vertice cristae,
Non oblitus adhuc Ilios ipse sui.
Hic matutinos iterabat Acredula voces,
Et cantu siluas aurea alauda replet.
Aedes Diuorum Musarum maxima dicas
Templa, per angustos aedificata locos.
Hic ego fortè loci insolita dulcedine captus,
Defessus nimio, membra labore sedens:
Dum (que) oculis valdè vigilantibus omnia lustro,
Mens intentarei dum nouitate stupet,
Hic oculis subitò obijcitur magno (que) futurum
Augurio monstrum, foemina flens grauiter.
Dilacerata comas miserè, similis (que) furenti,
Talia lugubri verbula voce refert:
Heu nihil hic stabile est, celeri nam singula gressu
Diffugiunt, cunctos mors violenta rapit.
Ipsa ego quae fueram natis opibus (que) beata,
Squallentem lachrymis atque cruore vides:
Inuidiae me dira lues subuertit: & vnum
(Proh dolor)è natis abstulit at [...]a dies.
Vnum: sed multorum instar: pietate secundum
Nulli, par cunctis relligione fuit.
Cui propius postquam accessi, vultus (que) notaui
[Page]Collustrans oculis vndique cuncta meis,
Protinus agnoui: Mulier Norfolcia dicta est
Defuncti nati funere moesta sui.
Funere moesta sui Guilielmi nomine Butti,
Qui nuper superûm sede receptus erat.
Quā, quia tristis erat, lachrymarū flumina fūdens
Consolaturus, talia verba loquor,
Desine, cur luges genitrix? sistas (que) dolorem.
Quod (que)emel factum est, desine quaeso queri.
Corpore concessit fatis, sed fama per orbem
Peruolitans, nulla est interitura die.
Ne terrere quidem possis, res vna salutis
Certa fuit pietas conscia recta boni:
Caetera quid referam? generoso stemmate natus
Facta (que) praeclaris signa reliquit auis.
Iustus erat fortis (que) simul duo pignora Craesi
Omnibus eximij splendidiora opibus.
Orphanis pietate parens & largus egenis,
Oppressis miseris portus & aura fuit.
Ianua tota patens, occlusa (que) tempore nullo,
Hospitium ignotis reddere dulce viris.
Patriae amans (facilè tales optaris alumnos)
Subditus & fidus principis ille fuit.
Denique quod non est munus mortalis adeptus
Miles militiae munere fortis erat.
Foris fortis erat, multo sed fortior intus
Hoc clipeo vicit flumina dira Stigis.
Anchora perpetuae Deus est fidissima vitae
Et sors laetabonis: caetera vana fluunt.
Chare vale, dux clare vale, tua funera fleui,
Praelachrymis nequeo scribere plura, vale.
R. C.

An otherin English.

MOurne and lament we may, Gods elect children deere:
From vs is gone our ioy and stay, and guide whilst he liude here
That worthie famous Knight, Sir William Buttes by name,
Who ranne his race alwaies aright, to his immortall fame.
I cannot worthily commend his vertues rare,
They be worthie of memorie, namely his godly care
Which he had to maintaine the preaching of Gods lore,
Who willed it should still remaine in Thornage as before.
Behold a zealous minde, thirsting for mans soules health,
A father and most deare friend, a stay for common wealth.
To our dread Soueraigne, more faithfull none could be,
The lawes and statutes to mainetaine none more carefull than he.
To doe iustice and right he had a great regard,
Ofsuch as would doe wrong by might, he would take no reward.
BVTTES hated all excesse and prodigalitie,
Whose portion were it more or lesse, he spent full bounteouslie.
BVTTES pinched not the poore, BVTTES raised not his rent,
BVTTES fed the needie with his store, & that which God had sent.
In all the countrie round of those that did him knowe▪
BVTTES fame and good report did sound among both high & low.
O ve rtuous blessed▪ Knight, and thrise blessed againe,
It may be saide and that full right, thou wert both wise and plaine.
Thy wisedome spred thy fame, thy plaine dealing did proue,
That both of thē thou didst so frame, as good men might thee loue.
But Thornage thou maist say, and proue it true to be,
Fewe townes like thee had such a stay, as this BVTTES was to thee.
A mirrour and a glasse, BVTTES might be for vs all,
How we our daies and time should passe, vntil the Lord doth call.
But Gods wil must be done, for so he hath discust,
All must die either late or soone, and be turned to dust.
Giue God the whole glorie, who did giue him such grace,
Godlie to liue, and so to die, and thus to end his race.
His corps in tombe doth lie, his soule is freed from paine,
And both shall liue eternallie, when all shall rise againe.
Robert Lawes.
FINIS.

This keyboarded and encoded edition of the work described above is co-owned by the institutions providing financial support to the Text Creation Partnership. This Phase I text is available for reuse, according to the terms of Creative Commons 0 1.0 Universal. The text can be copied, modified, distributed and performed, even for commercial purposes, all without asking permission.