HENRICVS, ejus nominis Octavus, (pru­dentissimi Regis HENRICJ septimi filius) Angliae & Franciae Rex Hiberniae (que) Dominus, Fidei defensor, &c. patre suo de­functo, regnare caepit vicesimose cundo A­prilis anno Christi M.D.IX. aetatis (que) suae XXJJ. ^oMonarcha certè invicto animo & plusquā hero­ico spiritu praeditus, in omnibus incaeptis et expeditioni­bus suis, non tam fortis quàm foelix et fortunatus fuit. Namque in quinto imperij sui anno, Rex in Galliam proficisci­tur. Maximili­anus Impo­rator. Ipse in Galliam tra­jecit praelium commissurus dum ad Terrovanam oppidum ipsum obsedit, ubi Imperator Maximilianus semper Augustus se ej inter auxilia adjunxit, rubramque crucem Henriciani militis insigne gestans in pectore, sub eo me­ruit, et demum Oppidum expugnavit, excidit, incendit: et longiùs progressus Tornacum Corona cinxit: primoque adventu oppidanis edixit ut sese dederent, sed ipsis repug­nantibus propiùs admovit copias, et tandem primarij Cives una cum oppido in potestatem Regis venerunt. Quo quidem expugnato et satis firmo praesidio ibi relicto in Angliam triumphabundus redijt.

Papa exu­lat ex An­glia. Abbatiae dejectae & dissolutae.Idem victor in Comitijs Parlamentarijs vicecimo sexto anno regni sui habitis, Papae primaturn, magnamque pa­patus partem ex Anglia profligavit. Annis 30. ^mo & 31. ^mo regni sui Abbatias & alia superstitionum domicilia, sed non nisi consilio cum Cardinale VVolseo & Crom­vvello Barone prius communicato partim evertit, & par­tim ad meliores usus convertit. Anno tricesimo secun­do regni sui solemniter renunciatus est Hiberniae Rex & non modo in Anglia sed etiam Dubliniae Hibernorum Metropoli, decretum est, ut Rex & ejùs successores, non amplius Hiberniae Domini sed Reges dicerentur & sub, scriberentur.

Rex secun­da pice trajecit in Galliam & Boloniam expugnat.Anno Regni sui tricesimo sexto, Rex multis Proceribus suis & nobilissimis viris comitatus in Gallias iterum pro­fectus [Page 2]e Regione Bolloniae castrametatus est, brevi (que) tem­pore oppidum occupavit, & quum ibi Architalassum su­um Dominum de Lisle seu Vicarium, reliquisset, in An­gliam redijt. Vnde jure dici poterit, victoriam ei in sinum semper devolasse, nec immeritò cognomentum Invictissi­mi obtinuit.

Regiae Vx­oris.Rex totius vitae suae tempore sex uxores successivè ha­habuit, 1. Catharinam Ferdinandi Regis Hispaniarum filiam: 2. Annam Bolleniam Marchionissam Pembroki­anam, Thomae Bollenij Comitis VViltoniae & Ormon­diae filiam: 3. Janam Seymor, Ioannis Sive de Sancto Mauro. Seymori Equitis aurati filiam, & Edovvardi Seymor Comitis Hertfordi­ensis (& deinceps Ducis Somersettensis) sororē: 4. An­nam Clevensem, Ducis Clevensis filiam: 5. Catharinam Haward, Edmundi Baronis Havverdi filiam & Thomae Havvardi Ducis Norfolciae neptem: 6. Catharinam Par, Baronis Latymeri viduam, & Guilielmi Par Mar­chionis Northamtoniensis sororem. Aliquot ex praedic­tis uxoribus summo supplicio ut afficerentur mandavit, sed quā justè nequeo pronuntiare, ne (que) mihilibet, aut for­tasse licet in quaestionē vocare tam illustris Regis justitiā, prout quidam, nimis audacter & petulanter fecerunt; & nonnulli dictitant Ipsum fuisse meliorem Regem quā vi­rum: sed (ut mea fert opinio) fuit cùm bonus Rex tum bonus vir. Quippe, Papae principatum in Anglia abro­gavit, & veram Religionem in hoc Regno constituere incepit: Charita­tis opera a Rege effe­cta. in vitaque sua multa praeclara charitatis opera de­dit. Et inter alia concessit Londinensibus Coenobium Fraterculorum ut dicunt coesiatorum in Paedo-trophium & aedem sacram ejusdem unà, cum duabus alijs, nempe sancto Nicolao & sancto Ewino sacris, civitati dedit, ut unam integram Parochialem Ecclesiam, cui nomen indi­tum est Christi aedes, conficerent, haec inquam aedes a Re­ge Henrico fundata & annuoreditu ditissimo in perpetu­um dotata fuit: Et inter multa alia Regiae charitatis o­pera, ille suo Testamento, paulò ante mortem ipsius. Mille marcas aure as (sive circiter sexcentas & quinqua [Page 3]ginta libras Anglicanas) pauperibus distribuit.

Decano & Canonicis, sacelli divo Georgio sacri ad Arcē VVindesoriensolem annuos reditus sexcentarū li­brarum, in aeternum legavit, hac cautione & provisione adhibita, ut ibi tredecim paupe [...]es & senectute affecti ge­nerosi, pauperum Equitum tit [...]lo distinguendi alantur & sustententur, ut eorum singulis in singulos dies praebeantur duodecim denarij, et eorum singulis semel in anno paren­tur singulae togae talares et prolixae ex albo panno, cum pe­riscede, et divo Georgio aculipicto supra pectus. Eorum autem praesidi (sive prefecto) futuro, conceduntur tres li­brae, sex solidi et octo denarij monetae Anglicanae in aeter­num, praeter suprà commemoratum stipendium annuum. Quin etiam provisum est, ut annuatim, certis vicibus de­cem librae, per modum cleemosynae, egenis dispensentur et communicentur.

Regis fi­gura et statura.Hic Rex fuit proerae et magnae staturae, facie et vultu Majestatis pleno, prout ista ejus Effigies ad vivum repre­sentat. Ingravescente jam aetate sua valde corpulentus et obaesus fuit, faelici ingenio et memoriâ, Musarumque Maecenas, utpote qui ipse non mediocriter eruditus fue­rit: valde munificus, prout tam magnificum Principem decuit. Proinde Ioannes Lelandus ille clarissimus An­tiquarius, ejus proculdubio, Regiam benegnitatem ex­pertus, illius Encomium et benesicentiam hoc subsequen­te Epigrammate palam fecit.

Et idem Lelandus ejus immortalem famam et Gloriam [Page 4]perfectam habens, illius nunquam morituras Laudes, his proximis versibus cecinit.

Regnavit ferè triginta octo annos, & cùm aegrotasset, Testamento condito & mandatis Familiae datis, obitus est VVestmonasterij, anno Christi M. D. XL. ƲJ. vixiss [...] autem supra annos LƲ menses ƲII. Corpus ejus, quem­admodum ipse morti jam vicinus petijt, sepultum est VVindesorae in Collegio, prope amplissimo & verè Re­gio Monumento, quod Cardinalis VVolseus inchoarat quidem, sed nunquam perfecit.

Morte sic Regnum finijt Henricus Rex, propter prima administrationis tempora illustre, propter victorias crebas & res in bello feliciter gestas gloriosum, propter magnas sub eo mutationes factas memorabile, propter Ecclesiae sub eo coeptam reformationem laudabile: attamen verò (veritatem non occultare) propter uxoriam rem infelicis­simum, [Page 5]denique propter creba tributa Reipub. nonnihil damnosum, civibusque grave ac onerosum.

De hoc nobilissimo & potentissimo Monarcha, hanc threnodiam invenio, quae sane vice Epitaphij & Epicedij esse poterit.

• AD [...] Pontificem ejus no­minis [...] Assertionum Sacra­men [...] lih. I.
• Ad Epi [...]a [...] L [...]theri lib. I.
• De Chri [...]ani hominis [...] lib. I.
• De instituenda pube lib. I.
• Sententiam de Ma [...]ano Concilio lib. I.
• Dejusto in Scotos bello lib. I.
• Ad Duces S [...]x [...]la [...] Rote­rodamum & alios, [...] viros Epistolas [...].

THOMAS CROMWELLVS, utcun (que) non ita claro genere nobilíbusque parentibus ortus, tamen acri & excellenti ingenio prae­ditus atque adeo eximijs virturibus orna­tus, operam in juventute dedit & inservijt Cardinali Wolseo, cui valdè charus & ac­ceptus fuit. Postea strenuum Athletam se gessit, in Christi Euangelio promovendo & propagando, quod tunc tem­poris, coepit in Anglia pullulare & vires acquirere▪ Quo nomine Rex Henricus octavus eum praecipua grat [...]â dig­natus ipsius imprimis opera primùm in Papae tyrannide abolendâ, & post in Monasterijs demoliendis usus est, quibus in domicilijs manifestò apparuit, tam nefaria & horrenda flagitia fuisse commissa, ut ea vel semel quidem nominare salvo pudore nequeam Prima dignitas quam in eum Rex contulit fuit Baronia de Okeham in agro Rutlandiensi, anno 1536. Secundò eum equitem aura­tum Ordinis scilicet Georgiani, Rotulorum praefectum, Privati Sigilli Custodem Secretarium postea summum fecit: praeterea eum illustri Comitis Essexij titulo exorna­vit anno 1539. Et Rex eum his ornamentis decorare non contentus, illum magnum Angliae Camerarium, Ecclesi­astici Ordinis Praesidem, Vicarium suum generalem, & unum ex intimis suis Consiliarijs constituit. Caeterùm quià tantopere autoritate & gratia apud Regem valuit, tantam sibi invidiam apud reliquos tam Magnates quam Praesules Pontificios conflavit ut multa crimina ei inten­tare non erubuerint, nec destiterint, et accusandi insectan­dique finem non fecerunt priusquam eum condemnas­sent.

Ecce rerum humanarum fragilitatem: Iste, cujus feli­citatem omnes admirabantur, plurimi invisam habebant, quod ab infimo loco ad honorum summorum apicem in paucorum annorum curriculo conscendisset: subitò, et nihil minus expectans, in ipsorum Regiorum Consiliari­orum [Page 8]concessu comprehenditur, atque in Carcerem con­jicitur, unde nunquam donec ad ultimum supplicium sub­eundum, emissus est. Nam in Parliamento jam Aprilis XII.o convocato, Majestatis Laesae simul ac Hereseôs ac­cusatus, at lata lege inaudita damnatus est: tumque post­quam comprehensus fuerat nondum XX. die transacto, securi publicè percussus, nempe XXƲIIIo. Iulij, anno 1540. regnantisque Henrici Octavi XXXIIo.

Si quis velit plura de vita hujus spectatissimi Domini Cromvvelli cognoscere, inspiciat & evolvat Martyrolo­gium Ioannis Foxi, in quo tota vitae suae ratio splendidè copiosèque describitur.

THOMAS MORVS, quem Religionis gra­tiâ inter nostras Effigies non numero (ete­nim ille, Circaeo scorti Babylonici poculo exhausto, deperijt meretricem illam inque porcum conversus est, & hinc oppugnavit potiùs quam propugnavit Euangelium) propter admirandam doctrinam & divinum ingenium suis cooetane is nequaquam ces [...]it, sed i [...]os omnes facilè antecelluit. Vnde ad multos annos [...] Henrico octavo plurimùm acceptus fuit: qui eum pr [...]nò Equitis aurati dignitate insignivit, & post alios collatos honores etiam in sacrum suum Senatum cooptavit, summumque adeo to­tius Angliae Cancellarium constituit: qua dignitate per­diu potitus est, sed aliquibus causis impulsus, eam sua sponte reliquit. Quo quidem tempore complures prae­claros libros & subtiles tractatus conscripsit, sed inter om­nes Ʋtopia ejus facilè excellit, ejusque summum ingeni­um maximè demonstrat. Summa & intima familiari­tas cùm literis tum alijs vijs modisque inter eum & mag­num illum ERASMƲM Roterodamū intervenit.

Sed ementitâ illâ Papae authoritate ab Henrico Rege jam abolitâ Morus hic noster tam ob Regium jus & primatum ab eo abnegatum quam alijs justis de causis in judicium vocatur, & damatum poenam sequi opor­tuit ut securi percuteretur. Hoc autem in loco praeter­mittere nequeo illud Epigramma quod de eo tum in vin­culis invenio;

In feriali autem Scaena constitutus constanter & ala­criter mori visus est, caputque super Truncum depo­siturus; [Page 11]Carnificem eum veniam poscenti, respondit se hac lege illi condonaturum, dummodò sibi a Barba ipsius amputanda caveret; (quamvis enim dum vixit ple­runque derasus esset et imberbis, prout ex ejus Effige vi­dere est, videtur tamen in seniori aetate se pulchram et prolixam barbam nutrivisse) qui jocandi lepos, utcunque solitum ejus morem et acumem ingenij declaravit, nihilo­minus in morituro magnam reprehensionem meruit. Hoc pro explorato scio quod Martyrum Euangelicae professi­onis ergò morientium novissima verba religionem et san­ctitatem multò magis spirârunt, quod ex vitarum suarum insequente curriculo facilè apparebit, Gloria igitur sive justitiae, sive Misericordiae divinae, in morte et obitu tam veritati inimicorum quam ei faventium aliquo modo elu­cebit. Et de nostro Moro quasi [...] satis Ob­truncatus est in editiore planitie sive area sub Turri Lon­dinensi anno 1535. annoque Regis Henrici octavi vicesimo septimo. Conditus jacet in Ecclesia Chelfejense propè Londinum, et Epitaphium habet, ut sequitur:

THOMAS VVOLSEIVS, Jpswici in Suf­folcia natus, cùm humilibus Parentibus or­tus esset, nihilominus admodum Adoles­cens missus est Oxoniam, & literis in Col­legio Magdalensi expolitus est, ubi Scholae grammaticae ad idem Collegium ad jacen­tis & pertinentis Magister factus est: & postea à Mar­chione Dorsettiae, cujus filios Oxoniae docuerat, ornatus fuit sacerdotio in Provincia Somersettensi: Caeterùm, Marchione illius Moecenate demortuo, Wolseus fuit Ioanni Naphanto equiti aurato & magnae auctoritatis viro Capellanus; qui sui Capellani precibus inductus ef­fecit ut Regis Henrici septimi Sacellanus designaretur. Et jam (ut erat vir ambitiosus) optatum sibi locum adep­tus in Aula Regia, quae primus est Scalae ad honores gradus versabatur. Enimverò fuit excellentissimo in­genio, magnopere cruditus, blandus, affabilis, & in eorum, quorum benevolentiam maximè appetebat, ani­mis sibi conciliandis callidissimus: Et hoc modo in gra­tiam amicitiamque Henrici Regis se inseruit, qui statim eum in re magni momenti ad Imperatorem semper Au­gustum in Belgio commorantem, ablegavit: quo Wolseus tam festinanter contendit, ut intra quatriduum post mis­sionem suam (vento Coeloque faventibus, res non mi­nus admiranda quā memoranda) Regis negotio ex animi sententia confecto, ad Aulam rediret. Vnde Rex ad De­canatum Lincolniensem eum promovit, & morti vicinus, sibi ab Eleemosynis eum esse voluit: Atqui, illo Prudente Principe ablato, Wolseus tam celeriter & tam peniùs se in gratiam novi Regis Henrici octtavi insinuavit, ut illum in numerum intimorum Consiliariorum cooptaret, & res ei integras penè deferret committeret (que): VVolseus autem auctor fuit Regi, ut posthabitis rebus Consilio definien­dis, suis ipse obsequeritur voluptatibus, ei persuadens se intra unicum horulae nocturnae quadrantem, res [Page 17]in Senatu gestas tam plene relaturum, ac si ipse per totum diem tam prolixis consultationibus interfuisset, hisque ar­tibus Regis cupiditati insigniter morem gessit.

Hinc Rex eum Episcopum Tornacencem in Gallijs, mox Episcopum Lincolniensem; & exigui temporis in­tervallo Archiepiscopum Eboracensem fecit: deinde a Papa obtinuit Wolseus ut ei Legatus à Latere esset, ac non ita multò post, anno 1515. ad ipsum Cardinalatum ascen­deret. Postea vero, ita egit cum Rege, ut eum Angliae magnum Cancellarium constitueret. Sed omnibus his honoribus & ornamentis minimè contentus, Episcopatum Bathoniensis Ecclesiae assecutus est: illam vero dignitatem mox deposuit ut Dunelmensis Episcopus constitueretur, sed permutatione facta cum hoc etiam Episcopatu sese abdicasset Wintoniensem suscepit. Iam ad altissimum dig­nitatis suae gradum pervenit, anno 1529. cumque ita in praecipiti staret ut altius attolli ei non daretur; scala nutare caepit, & inter cadendum mortuus est Wolseus. Quippe, Rex, nonnulla offensione concepta, eum Cancellariatu exuit: Tum verò Cardinali nostro objectum est quod in (Praemunire) seu bonorum confiscationem inciderat, omnesque ejus opes & facultates (quae erant inaestimabi­les) jam occupatae in Regis potestatem venerunt. Ac de repente, omnibus illis maximis honoribus & fortunis spoliatus, eò res redijt ut sine re, sine spe, oberrare co­actus sit, adeo ut ne Lectum quidem in quo dormiret, nisi mutuatitium habuerit. Deinceps in Provinciam E­boracensem amandatus est: ubi, non diu commoratum, Comes Northumbrius eum Laesae Majestatis reum ap­prehendit, & Londinum deportandum curavit; At Lei­cestriae, in ipso itinere morbum contraxit; & in Lecto decumbens, mortéque ingruentc, resipiscentis ritu haec verba habuit: Si Deum tam diligenter coluissem quam Regem colui, me in cana senectute non dereliquisset, &c. Vnde, anno 1530 XXIX ^o. Novembris cùm esset sexagenarius in Leicestriensi Abbatia expiravit, ubi se­pultus est; Vtrum vero Romano Catholicus obijt an se­cus, [Page 18]nondum constat. Vtcun (que) non sit Lectori aut Inspe­ctori molestum, quod istum Cardinalem inter Heroas re­fero: nam id sanè facio, non religionis ipsius nomine, sed propter alias eximij ingenij, eruditionis, eloquentiae, &c. dotes. Preterea tam promptum adjutorem seipsum Regi in supprimendis Monasterijs praebuit, ut Onuphrius Pan­unius Episcopus Veronensis, eum, faecem & scandalum generis humani, Onuphr. in Epit. Rom. Pon­tis. denominet; & ut dicitur, à Papa excommu­nicatus ultimum diem suum clausit. Fuit quidem ambiti­onis oestro mirabiliter percitus, at vero regaliter munifi­cus. Dum fortuna favit, duo magnificentissima & vere Re­gia Collegia inchoavit, alterum Jpswici ubi in Lucem edi­tus, alterum verò Oxoniae ubi innutritus est: Windesorae eti­am tumulum splendidissimum & admiratione dignissimū in Regis Henrici Octavi tempore coepit; Sed (quod dolē ­dum est) ejus occasus, eorum perfectionē impedut. Quae, si ad fastigium perducta fuissent, inter tria mundi miracula dinumerari potuissent. Et minimè mirum videri debet, qnòd tanta opera aggressus est, quorum unum consum­masse Principi satis est, quum ejus reditus & proventus annui fuerint infiniti: & (prout doctum nostrae aetatis Theologum auctorem habemus) ejus vectigalia & annui, omnes omnium Episcopatuum & Decanatuum Angli­ [...]orum fructus facilè excederent. Huc addatur etiam quod Aulam Hamptoniensem, unam è proeclarissimis domibus Regijs, & Palatium Regium VVestmonasterij, Whitehall dictum aedificavit & perfecit:

REGINALDVS POLVS, filius Richardi Poli equitis aurati, (hic autem fuit Henrici septimi consobrinus) & Margaritae co­mitissae Salisburiensis, filiae Georgij Ducis [...]nti [...], secundi fratris R [...]s Edwardi [...]rti; primam habu [...] [...] Oxo­niae in Co [...] [...]agdale [...]a sacro, & aeta [...] [...]us, in transm [...]ri [...] [...] experientiae [...], pere­grinatio [...] [...] Rex Henrie [...] [...]ctav [...] [...], ut qui ipsum [...] [...] [...]aterno gen [...] [...]cta [...] [...]quitate atting [...] [...] [...]studio est co [...] [...] obi­tum [...] Exoniense [...] [...] [...]lit.

M [...] [...] [...]mporis parte [...] [...] [...]sumsit: prim [...] [...] [...]nium plus mi [...], ubi [...] [...]udinem habu [...] [...] [...]o Bembo Scriba summi [...] [...]icis pri­mario, q [...] tantopere Domino suo co [...] [...]vit, ut anno 16 [...] [...]lum cardinalitia di [...]te [...] [...]et. Et deinde, Papa eum saepiuseulè ad Imperator [...] semper Augustum & Galliarum Regem ablegavit. Silentio prae­tereo, quid perfidè gesserit adversus Henricum Regem suum, propterea quòd in animo habeo, ea solummodò describere quae in eo recta & laudabilia extiterunt. Enim­verò quamvis fuerit Cardinalis, et Romanae Ecclesiae ad­minister, tamen splendor nobilitatis suae, multis clarissimis virtutibus est comitatus. Quippe, constat eum non modò doctrinâ, verum etiam modestiâ et morum integritate us­que adeo praecelluisse, ut fuerit apud omnes ordines gra­tiosus, et omnes eum colerent et observarent. Neque fuit elato, sed demisso animo, quae ejus modestia in hoc in­notuit, quod defuncto Paulo tertio, papatum ei oblatum respueret.

Et liceat mihi vobis subindicare, quòd Cardinalis Ca­raffa et alij, eum criminati sint quasi qui in ipsorum Reli­gione parum esset orthodoxus, quod haereticas opiniones teneret de justificatione ex fide solùm: quod Antonium [Page 16]Flamitíium notum Euangelij Professorem diligeret eve­herer (que) quod Haereticos languidè persequeretur, & mul­ta alia hu [...]us generis ei objiciebantur. Age verò: Hic noster Candinalis, non solùm recusavit papatum, & dixit esse onus suis viribus majus, sed etiam ejus vice alio Pon­tifice electo, affirmavit nihil sibi fuisse prius et antiquius, quam vitam suam in quieta contemplatione traducere: Hinc secessit in Monasterium intra Territorium Ʋero­nense Monachis completissimum, quorum Patronus exi­stimabatur: Sed priusquam ibi confirmatus resideret, nuntiatum est ex Anglia, Regem Edovvardum vitam cum morte commutasse, & ad Mariam Diadema fuis­se devolutum, quam novit sibi optimè cupere. Disce­dendi veniam à Papa facilè obtinuit, & eo rem redegit, ut esset Pontifici Legatus à latere, & hac de causâ, missus est in Augliam, ibique ut primum venerat, & Reg­num Papae reconciliârat, Angliae Restaurator dictus est, tum praestantissimus Archiepiscopus Cranmerus fuit lo­co suo dimotus, & anno 1555. Cardinalis in ejus locum as­citus suffectusque: sed Cardinalis Caraffa ad Papatum Provectus & Pius quartus denominatus, eum Legati po­testate abdicavit. Huic sedi tres ferè annos praefuit, donec tandem incideret in morbum & postquam renuntiatum ei est de obitu Reginae Mariae illicò animam efflavit, ipso nempe die, quo obijt Regina, 17. ^o Novembris, anno Chri­sti 1558. quum esset (plùs minùs) quinqnaginta octo annos natus, & in Ecclesia Cantuariensi contumulatus jacet in Capella S. Thomae, hoc tantum Elogio brevi, Epitaphij vice adscripto, DEPOSITVM CARDINA­LIS POLI.

• DE Concilio & de reformatione Angliae. lib. 2.
• De summo Pontifice, in mo­dum diglogi.
• Epistolae quinque, in volumine Epi­stolarum clarorum vir [...]rum.
• Pro Ecclesiasticae unitatis defensione. lib. 4.

EDOVARDVS ejus nominis sextus, (uni­cus potentissimi & invictissimi Regis Hen­rici octavi filius, ex Domina Iana Sive de S. ^to Mau­ro. Seimor susceptus) Angliae Franciae & Hiberniae Rex, Defensor fidei &c. Patre ipsius defun­cto, regnare coepit vicesimo octavo Ianu­arij anno Domini M.D.ILƲI. novem annos, plus mi­nus natus: suavissimus, mitissimus & summae spei Prin­ceps.

Hic in teneris annis impulsu Avunculi sui Edovardi Seimori Domini Protectoris (postea Ducis Somersetten­sis) imprimis veram Religionem Deiqne gloriam prove­here conatus (cujus fundamenta ejus beatissimae memo­riae Pater jecerat) idololatrica simulchra demolienda et ex omnibus Regni sui Ecclesijs tollenda curavit: Euangeli­um promo­tum. Et simu­lachra ex Ecclesijs e­jecta. Viri prae­stantes eruditione in mandatis habebant ut Christi Eu­angelium annunciarent, et Coena dominica in utraque specie fuit populo distributa; jamque gloriosa Eeclesiae et Reipub. instauratio in omnibus ipsius ditionibus in­choata est.

M ssa ab­rogata.Circa tertium regni sui annum, ex decreto Parliamen­tario Missale fuit abolitum, et Ritualis Liber de unifor­mitate communium precum, et de administrandorum Sacramentorum ratione, editus auctoritateque confir­matus est.

In quarto sui regni anno, quidam motus excitati sunt & homines rebelles insurrexerunt in provinc. Somerset­tensi, Devoniensi & Cornubia, & prae se tulerunt inter­septorum interclusorumque Agrorum refractionem. In­terea Loci Galliarum Rex molitus est ab Anglis recipere Bolloniam aliaque oppida in eo tractu, et eadē operâ sta­tuit Insulas Gernseiam et Jerseiam occupare, sed irrito conatu: tandemqne domestice seditiones sunt compositae. Eodem anno multi è magnatibus male animati, Conspira­tio adver­sus D. Protecto­rem. consilium contra Dominum Protectorem iniêrunt, et a malitiosis [Page 37]querelis & calumnijs non destiterunt usque dū omnibus rebus ornatissimum Ducem, reum peregissent de collâs­sentque. Ille inquam detruncatus est, D. Protec­tor Lauda­tur. qui meritissimò gra­tia & auctoritate apud Regem Henricum octavum va­luit, quique (propter ipsius sapientiam & humanissimos mores) summè gratiosus fuerat, cujus immatura mors non minorem luctum optimo cuique attulit: Sed de hoc exi­mio Duce satis superque.

Hunc Regem Cives & subditi singularibus studijs sunt prosequuti; Quippe qui, Rex Lau­dat. natura & ingenio mitis clemens­que fuerit, et cui hominum vita et salus fuit commenda­tissima: Huic ingenij celeritas, censurae gravitas et judicij maturitas, minimè defuerunt, (quae in tam tenellis annis prorsus admirabilia) defuerunt. Religio ei a prima infantia in delicijs fuit: In liberalibus scientijs peritiâ tantâ fuit, Regis Animi dotes & eruditto. (ut alias illius praestantes virtutes silentio praeteream) ut vide­retur innata potius quam studio et industria acquisita. V­num autem in eo fuit (ut auctorē habemus FOXVM no­strum) perrarum et magnopere admirabile: Io. Foxus. Omnes Por­tus & Sinus non modo Anglicos verum etiam Scoticos & Gallicos enumerare potuit, &c. Latinam, Graecam, Gal­licam, Italicam & Hispanicam linguam perfecté calluit. Nec, ut Cardanus perhibet, Hierony­mus Car­danus. fuit inscius aut ignarus Dia­lecticae & principiorum Physices, nec hospes in Musicis, Nam ut quidam scripsit, ut quae scitè ac jucundè caneret psalleretque. Cum Rogero Aschamo qui ejus studijs admotus, Locos communes Melanthonis, integrum Ci­ceronem, magnam partem Historianum Livij, selectas I­socratis Orationes (quarum duas in latinum convertit) Sophoclis Tragaedias, Novum (que) Testamentū graecè le­git, è quibus linguam purissima dictione, & mentē aptissi­ma praeceptione instruxit, bonisque literis non ad pompā, sed ad vitā & virtutem usus est in quibus ita fuit assiduus, ut ad miraculū us (que) fuerit inter sui seculi Principes erudi­tus. Et (ut cōprehendā brevi) tantâ fuit indole in quibus­vis heroicis virtutibus, insignibus animi dotibus & orna­mentis, ut in ipsa pueritia & adolescen [...]ia, omnes anteces­sores [Page 26]sores suos facilè superaret.

Sexto anno Regni sui aegrotare caepit, V [...]i gens. mense Ianuarij, & tabe sive Phtisi tentari caeptus est, et post aliquot men­ses seipsum indies debilitari sentiens, omnibus rebus in Regno suo rectè compositis, animum et manus levavit, fixisque oculis sususpexit in Coelum, et hanc compendi­osam zeloque plenam precationem sequentem nuncupa­vit, quam non possum non recitare.

Re [...] Pre­ [...]atio. Domine Deus, libera me ex ista misera & aerumnosâ vi­tâ, & inter electos tuos recipe, nihilominus non mea sed tua voluntas fiat. Domine, in manus tuas commendo Spiritum meum, nosti Domine quam feliciter mecum ageretur, si te­cū versarer, tamen propter electos tuos, si tibi complaceat, me sana & vitam meam protrahe, ut te verè colam. O Iehovâ Deus, benedic populo tuo & serva hereditatem tuam Do­mine, salutem da populo Anglicano & a Papismo gentem defende, & tuam synceram Religionem tuere, ut ego & Cives mei veris laudibus nomen tuum afficiamus: & sub­junxit, Langueo, miserere mei deus, & recipe Spiritum meum.

R [...]aetas & obitus.Atque hoc modo, ex ista vita decessit (non sine suspi­picione veneni) sexto die Iulij, septimo anno Regni sui, aetatis suae decimo sexto Anno Christi 1653. requiescit sepultus (que) jacet juxta caput Avi sui Regis Henrici septi­mi in ejus Sacrario VVestmonasteriensi sub Altari ex aere deaurato & artificiosè elaborato. At obijt non sine veneni suspicione, riam sparso ubique apud vulgus ru­more, quasi in Calend: Ianuarij, Regi a quo nescio, pro strena Novi Anni oblato florum odoratorum fasciculo venenum infusum fuisset, ex cujus odoramento pulmo­nes vitium mortiferum ac lethale contraxissent: De tan­to siquidem facinore nunquam postea inquisitum est, id quod nullo modo Maria soror facere neglexisset, si vel minimè suspicandi occasionem nacta suisset.

Opera charitatis.Vltimo Regni sui Anno, dedit Praetori, Communi­tati & Civibus Londinenss. Regiam suam Bridevvel dictam ut foret Engastulum & Domus correctionis ege­nis, [Page 27]vagis & otiosis urbis hominibus, amplis (que) reditibus in perpetuum hanc domum ditavit. Publicum etiā Divi Thomae Hospitium in Australi urbis opere vel parte si­tum, vulgo Southwarck, de integro restituit et annuo or­natum, praedictae Civitati & Civibus concescit. Hoc anno Coenobium Franciscanorum Londini in Paedotro­phium nobilissimum conversum est, ubi nempe egeni pueri 400. jam inde ab eo tempore alimenta percip [...]unt, et educationem liberis hominibus dignam sortiuntur: Hospitium CHRISTI id hodie a [...]pellatur.

In cujus [...] hoc sequens Epitaphium ab Hiero­nymo Card [...]o [...]ratum invenio.

• Comaediam elegantissimam de Meretrice Babylonica. Lib. 1.
• Ex auditis Concionibus. Lib. 1.

EDOVARDVS SEIMORVS sive de Sanc­to Mauro (filius clarissmi Ioannis Seimori Equitis Aurati) primùm ab Henrico VIII. Rege qui ejus sororem Ianam, virtute illu­strem Heroidem in uxorem sumpsit, fuit Heroidem in uxorem sumpsit, fuit Equestri dignitate insignitus, deinde crea­tus est Vicecomes Beauchamp seu de Bello-campo An­no D. ⁿⁱ 1536. & anno sequente Comitatus Hertforden­sis fuit in eum collatus, (qui comitatus ad multos annos fuit intermissus et interquievit, ab ipsius Gilberti de Cla­ra Comitis Glocestrensis et Hertfordensis tempore) po­stea ab eodem Rege factus est Eques nobilssim. Georgi­ani Ordinis aureae Periscelidis, supremus Angliae Came­rarius, unusque ex intimis Consiliarijs Regijs, & apud illum praepotentem Regem imprimis fuit gratiosus, qui postremò eum scripsit instituitque unum è sedecim ipsius ultimae Voluntatis & Testamenti Executoribus.

Deinceps Edouardus Princeps (ejus nepos ex sorore [...]na) Regali corona infignitus, creavit eum primò Ba­ronem de Sancto Mauro & deinde Ducem Somerseten­sem: Huc accèdit quod (cùm esset hujus Regis adoles­centuli avunculus) generali Regis, Consiliariorum et Procerum consensu, renuntiatus fuit Regiae personae Pro­tector sive Custos, & etiam omnium ejus Regnorum subditorum (que) Gubernator, & locum tenens generalis Re­gij exercitus tàm terrestris quàm maritimi constitutus est: Praeterea, summus Thesaurarius & Comes Mareschal­lus Angliae factus est: Insularum autem Gernseiensis & Ierseiensis Imperator sive Praefectus; et nobilis Acade­miae Cantabrigiensis honorandus Cancellarius: Quae omnia munia muneraque unà cum ipsius magnis orna­mentis et dignitatibus ille praeclarè et cum singulari Re­gis Reipublicae (que) favore gessit sustinuit (que), donec, Tem­poris progressu (proh dolor) discordia et contētio inter illum et fratrem ejus D. Thomam Seimorum Angliae [Page 30]Architalassum ceu (ut loquamur) Admirallium orta est. Illi haec Apophtegmata oblivione delentes, vis unità forti­or, velle & nolle idem, eadē est firmissima amictia, & singula hostilia facile franguntur, conjuncta non item: & fatanae in­sidijs implicati, non sat fideliter in memoria sua continue­runt Psalmistae dictū, Ecce quàm bonum & quàm jucundum est, habitare fratres in unum: Inde, prout quidam scriptis prodiderunt, de uxorum suarum [...] disside bant, tantis­per dum fatali ictu Caput Architalassi, ab ipsius humeris abscissum fuerit Anno Domini 1549. & Regnantis Edo­uardi tertiò. (Vnde quidam scribit Epiphonematicè, En quo discordia fratres Perducit miseros)

Illo demortuo simultas accensa est inter Protectorem nostrum, & illum magnanimum Ioannem Dudleium Comitem VVrvvicensem, et ipsi Regi ex sanctioribus consilijs. Temporis autem decursu, Protector ille, capti­vitatus in Turrem Londinensem conjectus est, multa (que) accusationum capita excogitata eique objecta sunt, ad quae Ille tam sapientèr prudentèr (que) respondit, ut his cri­minationibus absolutus fuerit et relaxationem invenerit, sed dignitati non item, Protectoris munere exclusus & in Senatorum Regium album adscriptus. Veruntamen, So­mersetius & VVarvvicensis in gratiā redierunt. Caeterū anno 1551. Somersetensis Dux secundâ vice, fuit in Cu­stodiam datus, idque (prout plerique conscribunt) Dud­leij, tunc Ducis Northumbriensis, callido stratagematè et machinamento; sed, ut ego interpretor, potius ista in­carceratio & conspiratio accepta ferenda est Magnatum Prooerum (que) Pontificiorum Papae (que) partibus faventium qui erant Regi juveni a secretioribus consilijs, malitiae et syncretismo: Vtcunque in judicium protractus, duplici crimine oneratur Dux, Proditionis nempe sive Laesae Majestatis ac Feloniae (quae fuit conjuratio in Northum­briensem) reus perageretur: tamen in judicio à proditione absolutus fuit, sed Feloniae reus inventus est. Et hinc, ô tempora, ô Mores!) hic eximius et perbonus, Dux nullius [Page 31]Feloniae unquam conscius, Feloniae nomine decollatus fuit; Calendis Februarij eodem anno, regnantis autern Edouardi sexto: Et Deum testema ppello abs (que) Regis confensu & approbatione, nam (que) nulla de re Rex adeo doluisse praedicatur, nihilominus non inficias eo, quin obliquis vijs & modis, Regis Chirographum obtineri potuerit ad A [...]nculi interitum et decollationem. Quod attinet ad hujus illustrifsimi Somercetensis Ducis praecla­ra et nobilia facta in vita ipsius, et imprimis ejus summè religiosos sermones paulo antè & in ejus obitu habitos, et preces fa [...]simas ab eo conceptas, necesse habeo Lectorem [...]ere, non solùm ad Foxi nostri Mar­tyrologium, [...] etiam ad omnia alia eorum temporum Chronica, utpote quae sint inspectione lectioneque longè dig [...]ssima. Et certè quum reformatae Ecclesiae Gallicanae in ipso [...]m K [...]endarijs, in hodiernum usque diem, Du­cem, [...]strum in Martyrum numerum ascribant, quid impe [...] quò [...]inùs nos Angli Eum nostratibus Marty­ribus [...] [...]gis annumeremus?

FƲTƲRA PRAETERITIS.

DOMINA IANA GRAIA, maxima natu filia Illustrissimi Principis Henrici Du­cis Suffolciensis, cum nupta esset Domino Guilfordo Dudleio quarto-genito Ioannis Ducis Northumbriensis filio: Statim post defunctum Regem Edouardum, Londini publicè renunciata est Regina Angliae &c. juxta Regis illius ultimam volūtatem seu Testamen [...]um: Sed Regina Maria & ejus Consiliarij eam confes [...]im deposuerunt. Heroina fuit multis illa quidem virtutibus pro sexu or­nata, Religione verò et pietate maximè excelluit, prout ejus pia exhortatio ad plebem & sancta morientis preca­tio in Foxi Martyrologio extantes, abunde testantur. Eam autem bonarum literarum artis (que) poetica non ig­narum fuisse, haec ipsius manu scripta carmina subse­quentia demonstrant;

Et ut doctus quidem scripsit, Erat illa annos nata cir­citer sedecim, forma non infelici, literarum cognitione incredibili, ingenio acutissimo, & prudentia in illa etiam aetate plus quam muliebri, pietatis puriorisque doctrinae studiosissima, & adeo honoris delati neutiquam appetens, ut regia ornamenta sine gemitu & lachrymis non susce­perit, ut cūctis palam & manifestum foret à parentibus et amicis plane invitam coactam esse, ut id fastigij conscen­deret.

Ipsa vero cum Domino Guilfordio illo marito suo, uno eodemque die ad Turrim Londinensem decollati fuerunt, anno 1553.

De hac specta tissima Domina conscripta invenio quae hic subjiciuntur Epigrammata,

• EPistola ad eruditum hominem qui a virtute verbi Divini de­fecit.
• Colloquium cùm Frecknamo de ejus fide & sententia de Sacramento.
• Alia etiam Epistola quam ad suam sororem scripsit, unà cum sermone quem mox decollanda in Theatro ha­buit.

ELIZABETHA, illustrissimae beatissimae (que) memoriae Princeps, (potentissimi Regis Henrici octavi filia, suscepta ex Anna Bollenia Marchionissâ Pembrokiana) An­gliae, Franciae & Hiberniae Regina, Fidei Defēsatrix &c. Mari sor ore su [...] [...]ato func­ta, ad Principatum evecta, etregnare cepit decimo septimo Novembris anno Domini MDL. ƲIII. De cujus (ô Phoenix incomparabilis) vita laud [...]tissima verba factu­rus, desidero linguam plane Angelica [...] [...] de hujus Heroidis virtutibus scripturus, ex [...]pto [...] ex ala Cherubica evulsum, et loco atramenti [...] susile ex­peto: Vos ergo, ô Superi et coelestes vi [...], mihi in subsequente narratione vestram operam accomodate, et mentem stylumque dirigite! Prima ipsius [...]auguratione, Regnum suum sanguinea Reginae Mariae [...]dministrati­one valde conturbatum et Ecclesiam jdoloma [...]us super­stitionibus (que) contamin [...]m inveniens; Regnum tranquilli­tatum. Reg [...] primo bello labefactatum & [...]alieno oppressum p [...]vit & e­rexit. D [...]inde papism [...]terminato, veram Religionem et Lucem Euangelica [...] [...]tituit: Papatus extermi­natus. quod Regina magnifi­centissm [...] Pater prae [...] inchoâ [...]t, et beati [...]us Fra­ter pro [...]o [...] [...]elicius studuit, Haec Heroi [...] Phoenix tempo [...]is pr [...] plenis [...]imè absolvit. Et ut s [...]os sub­ditos [...] [...]quaq, [...]es efficeret, monetas [...]neas & reddidi [...] (ad perpetuam rei memoriam regni (que) gloriā) argenteas, Monetae [...]osae pu­rij [...]atae. & aureas id (que) proprijs stumptibus et impensis. Ad haec Armentaria sua instauravit & deinde subditis suis in singulis Oppidis et Villis Armis et apparatu militari in­struxit, Regnum (que) omni terrâ mari (que) cōmunivit. Proin­de, ornamentis pacis instructa et bellicis telis bombardis (que) praemunita, Scotia adjurata. continuam pacem & amicitiam cum Gallia coluit: adjacens Scotiae Regnum sedavit, pacavit susten­tavit (que) quod antea civili dissidio & seditione laborabat.

Anno 1569. Pius P.V. Regni (que) sui duodecimo Pius V. (imô [Page 37]plane impius (sceleratissimus Pontisex Romanus misit Bullam tumidam e Roma omnia mala intonantem & in­tentantem ad quam Regineam Majestatem responden­dentem in hac Prosopopoeia invenio, quae praetermit­tere nullo modo potui;

HENRICVS FREDERICVS amor et de­liciae Brittanicae gentis, nuperrimus Walliae sive Cambriae Princep [...] [...] Dux, Cestr [...] Comes- [...], [...] S [...] Georgi­an [...] [...]ve aureae [...] no [...]simus: serenissimi no [...] [...]egis Iacobi pri [...]ns, [...] egno­rum Magnae [...]niae Hiberniae (que) [...] desig [...]us, ad omnia fum [...]a [...] videbatur. Cuju [...] ine [...]pecta [...]et nū ­quā satis [...] causa, nequ [...]e tam inco [...]para­bili Prin [...]pe ab [...] (que) lachrymarum stillicidijs s [...]ber [...], lo­qui, cog [...]e. Hujus multipliees et clarissi [...]s virtutes indentide [...] contemplatus, talem mihi vid [...] [...]dere ejus [...] [...] depictam: puta [...] [...] Ple [...]em (om­nium vir [...]m fundamentum) [...] Iosi­am: si Sap [...]tiam consideres, [...]erum Salomonem: si Doc­trinam una cum fortitudine felicissime copulatam notes, Coesarem, imò & Alexandrum; si Exercitia Principe dig­na observes, alterum Cyrum, si Artes, regem Ptol [...]moeum: si denique venu [...]simae formae dignitatem inspi [...]as, alte­rum Adonidem conspicari videor. Primam lia [...]um vir­tutum attestantur ornnia matutina vespertina (que) sacra, ab eo religiosissimè frequentata, & sanc [...]me constituta adversus Blasphemias disciplina do [...]ca: secundam evincit frugalitas ejus, & oeconomicae rationis studium, imò, ipse suis & non alienis solùm oculis quid ipsius se­quelae, ministri (que) agerent, despicere voluit: quod ad ter­tiam attinet, quis nescit ipsum quasdam horas ad lectionē & studia seposuisse, idem (que) de ejus vere regijs & belli­cis exercitijs affirmari potest: et in Geometricorum In­strumentorum usu, suas habuit horas seorsim destinatas. Quae dico, certus sum quod omnes ejus Aulae nobiles et pullati Ministri jam superstites, sua voce testimonióque confirmaturi sunt: quinimó in Celsitudinis suae sacie per­fectae [Page 47]Regiae Majestatis idea entituit. Est ergo cur una­nimi consensu nostram omnium ineffabilem & inexpia­bilem iacturam, imò cujusque damnum dispendiumque qui sibi in Principis magnificentiâ et virtute compla­cuit, deploremus, Proh dolor. Princeps verè Princeps, in quem totius Christiani Orbis Oculus defixus fuit, expectatissimos virtutum suarum insignissimarum fru­ctus percepturi. Tamen, ceu recens & tenera Rosa, in ipso aetatis Flore (seu potius primo verè) fatali imma­turae mortis manu est precerptus: O dolorem incre­dibilem! Quare tu Magna Brittānia, tuum Principem & Athletam (Athlantem veriùs dixerim) Lachrymis prosequere. Et non solùm est cur nostra haec Britannia eum deflere debeat, sed aliae etiam confines & vicinae Re­giones in hujus fletus societatem venire debeant: quum (tanto amore Euangelium & tanto odio Papismum prosequutus est) prae omnibus orbis Christiani Prin­cipibus, ipse in propria persona, Romae (quae est An­tichristi indubia sedes) moenia scalis ascendere versii­millimè crederetur; intuemini enim illum hic graphicè depictum & Lanceam suam in Romam vibrando in­torsurum;

QVocirca, moerorem nostrum non mediocriter mi­nuat, quòd ex ista mortalitate una cum spe quam nobis dederat virtutum suarum, quarum fructus Parenti­bus regalibus suis debuit, cum gloria & praedicatione quam á Patria sua expectabat, & cum illis commodis & bonis, quae optimus quis que sibi ab ipso pollicebatur migraverit: nihil (que) post se praeter immortalē virtutum su­arum memoriam & triste sui desiderium, eliquerit. Qui illum non adamavit, eum nunquam agnovit: qui eum viventen noverat, & defunctum non deplorat, est planè ferus & ferreus.

Ex adverso, luctum planctum (que) dimittamus, & ejus faelicitatem plausu & congratulatione prosequarnur. Deo naturae (que) debitum suum reddidit: immaturus obitus faeli­citatis aeternitatem sibi maturavit. Quippe, cum longè falicior sit qui prospero flatu, licet impetuoso & violento in optatum portum celeriter provehitur, quàm qui prop­ter diuturnam & ingratam tranquillitatem, eum seriùs attingit. IPSE qui cognoverat hanc vitā nonnisi mutuò sibi fuisse commodatam, ita vitam instituit, ut non invi­tus moreretur, si modo ille dici queat expirasse, qui ex tenebris in lucem translatus est, qui (que) dolorem delecta­tione & mortalitatem immortalitate commutavit: In quo Dei in eum benignitas, magis potuit extare & eminere, quàm eum a peccati reliquijs, & istius Mundi immundi molestijs & miserijs subducendo, & eripiendo, priusquā temporum pericula, senectutis solicitudines & varia ma­la, quae sunt istius mortalitatis adjuncta inseparabilia, & imprimis Majestatem comitantur, degustaret aut am­plius experiretur? Proinde, Providentissima sua ipsius natura, falsis et caducis mundi voluptatibus sese obsatia­tam sentiens, et aeternitatis siti accensa, eum impulit, ut tū nos relinqueret, cùm tantum honorem et splendorem in ipso aetatis suae flore et vigore adeptus esset, quantū quis longa corporis contentione et animi studio acquirere va­luerit. Aegrotare caepit sub Festum omnium Sanctorum, in illa saevissima et ventosissima hyeme, anuo 1612, duode­cim (que) [Page 50]ferè dies oblanguescens, fatali illo sexto Novem­bris die, religiosissimē & Christianissimē vitam decimo octavo aetatis anno terminabit, unde Papistae [...] non verentur sextum Novembris nobis contumeliosissi­mè objicere: in hunc modum oblatrantes, vos Euange­lici, qui tanta religione et laetitiae solemnitate quintum il­lum Novembris concelebratis, quid factum est de Prin­cipe vestro, sexto illo Novembris die? Quibus in hunc modum respondemus, id (que) non sine iustis causis & ad perpetuam eorum infamiam; Nonis Novembris, sine dubio omnia Daemonia Inferorum malè habuit, quod procuratorum suorum conjuratio sulphurea speratos ex­itus non invenerit: sic è diverso, illo sexto Novemb. die Angelorum & Sanct [...] Coelestium universitas mu­tua congratulatione nos [...]pium Principē excepit, unde vir sanè eruditus, hos subsequentes versiculos conscribit:

Et quis non animad vertit aut saltem animadvertere debet, quanta et quae continua vis pluviarū, sit ejus mor­tem consequuta? quae pluviae quid aliud fuerint, quàm Coelorū propter ademtum Principē lachrymae. Quam­obrem [Page 51]de ejus beata immortalitate persuasissimus, finem facio. Verum enimverò ejus vircutum [...] (in a­nimis et linguis omnium hominum memoria perpetua­bitur. Lachrymae ita mihi eripiunt oculorum usum, ut calamus ulterius progredi nequeat.

Lusta ipsius funebria cum magna celebritate summo honore & omnium ordinum lamentatione persoluta sunt septimo die Decembris subsequentis anno 1612. Ejus autem Cenota phij descriptionem hîc contemple.

IOANNES CHECVS, sanguine nobilis, in Civitate Cantabrigiensi natus, & optimarum literarum studijs in Acade­mia Cantabrigiensi educatus, in Col­legio D. Ioannis Euangelistae, ubisocius ac Orator Academiae factus fuit: ibique tam eximias progressiones in literis & Linguarum im­primis (que) Grae ci idiomatis scientiâ habuit (in Graecae autē Linguae peritia excelluit) ut in gratiam & favorem Regis illius Henrici octavi influxerit, qui filium ipsius unicum unicè (que) dilectum Edovardum Principem ei in disciplinā & Literis expoliendū tradidit: Qui Princeps tam praecla­ro doctore usus est, adeo ut (sive Religionem & pietatē, sive doctrinam & Linguarū scientiam consideres) Phoe­nix Mundi evaserit, prout luculentius ex mea vitae ejus Epitome apparet. Hic autem Princeps excellentissimus quamprimū in Regali solio fuerit collocatus hunc Che­cum nostratem Equestri Ordinis dignitate decoravit, quo ferè tempore illustres juvenes Guilielmus Cecilius (qui ejus sororem duxit) & Henricus Sijdnejus, (ille charissimus Regis Edovardi sodalis & thori consors) E­questri dignitate insigniti fuerunt: & invenio, quod hi bi­ni Equites aurati, Sijdnejum dico & Checum, fuerunt summo amore & intima familiaritate conjunctissimi, & hic amor familiaritas (que) mutua inter eos permansit us (que) ad serenissimi & beatissimae memoriae Regis obitum:

Invenio etiam summam fuisse consuetudinē inter ipsū & literatissimos Equites Thomam Smithum et Thomā Eliotam, et eruditum illum Rogerum Aschamum, qui il­li successit S. Ioannis Collegij et Academiae orator (ut ex libro ejus Epistolarum apparet:) Taceo amicitiam et fa­miliaritatem ejus cum Ioanne Sturmio Ioachimo Came­rario et multis alijs doctissimis exteris, quos recitare lon­gius esset quàm ut hic inseram.

At, non ita multo post Regis expirationem, hic Che­cus, [Page 54]Christi & purioris Religionis causa, exilium passus est, in Germaniam confugit, & Argentorati commoratus est, ibi (que) Linguā Graecam publicè & ex auctoritate prae­legit. Caeterum A ^o. Christi 1554. et secundo Mariae Re­ginae regno Argentorato Bruxellas in Brabātia profectus est, id (que) non, uxoris ducēdae gratia, ut somniat Thuanus, quis enim crederet illum alias aggresum nuptias cùm ipse eodem tempore haberet uxorē, virtute et juventute prae­ditam? (Quae etiam post maritum superstes erat plusquā lx ². annos et (quod memoria imprimis est dignum) hoc vel ultimo anno 1616 diem obijt:) sed, (prout Forum no­strum authorem habemus) ut Anglos Oratores sive Le­gatos & alios amicos in illis Regionibus residentes vi­fitaret: Sed (proh dolor) in cursu et itinere suo inter Antuerpiam et Bruxellas, ille inopinato et de repentè a Regis Philippi ministris seu satellitibus comprehēsus fu­it, ab equo depulsus, et funibus ad Plaustrum alligatus, donec obvoluto capite (nescius (que) quorsum aut quònam ipsum abrepturi essent) conjectus est in Navem, et instar captivi in Arcem Londinensem abductus et inclusus: quum (que) animus ejus a Papismo penitissimè abhorreret, tamen tum minitationibus tum horroribus propositis tē ­tatus et solicitatus fuit, ut suam ipsius (veram) Religionē abrenūtiaret: Cujus peracerbae tractationis taedio et aegri­tudine contabescens, non multo post spiritum emisit, id (que) Londini, ut ex auditione accepi, in aedibus Petri Osberni Armigeri.

Et quamvis ad palum (prout quidam scriptis prodi­derunt) non fuerit crematus et eandem sortem cum alijs eodem tempore combustis Martijribus non subierit; ni­hilominus spectato et expenso apprehensionis suae et in­carcerationis modo, est, cur eum vix numerādis Mariani temporis Martyribus, jure juste (que) accenseamus et ascri­bamus.

Obijt mense Septembri A ^o. 1557. & in humatus jacet in Ecclesia S. Albani (VVoodstreet) cum hoc Epita­phio subseque:

• TRanst [...]lit ex Graeco sermone D. Io. Chrisostomi homilias con­ira observatores Novilunij, de dormientibus in Christo, de providen­tia Dei homilias 3. de fato homilias 3.
• Transtulit in Linguam latinam li­brum Thomae Cra [...]eri anglicè scrip­tum de sacramentis, excusum Londini 1553.
• Item ex Graeca lingua transtulit De­mosth [...]nis Item ex Graeca lingua transtulit De­mosth [...]nis Olijnthi [...], Philippicas, con­tra L [...]ne [...], & [...]ersarias or [...]iones Demo [...]hents & Aeschijnis.
• Iosephum.
• Leo [...] Imperat. librum de apparatis bellica, [...]ressum Basiliae.
• Euripidis & Sophoclis quaedam.
• Asceticum Maximi Monachi.
• Aristotelem de Anima.
• Scripsit librum de pronunciati [...]e Linguae Graecae.
• Commentaria in Psalmum Domine probasti,
• Panegyricum in nativitatem Edo­vardi Principis.
• Correctiones quasdā Herodoti, Thu­cijdidis, Platonis, Demosthenis & Xe­nophontis lib. plurimos.
• Damn [...]m ex seditione lib 1.
• An licent nubere p [...]st divortium lib 1.
• In Psalmum 139.
• De E [...]charistiae sacramento lib. 1.
• Epi [...]aphiorum lib. 1.
• Super obitu Buceri lib. 1.
• D [...] Ludimagistrorum officio lib. 1.
• Introductionem Gram [...]atices lib. 1.
• In [...]itum Antonij Der nei lib. 1.
• De fide justificatione lib. 1.
• De aqua lustrali, cineribus & palmis, ad VVintoniensem lib. 1.
• Collegit (que) dicta Parliamenti super re Eucharistica, lib. 1.
• Ille etiam olim, tamen non nisi nuper typis editam, conscripsit dulcem Elegi­am Anglicam, in qua longè praestantis­simi Regis Edovardi VI. aegrotatio: una cum temporis loci (que) circunst [...]ntijs, & luctuosus, (bonorum omnium) obitus descripta fuit: Haec autem Elegia Anno demùm D ⁿⁱ. 1610. Londini per H: Hol­landum excusus est.

GVILIELMVS HERBERTVS (Guilielmi Herberti Comitis Pembrochiensis ejus no­minis primi, per Ricardum filium, Nepos) regnante Henrico VIII ^o Eques auratus, & illi á cubiculo Arcanó (que) Consilio factus est: Et postea unus Executorū ultimi voluntatis ejusdem R. Regi autem optimo Edovardo VI ^o. Georgi­ani Ordinis Periscelidis eques, praefectus Equorum, & pri­mò Baro Herbert de Caerdiffi, deinde Pembrochiae Co­mes & ab intimis Consilijs factus est, &c. Anno suo cli­macterico mortem cum vita commutavit, & magnifi­centisimè in S ^ti. Pauli templo Londini, uná cum hac in­scriptione sequenti in marmore sepultus contumulatus (que) jacet, in qua illustris ejus vita & honores eleganter quam­vis breviter describuntur:

GVALTERVS D'EVREVX, (Nomen per­vetustae Familiae in Normania, unde ge­nus suum repetijt) Vicecomes, Herefordi­ensis et Bourghchierij, Dominus Ferrarius de Chartley, Lovaniae &c. a Sereniss ^•. Regina Elizabetha b. m. Comitis Essexiae et Ewae titulo illustratus, anno 1572. cod [...]n (que) anno aureae Pe­riscelidis seu honoratissimi Ord [...]s Georgiâni electus est eques. Hic Comes sicut facillimis moribus et generosa indole fuit, ita rei militari mirificè studuit, proinde, Re­gina Elisabetha Hibernicis negotijs et bellicis muneribus eum praefecit, ubi feros et agrestos Hibernos perdomare nite batur, totius (que) Gentis Comes Mareschallus constitu­tus est: sed (proh dolor) vix ince [...] rudes et incom­positos Rebelles subjugare et a f [...]itate ad [...]nsuetudinē et Religionem revocare, cum in morbum fatalem inci­deret, et Dubliniae, auno 1576. è mortali vita religiosis­simè emigraverit, universo regno ejus obitum plangente et deplorante. Corpus ejus in Angliam transmissum in natali solo et oppido, putà, Carmardenae in Wallia, hono­rificè et cum magna solemnitate Exequiarum sepultum est.

NICOLAVS BACONVS ex antiqua nobili­tatis familia Baconorū in Provincijs Nor­foldiensi & Suffolciensi oriundus: adoles­cens in literis enutritus est, et Legibus An­gliae municipalibus studuit: adeo ut Reg­nantibus Henrico VIII. ^o Syndicus fuerit; E­doardo VI ^o. Consultor et Armiger evaserit; et quandiu imperitare Maria Regina Atturnatus (ut Angli loquun­tur) Curiae VVardorum factus sit. Post obitum Ma­riae Reginae, Elizabetha in sceptro et regno legitimè suc­cedens eum Equitem auratum fecit, et propter sapien­tiam et gravitatem Custodem magni Sigilli Angliae et ab arcanis Consilijs constituit, Primus ille erat quem tanto titulo honorarat Regina: In hoc autem munere cum summa laude per multos annos versatus est. Et quod fu­erit non solū sapiens, eruditus et gravis, sed etiā per quàm religiosus, non tam hujus eminentis muneris in Repub: executio, quam pia et praestans disciplina Domestica evi­citi: Cui assertioni meae, indulgentissima mea & ornatis­sima mater, etiamnum superstes, testimoniumperhibet, quae ante quadraginta annos ejus charissimae uxori An­nae (clarssimae illae doctissimae (que) Heroinae) operam nava­vit & famulata est, id (que) ante mariti obitum.

Hic ille Baconus, acutissimo & festivissimo ingenio, salutari sapientia et summo rerum usu excellens, hanc il­lustrem dignitatem retinuit, et eam praeclarè administra­vit quandiu vixit: Ille (inquam) hunc celebrem et ex­celsum locum octodecim annos tenuit, id (que) duplo diu­tiùs quàm quisquam alius Cancellarius aut magni Sigilli Custos illum locum ante eum tenuit sexcentorū anno­rum spatio: Solummodò excipio duos celebres Praesules Radulphum Nevilium Episcopū Cicestrensem, et Ioan­nem Staffordum Episcopum Bathoniense-VVellensem, quorum uter (que) perinde ac D. Baconus octodecim annos [Page 62]in hac honorifica administratione versatus est.

Illius temporibus Decreto Parliamentario potestas et auctoritas Custodis Magni Sigilli, in usum sui & succes­sorum ejus in eodem loco coaequata fuit cum Cancellarij potestate et auctoritate.

Annalista noster de eo sic scribit; Vir fuit praepinguis, ingenio acerrimo, singulari prudentia, summa eloquentia, tenaci memoria, & S. Concilij alterum Columen.

Dum in vivis fuit annuas et perennes pensiones sex discipulis, sive literarum studiosis, in Collegio quodam Cantabrigiensi quod Benedicti nomen obtinet, susten­tandis dedit, et concessit unicuique horum studiosorum tres libras nummorum sex solidos et octo denarios (mo­netae Anglicanae) perannum, in aeternum.

Diem suum obijt Londini anno D ¹. 1578 cum esset sexaginta novem annos natus: Corpus autem ejus in Aede Paulinâ contumulatum cernitur, et honorificè se­pultus dormit, jacet (que) subter magnisico Monumento cum maximé raro & notabili Epitaphio jambicis carminibus constante: hoc Epitaphium ille dum vixit adornavit & concinnavit, in quo pressè et succinctè describuntur me­dia quibus ad splendorem ad (que) immortalitatem aspira­vit: quod dignum et aequum putavi hic inserere;

Hic gravis Consiliarus & in Reipub: negotijs peritis­simus, complurium nobilium liberorū & virtutibus ex­cellentium sobolem, omnes ejus terras, latifundia, posses­siones, haeriditario jure occupaturā post se reliquit. Filius autē Franciscus quamvis junior, tamen omnibus reliquis suis fratribus longè doctior, & L: L: Brittanicarum peritior, nobilis Patris sui virtutes, nimirum, Sapien­tiam, Doctrinam, Bonitatem, Beneficentiam, successionis & haereditatis jure possidet potissimùm: Vnde primùm euasit consultus Consultor (que) Legum in celeberrimo illo Foro Hospitij Graiensis, & gratiâ apud incomparabilis excellentiae Reginam Elisabetham exce [...]luit.

Rex autem augustissimus Iacobus eum Equitis au­rati dignitate decoravit, constituit (que) eum Procuratorem generalem Regium, & postea Advocatum sive Attur­natum generalem designavit: Et propter ejus plane sin­gularem tum eruditionem tum sapientiam, in eorum nu­merum qui sunt a Consilijs sanctioribus & secretioribus cooptatus est: Quinimò hodierno die succedit nobilissi­mo Patri, in honoratissimo Reipub: munere, & factus est Custos Magni Sigilli Angliae, quem perillustrem Ma­gistratum, splendidè magnificè & cum summâ aequitate tenet administrat (que).

Illud autē Heroum seu Sepulchrum Patris hoc praesen­te anno (nempe 1617.) sumptibus & expensis ejus hono­ratissimi filij et successoris D. Francisci Baconis Custo­dis Magni Sigilli instauratur exornatur (que) pulcherrimè.

MEDIOCRIA FIRMA.

HVNFREDVS GILBERTVS sive IILBER­TVS Occidentalis Anglus, Eques auratus clarissimus Deo optimo maximo et Prin­cipi suae, piam navaturus operam, re­ligioso imprimis & planè heroico instinc­tu, et ut populares suos et benè affectos promoveret; paganos et infideles misera Diaboli manci­pia miseratus, quibusdam probis et religiosis Nobilibus in comitatum et auxilium adhibitis, decrevit non solum praeamplas illas et spatiosiissimas Regiones, a promonto­rio Floridae ad Aquilonem protensas, aperire, sed etiam Christianam Religionem et Christianos Incolas in max­imè opportunis illarum Regionum locis plantare, pro­ut in hac Epitome intelliges.

Anno igitur 1563. undecimo Iunij, hic insignis eques quin (que) navibus & celocibus instructus á Causettae sinu seu statione solvens profectionem destinavit occasū ver­sus: & 20. Iulij littus Terrae noviter repertae tenuit. Die verò Martis, quierat tricesimus Iulij, venit in pleniorem Novae illius Terrae conspectum, & oras legendo provec­tus est, donec ad Insulam Pengam, ad Promontorium Baccaleau, Caput Sti: Francisci & sinum Conceptionis per­ve nisset: ubi occurrit uni è navibus suis dissipatis: Et á promontorio illo sive Capite Sti: Francisci directo cursu progressus us (que) dum ad S ^•i Iohannis Portum applicuisset, ibi etiā aliam é dispersis suis novibus offendit, ingressus (que) Portum, in triginta sex lembos sive piscatoria Anglorum Gallorum & Lusitanorum navigia incidit: illarum vero Regionum possessionem, Regine nomine & ad usum e­jus tenuit, ubi insignia Angliae regalia, in plumbo insculp­ta super pilam ligneam ceu trophaeum erexit: 13 die Au­gusti ex hoc portu discedens conscendit Myoparonem suum. anglicè The Squir­rel. Sciurum dictum et us (que) ad promontorium seu Ca­put de Rase velifieatus est: uti etiam ad Caput de Briton, quae inter se distant centum leucas. Inter haec duo pro­montoria propter brevia & syrtes illorum tractuum re­pentinam (que) [Page 66]vim tempestatis, non modò depressa est na­vis ipsius praetoria cum omnibus classiarijs suis & vecto­ribus, sed etiam tota classis magnopere periclitata est, & seipsum aegrè ex hoc discrimine explicuit. 31 ^o. die Augu­sti ob annonae vestium (que) penuriam, decretum est in An­gliam redire: & rediturus quidem erat, praetervectus jam promontorium de Rasa: eodem (que) tempore eidem myoparoni Sciuro (aliás Squirrell) in qua Eques ipse Humfredus vectus est comitem se adhibuit, altera na­vis, anglicè The gol­den Hund. Aurea Cerva. Haec duo navigia cùm renavigassent 300. leucas (plus minus) ad tractum orientalem praedicti promontorij, domum versus, vehemens & immitis pro­cella eum denuo invasit: quippe maria sursum ad morē fastigiatarum Pyramidum et quasi varij venti concurre­rent, assurgebant. Tempestate nondum posita, die Lunae qui fuit nonus Septembris celox illa in quâ ipse Humfre­dus strennuus eques vehebatur propemodum submersa est: Aurea verò Cerva animadvertens quanto periculo invehebatur, se propius ad Sciurum admovit, fluctibus quidē rabiosis pene oppressam, tunc temporis verò diu­ino beneficio, liberatam et classiarijs sive Epibatis Cervae Aurae indicia laetitiae prae se ferentem: ac praesectus quidē ipse eminentiore loco sedens et librum in manu gestans, vectoribus Cervae Aureae in haec verba clamitavit (A mare aeque ac a terra tantundem est ad caelos viae) et hoc apoph­thegma, ut spectatum Iesu Christi militem decuit iden­tidem iteravit. Sed eodem die Lunae ad horam duodeci­mā noctis, Sciuri (qui erat a fronte Aureae Cervae) lumina jam extincta visa sunt, et eodem momento celox praedic­ta ab oceano fuit absorpta: nihilominus qui in Aurea Cerva vehebantur, totam noctem & deinceps sine nulla inter missione prospectabant, donec ad litttora Brittanica pervenissent; & Cerva quidem Aurea 22. Septembris anno 1583. Falmoutham appulit.

Magnanimus iste & intrepidus eques, saepè ante hanc ultimam suam profectionem, illustrem operam Regineae Majestati in diversis regionibus & maximè in Germa­nia inferiore apud Belgas impenderat.

HENRICVS SYDNEIVS, vir domi nobilis, filius haeres Guilielmi, Sydneij Equitis aurati, ex ve­tere illustri (que) familiâ è Ducatu Andegavensi in Galliâ stemma ducens. Ipse sub finemregnantis Henrici octavi, ab infantiâ educaus & innutritus fuit in Aulâ Regiâ. Fuit principi Edovardo adeò in delicijs, ut eum, non modò comitem (seu socium) verū etiam thori consortem fece [...] ▪ Et quum ille praestantissimus princeps fuit in regali solio collocatus, ipso tertio regni sui anno, Equitis aurati dignitate eum decoravit & privati Cubi­culi primario Cub [...]larium fecit, ablegavit (que) eum ad Henricum, Gallorum Regem non obstante hoc quod hic optimis studijs addictus generosus, annum aetatis suae vi­cesimum primum non excesserat Qua tamen legatione cum sua summa laude perfunctus est. Quamprimum ille summè pius & religiosus princeps, esset morti [...]ā prox­imus, in consortis sui ulnis expirare voluit.

Regina Maria eum amandabat in Hiberniam, & ibi eum Thesaurarij & Iusticiarij dignitate exornabat: ubi se tam honorificè gessit, ut ab ejus Regn [...]ncolis ma [...]um amorem & summam laudē reportaret; & deince [...] qua­ternis vicibus (quod est notatione dignissimum [...] fac­tus Dominus Iusticiarius.

Anno 1504. Regina Elizabetha illustris memoriae, ei honorem nobilissimi Georgiani ordinis aureae Perisceli­dis attribuit, & non ita diu pòst, dicta Regina, ei VVal­liae praefecturam commisit: quem locum multos an­nos tenuit. Tribus autem distinctis vicibus constitu­tus fuit & missus cum imperio proregis in Hiberniam, ac nonne hoc est commemorabile? In Hibernia autem in­stauravit et refecit Castellum Dublinense, et in eo com­modum hospitium Gubernatori praeparauit, ad quem u­sum, in hodiernum us (que) diem destinatum est. Extruxit etiam commoda spatia et receptacula (sive Tablina) in quibus originum Hibernicarum, & antiquitatum mo­numenta [Page 69]codices (que) asservarentur, sed anteactis tēporibus harum rerum cura studium (que) jacuit. Ille complures pon­tes, & nonnulla oppida in Provinc▪ js Vltoniensi & Co­naciensi aed▪ ficavit, reparavit, communivit, idem (que) in alijs locis factitavit. Hibernica Statuta, nunquam prius publicata, typis committi & excudi curavit. In animo habuit Academiam in Hibernia ad doctrinae propaga­tionem fundasse, & procul dubio fundasset, nisi à morte praereptus & praeventus fuisfet. Castellum Ludlovvense in vvalliae limitibus non sine magnis sumptibus redinte­gravit, ibi (que), propterea quòd praeses esset, habitavit. Mul­ta alia commemorabila gessit in Hibernia, & in limitibus vvalliae Saepiuscule legatus est, & missus cum mandatis, in Galliam & Scotiam, imo quando (que) (quod non est in­grato silentio involvendum) bis in uno anno.

Illius nobilia facinora, illustres occupationes, et mores spectatissimi, quae descriptionis compendium non pati­etur me in praesentia enumerare, extant in posteriore vo­lumne Chronicorum Holinschedensium, excusorum an­no 1587. ad quem librum ego lectorem remitto.

Fuit tam praeclarè et heroicè animatus et tam in ser­mone affabilis, ut mirabile sit quantopere in animos om­nium ubicun (que) versaretur, influxerit, et favorem eorum sibi conciliarit. Quod ad personae suae laudem attinet, ille (quemadmodum eundem chronographum autorē ha­bemus in juventute sua, adeo ipso corporis filo et habitu spectabilis, tam singulari faciei pulch [...]itudine, et vultu amabili commendatus fuit, ut solus Aulae typus, et imita­tionis exemplar existimaretur: Et haec, non tam naturae qùam gratiae dona, etiam in ipsa senectute ipsum comi­tata sunt. Caeterùm, quod est instar omnium, imò quod supra omnia est, ille solidè et ex animo, Euange­hum Christi est amplexatus, et in totius vitae suae curri­culo us (que) ad extremum halitum, illud ardenti zelo profes­sus est, ut luculentius apparet in quadam Tractatiuncu­la, quam ips [...] conscripsit inscripsit (que) Pia ad filium suum Philippum Sijdnejum Epistola, Anglicè impressam. Ille [Page 70]in uxorem duxit nobilem & spectat ssimam divam Ma­riam, filiam natu maximam clarissimi Principis Iohan­nis Dudle Ducis Northumbriensis (& sororem duorum honoratissimorum Comitum VVarvvicensis & Lei­cestrensis) ex hâc autem uxore multiplicem & nobilem progeniem habuit. Aegrotavit (ut putabatur) ex frigidâ Paralysi, VVigorniae ibi (que) naturae suum debitum ultimū persolvit, & religiose animam suam in manus Christi [...] Servatoris sui commendavit, anno Domini 1586. quùm annum aetatis suae quinquagesimum septimū age­ret. Corpus ejus fuit translatum Wigorniâ. Penshurstum id Cantio, ubi cum antecessoribus suis honorofice se­pultus est, & spectabili monumento dormit. Post tres menses ab obitu hujus herois, optima heroina, ejus uxor piè in Domino obdormivit, & sub eodem Monumento, cum marito, terrae mandata est.

PHILIPPVS SYDNEIVS, Honoratissimi Equitis Aurati aureae (que) Periscelidis Henrici Sydneij filus primogenitus & haeres. Pa­ternarum Virtutum et honorum avidus, ut ita dicam, & rapax fuit. Quas dotes in tenella aetate assecutus est exercuit (que), adeo ut Imperatrix nostra Elisabetha, b. m. eum Equitem Auratum fecerit, nec immeriò, nam fuit verè aureus. Primam aetatem agens in Aula Regia, maximam partem educatus est, & propter elegantissimos compositissimos (que) mores, Illustrissimus Aulicus evasi [...] nulli aequalium se­cundus; & interea temporis illam ing [...]nios [...]ssimam omni­bus (que) admirabilem Arcadiam suam concepit et edidit. Et hic me a proposito meo minimè aberraturum existimo, si vobis ante oculos proposuero, quid noster peracutus Epi­gramma [...]stes de eo & ejus Arcadia conscripserit,

Anno aetatis suae xxi ^o. (quemadmodum pater ejus id aetatis fuit Regijs negotijs destinatus) Legatione missus est a Regina ad potentissimum Caesarem, Viennae in Au­stria. Neque in Curiali vita solum acquievit & amoe­nissimis Arcadiae pascuis se oblectavit, sed etiam ejus generosus et excelsus spiritus in bello militiaque (ad quā adeo propendebat) quid posset, tentare voluit, fuit que tam Marte qua Musis nobilitatus, inde sactum est ut hic Heros, propter eruditionem, pietatem et militares laudes possit inter maximè rara hujus temporis aetatis (que) exem­pla numer [...]. Hac de causa ferenssima Regina Eliza­betha, eu [...] suo Cautionario seu fiduciario O [...]pido Ʋlis­singae & Castello de Rammekens in Zelandia honorificè praefecit. Sed (proh dolor) in primo aetatis vere & flore, immatura mors eum vita orbavit. Quippe, in quodam praelio prope Zuiphaniam in Geldria xxij ^o. Septembris, anno 1586. ictu Bombardico femur vulneratus, insana­bilem plagam accepit.

Omnia quae in ejus laudem s [...]r ibo parum sunt, tamen si demortui Sydneij decus et famam minus divulgarem vitio mihi verti posset, quum ipse non possim non con­fiteri, quin nobilissimo Sydnejorum superstitem n [...]mi [...]i multis sim nominibus addictissimus at (que) obligatissimus.

Diem suum obijt xxiiij ^o. die post illud mortiferum vulnus acceptum Arnhemiae Geldrorum. Corpus ejus reportitū in Angliam, cum majoribus suis inhumatum est, at funus et exequiae perhonorifice summa (que) solemnita­te, tanto Heroe digna concelebratae fuerunt in Ecclesia Divo Paulo sacra Londini, xv ^o. Februarij Anno eodem.

ROBBERTVS DVDLEIVS, silius illust, is­simi Principis Joannis Ducis Northumbri­ensis, hunc primò seren [...]ssima Regina E­lizabetha b. m. creavit Comitem Leice­striensem, Baronem de Denbigh, anno 1564. et paulo pòst fecit illum Equitem auratum secundū honoratissimum Ordinē Sancti Georgij, idem a Christianissmo Rege signitus est Eques juxtà Ordinem Sancti Michaêlis; Deinde factus est Reginalium Equo­rum Magister; Summus Regiae familiae Praefectus seu Oeconomus, & unus ex intimis Consiliarijs Reginae: et tantopere gratia & favore Principis floruit, ut eum tot honoribus cumulaverit quot sustinendis homo subditus paresse posset: adeo ut, omnes eum tanquam Regulum honorarent, colerent, diligerent, timerent. Et utcun (que) ali­quorum hominum linguis & calamis fuerit laesus & in­famatus, etiamnum (que) laedatur & infametur, tamen pro explorato scio, illum non solùm fuisse in procuratione Reipub: egregium subditum, & Conciliarium prudē ­tissimum, sed etiam potentem Euangelij fautorem & fer­ventissimum ejusdem Professorem: qui et nobilissimae Academiae Oxoniensis Cancellarius factus fuit.

Postquam per multos annos in Aula, gratia, autoritate & favore valulerit, tandem Regina illustrissima eum in Belgium transmisit anno 1585. ubi foederatarum Provin­ciarum factus est Praeses, quam Provinciam ad bienni­um exercuit, sed a Regina accersitus revocatus (que), Re­gina jubente, Copijs ejus navalibus adversus Classem Hispanicam, anno 1588. praefuit.

Fuit aspectu venustus, staturâ rectâ & procerâ, facie dignitatis Majestatis (que) plenâ, prout haec effigies vivè de­monstrat. Fuit (que) in vitae consuetudine comis & amabilis.

Quamquam (que) famosissimus noster [...] in suis us (que) adeo affectatis operibus pronuntiat, illum nulla bona [Page 77]opera nec quicquam memorabile praeter solam magni­tudinē post se reliquisse, aut posteris commendasse, tamē certò scio, et quis nescit, eum nobile Gerontocomium, in oppido Warwico extruxisse, stipendiò (que) dotasse. Inibi multi pauperes utrius (que) sexus aluntur et catechizantur: Hoc opus certe ad Numinis Omnipotentis gloriam ten­dit, est (que) insignis charitatis documentum: Et haec scrip­sisse placuit, quò aculeatum dentati Scriptoris calamum, si non colliderem tamen retunderem: sed si jam in vivis esset Comes, procul dubio, ejus gratiam assentando perinde aucuparetur, ac multorum Magnatum, ejus vivorum Moecenatum, blanditijs captat, at (que) perinde ac jam praestantissimo Heroi defuncto obloquitur. Quod ad me attinet, in Schola Christi hoc christianum et cha­ritatis plenum axioma didici, non luctandum cum larvis, nec male loquendum de mortuis, qui placidè in domino obdormiunt.

Ad Kenelworthensem Arcem suam profecturus, in via morbum contraxit, et spiritum Deo reddidit in Corn­buriensis Vivarij diversorio in Comitatu Oxoniae, anno 1588. Corpus ejus sepultum jacet, in Templo D. Mariae VVarvvicensi, et ibi religione et virtuibus praecellentis­sima Comitissa Leicestrensis, ejus quondam uxor, pul­cherrimum Monumentum ei nuper construxit: Et h [...] ­bet hanc Inscriptionem superinpositam;

AMBROSIVS DVDLEIVS, unus ex fi­lijs natu maximis inclyti Principis Ioannis Ducis Northumbriensis, Regina Eliza­betha b. m. primò eum in secundo anno Regni sui Tormentorum sive Machinarū Bellicarum Praefectum constituit. In quarto anno Regni sui Baronem Insulae sive Lisle & Comitem VVarvvicensem eum creavit: et in eodem anno ille cum magno Exercitu missus est a Regina in Normanniam Gallorum, & ejusdem exercitus fuit con­stitutus Archistrategus & Imperator, ubi paulo post ejus appulsum ad Novum-Portum contra Gallos seipsum tam prudentem, animosum at (que) strenuum praebuit, ut ni­mis foret prolixum & plane extra scopum meum rem ge­stam exponere. Nihilominus ibi (proh dolor) miles quidē Gallicus sordidissimus ejus femur glande seu glo­bo insidiosè transfixit: tamē Deo juvante, ex illo vulnere convaluit & in Angliam redijt: deinde Regina optima eum aureae Periscelidis ordinis Georgiani honoratissimi insignivit insigijs. Ann ^o Domini 1569. & xii ^o. Regni sui, illum (una cum Heroe Edovardo Clintone Angliae Archithalasso) cum Copijs adversus Perduelles in bore­ali Regni parte, putà Northumbriae VVestmoriae (que) Co­mites misit: & in hoc militari munere se tam sapienter & strenuè gessit, ut istos duos rebelles-Comites fugere & aufugere in Scotiam compulerit.

Mihi ergo licet de hoc splendissimo Comite verè di­cere, eum fuisse virum prudentem, solertem, politicum, bellicosum & praestantiam animi in praelijs ostendisse: ei (que) Poetae verba recta accommodare licet:

In decimo tertio anno Regni Elizabethae, Illa ei [Page 81]dedit honorabilem Dignitatem primarij Promi Angliae, & postremò unum ex intimis Consiliarijs fecit.

Ille, quamdiu vixit, Christi Euangelium sincerè am­plexus & professus est: fuit (que) verae Religionis Zelotis & professorum Euangelicorum Patronus exoptatissimus: & fuit alijs nominibus tam bonus vit, ut boni Comitis VVarvvicensis denominationem sortitus fuerit, etiam­num (que) sortiatur: Enimvero, fuit semper beneficus, muni­ficus, valde (que) liberalis; & notabilem exercuit Charitatem erga egenos Christi famulos: quippe, annua stipendia multis pauperibus Verbi Divini Ministris anumerari fecit, propter eorum Zelum et industrias Conciones: et varijs ejus modi Charitatis Officijs functus est.

Domum magnificā planè et dignitatis plenam in Hart­fordiensi agro aedificavit, et NIN sive NORTHAVV vulgo Northall appellavit (Ea est hodiè sedes hono­ratissimi Herois Francisci Domini Russelli:)

Ille senectute confectus diem suum obijt sine prole, Londini, in Aedibus Bedfordiensis, Anno Christi 1589. Corpus ejus cum multis solennitatibus et pompis fune­bribus honorificè sepultum fuit in Templo VVarvvi­censi D. Mariae sacro, ibi (que) jacet, sub pulcherrimo Monu­mento, eum Majoribus suis, et propè ad Robertum Co­mitem Leicestrensem ejus fratrem.

Omnia tempus habent.

FRANCISCVS VVALSINGHAMVS, or­tus familia multis seculis illustri, claritatem generis nobilitate, ingenij praestantibus (que) animi dotibus superavit. Puer, ingenuè do­mi educ [...] [...] [...]is moribus artibusque opti [...] [...] Adolescens, pe­regrina [...] in ex [...] [...] [...]giones, caru [...] [...] [...]ituta, Lingu­as, Po [...]am, a [...] [...] scientiam [...] [...]ublicae usum didicit; luven [...] [...]m Maria reg [...] [...] [...]ijt volunta­rium Religi [...] [...]o. Serenissimae [...] [...]lizabethae, b. m. matur [...] [...] Orator fuit [...] [...]m, turbu­lentissimo [...] [...]nnis compluri [...] [...]rsum, bis in Galliam, se [...] [...] [...]iam, semel in Be [...] [...]p [...]r gravis­simis Prin [...] [...] [...]tijs Legatione fu [...] [...]i (que) annis sedecim ab [...] [...] Consilijs & secretis [...] [...]riennium Cancellar [...] [...]catus Lancastriae. Qu [...] [...] [...]umeribus, tanta cum [...]entia, abstinentia, muni [...]tia, modera­tione, piet [...], industria & solicitu [...]line versatus est; ut a multis periculis Patriam liberarit, [...]ervarit Rempublicā, confirmarit, Pacem, juvare cunctos studuerit, imprimis quos doctrina aut bellica virtus commendaret, seipsum deni (que) neglexerit, quo prodesset alijs, eos (que) valetudinis & facultatum suarum dispēdio sublevaret: Coelo (que) assump­tus fuit vi ^o. Aprilis, anno D ^•i. 1590. Sepultus jacet in Ec­clesia Cathedrali Sancti Pauli London:

RICHARDVS GRENVIL, Eques auratus, Occidentalis Anglus, Devoniensis.

Anno Redemptionis nostrae 1585. praecla­rus hic miles & Navarchus, cum classe 7. navium Plimmutha solvens, sub auspi­cijs Gualtheri Raleigh equestris ordinis vi­ri, Ʋirgineam versus vela fecit. Mense autem Majo, ipse cum classiarijs suis anchoris in sinu de Muskito jactis, terram intra Insulam Sancti Ioannis conscencit. Vbi prope littus ipsum propugnacula & monumenta caepe­rant ponere: ibidem etiam novum myoparonem con­struxerunt; quo perfecto noster iste Thalassiarcha, ulte­rius in mediterraneas regionis illius partes progressus est: sed deprenso Hispani cujusdam perjurio, qui promiserat sese annonam illi & commeatum de integro suppedita­turum, omnes quae undi (que) erant sylvas conbussit, & cùm ad propugnaculum jam dictum redijsset, illud etiam igne absumsit. Tum verò cùm omnes ad unum se ad naves re­cepissent, praefectus ab Insula S ^ti Iohannis solvens vela fecit: et subsequente nocte, duas naves onerarias sive phaselos Hispanorum cepit: quarum una mercibus satis opimis onusta, vectores (que) habuit: nonnullos magni nominis Hi­spanos: Quos grandi satis pretio redemtos in Sti Johannis Jnsulam exposuit. Ac deinceps in altum velis passis pro­vectus, circa Iunij mensis initium appulit, jactis (que) anchoris ad Jsabellam in Hispaniola insula stetit. Isabellae praeses cū paucis alijs Hispanis, ad littus descendit, & colloquium cū praefecto nostro petijt. Quem quidem Anglorum speciosa comitatum caterva jam terrā tenētem Praeses satis comi­ter excepit. Post aliquot verò verba ultrò citro (que) habita, Praefectus noster convivium ipsi suis (que) comitibus facien­dū curavit. Et repentè convivū illud in duobus arboretis topiario opere viridantibus frondibus exstructis opipare [Page 86]magnificè (que) ab Anglis ornatum instructum (que) fuit: fer­culàque omnia in vasis argenteis apposita. Quo quidem iam peracto, Hispani ut parem gratiam referrent, mag­num candidorum taurorum armentum de montibus deducendum mandarunt, singulisque nostrorum capi­taneis & generosis singulos equos instauratos: et selectos ex illo numero designarunt tres tauros, quos more suo patrio agitarent & venarentur. Ac ludicrum sanè illud satis gratum et jucundum illis fuit: et tandem tres illi tauri ad unum omnes necati sunt. Tum post varia hinc inde munera honoraria lautiàque data acceptàque mul­tasque merces ex utraque parte permutatas, honorificis verbis insignem benevolentiam & amicitiam prae se fe­rentibus, Hispanis valedixerunt: qui nostros proculdu­biò tam benignè exceperāt, non aliam ob causam, quàm quod sibi ab Anglis metuerent, quos ita validos con­spexerunt.

Tum Thalassiarcha noster cum comitatu suo praeter Insulas Caicos Guagneuma & Sygateo navibus vectus, ad continentem Floridae delatus est, ubi per lustratis explo­ratis (que) pluribus & praecipuis illius regionis locis, videlicet, Woconoma, Poymocha, Secota, &c. et illic ultra mensem commoratus, Augusto mense naves folvit, & Angliam versus vela fecit, intraque unius hebdommadis spatium Hispanicam navem opulentis mercibus onustam trecen­torum doliorum capacem, cepit. In Octobri cum hac praeda progressus, ad Plimmutham appulit, relicta post se in Ʋirginia majore sociorum suorum parte sub ductu Capitanei Radulphi Lane illius coloniae praesidis.

THOMAS CANDISCH, Armiger, in Agro Suffolciensi natus, Rei Nauticae expertis­simus.

Hic vir vere nobilis & de patria sua prae­clarè meritu [...] Thomas Candisch anno 1585, na [...]de su [...]na [...] in qua ipse Prae­fectus, cum, Rich [...] Grevillo equ [...]te [...]to vectus, navi­gatis, suscept [...]in Ʋirginiam: & [...] Canarijs prae­ternavigatis, pervenitad Insulas Do [...], Hispaniolae, & Sti. Joh [...]nis, de Puerto Rico, Luc [...] & Floridam, in occiduis I [...]dijs. Proinde ita erectu [...] [...] [...]a [...]us & ad na­vales resg [...]endas confirmatus, stam [...] d [...]u suo, pro­fectione [...] [...]stituit in mare Austrade, t [...]deinceps totius terrae a [...] ei [...]e [...]meundo obiret. Quam Provinciam faeliciter (ficut mox docebimus [...]onfecit.

Octavo enim die Iulij 1586 tribus navibus & phaselis puta, Anglid The Desire * The con­tent * The Hugh Gastant Defiderio, Placentia & Hugone eleganti ijsdemque, Epibatis [...]ntum viginti quin (que) instructis, e portu Plim­mouthae solvit, quinto (que) die Augusti Forteventuram in­sulam delatus est, ad Caput Blancū, & ad litus Guineae, ad Sierram Leonam, ubi multa Maurorum nigrorum oppi­da in oris & finibus sita flammis absumpsit: Tricesimo die Augusti ultra lineam Aequinoctialem provectus, trans­misso Oceano pervenit ad tractum Brasiliae, cujus oram praeterlegens, Insulam Sti: Sebastiani attigit, inde ad portū Desiderij progressus, sexto die Ianuarij angustias freti Magellanici intravit. 23 ^o. Februarij, mare Australe im­gressus, & secundum litus Chili celeri cursu ad Insulas us (que) Lamochae & de Sta. Maria contendit: ubi suos in ter­ram exposuit, & ibi salubribus cibis & fructibus sese re­fecerunt: 28 ^o. die in latitudine 33. graduum nave vectus, terrae motum sensit: sinum Quinterae subijt: longo (que) cursu litora sublegens, naves in portum Marmoranū subduxit; ubi navem magnam et quatuor liburnicas seu phaselos repperit: navis verò ipsius (Contenta Placentia) in stationem se [Page 91]recepit, at (que) hic magna vis, ad 300. dolia vinorum Castili­ensium seu Hispaniensium, in lintres scaphas (que) subducta, ab aestu & arenis absorpta est. Hinc velis factis ad oppidum Aricam pervenie, & illino per totam noctē in altum pro­vectus, cepit liburnicam Quinteranam, quae L [...]n [...]m versus ferebatur, ut Proregem de Candishi adventu, centiorem fa­ceret 6 ^o. Maij duos phaselos commeatu et mercibus onu­stos potitus est: deinde sinum sive stationem de Parto su­bijt: oppidum ipsum & quin (que) naves incendit▪ 12 ^o. die Iunij lineam Aequinoctrasem transcendit Boream ver­sus, ubi etiam post triduum, tres naves quidem caepit, sed eas non ita opulentas: 28. oppidū Aquatulco attigit, quod statim concremavit: illinc ad maxime Australe Promon­torum Insulae Caliphorniae delatus huc illuc fluitando ac­cessit & recessit, us (que) ad quartum diem Octobris, & ibi pulcherrimam navem, cui nomen fuit Sta Anna Magna, septingentorum doliorum capacem a Philippinis rede­untem conspexit: qua captâ, naves de suis binas, quadra­ginta dolijs praecipuarum mercium oneravit: reliquas ve­rò merces & navem ipsam incendit, quae si asservatae es­sent, quamplurimos ditare potuissent: ab Insula Caliphor­niae cursum ad Ladronas Insulas inflexit, & inde ad Phi­lippinas, Tadaiam, Manillā, Capullam profectus est; et ad Insulas Molluccas progressus, Mindano, Cebelem, et Bor­neo praetervectus, vicessimo octavo die fretum Iavae tam majoris quam minoris penetravit: 16 ^o. Martij, e Iava ma­jore passis velis ad Caput Bonae spei devenit: 7 ^o. Iunij ad Insulam de Sta. Helena delatus, ibi seipsum refecit: vicesi­mo Iunij ex ista Insula excedens reditum in Angliam meditatus: Quarto Iulij 1588. lineam aequinoctialē supe­ravit, vicesimo quarto mensis Augusti. 6. Insulas Acores praetergressus deinceps ad Chersonesum sive promonto­rium occiduum Lizard dictum pervenit. nono Septem­bris 1588. longa itineratione feliciter confecta, praecla­rus hic et fortissimus Navarchus ad Plimmoutham ap­plicuit.

Secunda Profectio.

Anno 1591. magnanimus hic et generosus vir a Plim­moutha expeditionem iterum in Oceanum Australem agitavit; infrà dictarum navium nempe Myoparonis sive Galionae Lecestriae, Capreae Desiderij, & duarum Celoci­um praefectus: ubi post multos navigando exantlatos la­bores, duo oppida in litore Brasiliensi caepit. Postea, longo & directo cursu meridiem versus instituto, ad fretum Magellanicum contendit, sed illud subiturus & ventis ad­versis praeclususn, ecesse habuit secundum tractum Bra­siliensem renavigare: et Angliam repetere destinans, in ipso reditu vitam cùm morte commutavit: corpus autem ejus in Oceano sepultum est.

CHRISTOPHORVS CARLEIL Occiden­talis Anglus in Cornubia natus, Rei nau­ticae ac Bellicae peritus: Armiger, Anno 1572. aetatis suae vicesimo secundo in mi­litiam proficisci cupiit, partim quod ea vi­vendi ratio omnium aliarum professionū nobilissima videretur, & partim quod crederet se nullo alio modo potuisse tam illustrem & necessariam operam patriae suae praestare; praesertim quum illius temporis ve­terani & exercitati milites ad tantam paucitatem fuissent redacti: Proinde anno praedicto, ad Flishingam trans­misso mare, in obsidione Metelliburgica stipendia meru­it, quandiu praelia navalia durarent. Boisottus verò Prin­cipis Auraici Thalassiarcha, hunc tam charum habuit, ut nihil in senatu & consilio agitatum, executioni, nisi ipso certiore facto et ejus sententia priùs pe [...]ta mandaretur.

Anno redemptionis 1572. navem unam & myoparo­nem de suo habens, petijt Rupellam [...] [...]endia faceret sub Condaeo Principe, qui tum Barvvaiae a Gallorum Rege obsessae, suppetias laturus erat: Princeps autem ille Condaeus in propria persona adversus Regiam clas­sem rem gestaturus, ei Anglicas naves Anglicis nautis et Gallicis militibus instructas, credidit et commisit.

Hac Provincia defunctus, redijt ad oppidum Sten­wijck, ab Hispanica corona cinctum, opem eidem alla­turus. Qui etiam insignis rei gerendae causâ, ad propug­naculum de Swart Sluis, Anglicae Cohorti praeficieba­tur: unde dum instructo agmine ad exercitum conten­dereret, bis mille pedites & sexcentos equites in itinere adortus, hostes fudit fugavit (que) octingentis eorum mi­litibus caesis & amissis. Et quandoquidem Principis illius castra ex variarum nationum hominibus tunc con­flata essent, unde plurimae turbae & incommoda exorta sunt, eò quod plures uno praefecti primarij non adessent [Page 95]qui imperarent, idcinco Tritinni militum in unum coacti, Carleilum unanimi consensu praefectum Castorum et Copiarum constituerunt: ad quam quidem dignitatem dici potest quod licitis et honestis rationibus evectus est. Carleilus Stenwik tandem obsidione liberato, ex Ant­uerpia in Angliam regressurus, a Principe & ordinibus confoederatis accersitus Castrensibus Copijs iterum praepositus est: ut in aciem continuò proditurus, complu­rium Gentium unà Castrametantium praefecturam in se reciperet, us (que) dum Iohannes Norrisius eques auratus & Imperator scientissimus sibi adjungeretur.

Anno Domini 1582. summus Moscoviticae classis prae­fectus designatus est: quod Rex Daniae tributum se vecturae comeatus (que) nomine impositurum esse minaba­tur. Quae classis Regis Danici navibus occurrit: ani­madvertentes verò quam parum ipsas moraretur, eam abs (que) tantilla insecutione incolumena abire permiserunt. Et cum attigisset oppidum S ^ti. Nicolas in Moscovia, ibi Legatus ab Imperatore Rus [...] missus, cum mandato in Angliam eundi, eum praestolaba [...]r: qui se praedicti, Praefecti sive Thalassiarchae regimini committens, ab eo ad Reginam (Elisabetham b. m.) deductus est. Anno 1584. Iohannes Perrot Prorex Hiberniae ejus fidei Prae­sidium Colrainense, Regiones (que) de Route custodiendas, adversus Hiberno-Scotos, inde exterminatos commen­davit: in cujus provinciae administratione, Proregi & Senatui Hibernico cumulatè satisfecit.

Anno 1585. ab honoratissimis Dominis Reginéae ma­jestati a consilijs ex Hibernia evocatus, ut Franciscum Drakum equitem celeberrimum comitatus, copijs ter­restribus in expeditione illa Indicâ praeficeretur: in qua, oppida de S ^to. Iago, S ^to. Domingo, Cartagena & S ^to. Au­gustino capta sunt: quas copias tam perite rexit, ut hostes (quorum principes, veterani sc. & spectatissimi milites erant) dictitarint, se nunquam prudentiam militarem & Disciplinam bellicam magis ordinatam & compositam, quàm inter milites Anglicanos observasse.

Hic vir verè nobilis, valde fortis & ad miraculum diligens & industrius, in omni re gerenda faelicissimus, &, quod eum non minimè commendabat imprimis pro­bus & honestus, Londini, undecimo die Novembris 1593. vitam cum morte commutavit

MARTINVS FROBISCHER, in Comita­tu Eboracenci natus, Rei Nauticae peritis­simus foelicicissimusqque.

IOANNES HAVVKINS, in Comitatu Devoniae natus, Rei Nauticae expertis­simus.

FRANCISCVS DRAKVS, natus est loco mediocri in Comitatu Devoniae, è sacro Lavacro á Frācisco Russellio postea Bed­fordiae Comite, susceptus qui praenomen­que pro more indidit. Dum adhuc in an­nis teneris, Pater Protestantium doctri­nam amplexus, ex Lege Sex Articulorum, ab Henrico VIII ^o. contra Protestantes lata in questionem vocatus, solum vertit, & in Cantium se subduxit. Hērico demor­tuo apud Classiarios in Classe Regia locum invenit, ut preces praelegeret, & mox Diaconus ordinatus, factusque Vicarius Ecclesiae Vpnoriae ad Medvveagum flumen (ubi Classis statio) prae paupertate filium nauclero vici­no tradidit, qui navicula, qua oram lègit, & nonnunquā in Zelandiam & Galliam merces devexit, illum ad nau­tica officia duriter exercuit. Iuvenis gnavus & sedulus, ita seni industriam probavit, ut coelebs moriens illi navi­culam testamento legaverit. E qua cum pauxillum num­morum corrasisset, & acepisset Ioannem Havvkinsum Naves aliquot Plimuthae apparare, at (que) Americam quā Novum Orbem vocarunt, cogitare, navicula divendita, eò cum strenuis quibusdam Nautis é Cantio profectus An ^o. 1567. operam & fortunas cum Havvkinso in ea ex­peditione infiliciter contulit. Angli enim in portu S. Io: de Vllua act Hispanis oppressi, ille fortunis amissis aegrè evasit.

GVILIELMVS CECILIVS, genere nobilis & ex illustri familia Sitsillorum oriun­dus, multas molestias, & difficultates bonae conscientiae retinendae causa pertulit, cum Regnantibus Henrico octavo, Edoardo sexto Regina (que) Maria, tantae vicissitudini subjiceretur Religionis causa; Quibus temporibus nullā adeo magnam dignitatē adeptus est. Sed Regina Eliza­betha (incomparabilis sanè Principissa) b. m. cum in Regali jam folio collocata esset, vi [...]i hujus praestantia pe­nitus perspectâ, primo eum Equestri dignitate exornavit, Epistolis praefecit, & consiliarijs sanctioribus annumera­vit: quibus dignitatibus & honoribus ad aliquot annos perfruentem, creavit eum Baronem de Burghleigh, & propter praeclaras animi dotes, prudentiā summam, fidele consiliū, et egregia merita, summi Thesaurarij amplitudi­ne, et honoratissimi Equestris aureae Periscelidis sive Ge­orgiani ordinis, bonore decoravit: et (quod non est in­grato sepeliendum silentio) unanimi omnium Academi­corū consensu applausu (que) factus est Cantabrigiae Cācel­larius, quibus honoribus & ornamentis tam sapienter ad multos annos utebatur, ut a Regina secundū (absit verbo invidia) imò maximū hujus Britannici Imperij Columē & quasi alter Atlas videretur. Quod ut liquidius constet, hoc ex auditu accepi, quod Regina Elizabetha, utcun (que) Patris sui invictum animum & plane virilem spiritum retinuit, et in ullis a [...]imi sui destinationibus, vix ab ho­mine subdito inflecti voluit, tamen in aetatis (praesertim) flexu, et sera senectute (tanquam pia proles a patre a­mantissimo) ab hoc spectatissimo et sagacissimo Con­siliario admoneri persuaderi (que) se sustineret: utpote, quē longo usu sapientissimum, sidelissimum, communisque salutis studiosissimum & prudentissimum experiretur. Hic Heros non solum sapuit in Reipublicae admi­nistratione, [Page 113]sed etiam suos in Transmarinis Regioni­bus indices exploratores, &, ut Ammiani verbis utar, A­gentes in rebus, habuit. Horum opera de multis arcanis exterorū consilijs quorū cognitio Reipub. saluti & tran­quillitati necessaria fuerit, verè tempestive (que) certior fie­ret: Quin etiam (quod ad laudem ejus maxime faciebat) syncerus fuit Euangelij Professor & in eadem religione firmus constans (que).

Dum in terris agebat, multa misericordiae & charitatis opera exercuit, quae cum sint tam cognita & conspicua, commemoranda non censeo. Tandem his amplis hono­ribus sub Reginea Majestate annos quadraginta, aut plus eo, perfunctus, cana jam senectute confectus, morbum contraxit, mortuus (que) est Londini anno 1598. & ex voto ejus, corpus cum Majoribus suis in Ecclesia Stanfordiensi consepultum quiescit. Caeterum in Abbatiae templo sive Collegiata Ecclesia VVestmonasteriensi amplissimū clarissimumque monumentum ei extructum est, quod hanc subsequentem Inscriptionem habet;

HENRICVS HERBERTVS (Comitis Gui­lielmi filius haeres) Dominus Herbert de Caerdiff; successit in Comitatu Pembro­chiensi post obitū honoratissimi sui patris, anno D ^• 1569, & jure materno Dominus Fiez-Hugh, M [...]rmion, San-Quintin & Roos de Kend [...]

Obinsignia [...] [...]ita summum favorem & aestima­tionem Regin [...] [...] [...]ethae obtinuit: a qua beatissima Regina [...] is Periscelidis ordinis Sti Georgij, anno D ⁿⁱ [...]74, [...] Regni ejus xvi. ^o creatus est: et factus fuit Ma ^ti [...]jus in [...]ncipatu & dominijs VV [...]lliae ejus (que) Confinij [...] Consilij Praeses summus [...] [...]iam Au­stralis & [...]ptentrionalis. VVall [...], [...] Comitatuum VVilton [...] & Somerferij Locu [...]enens sive Prae­fectus. Quibus honoribus cum plurimis rebus ho­noratè gestis multis annis fruebat [...]r: Uxorem duxit Mariam unicam filiam illustris [...] Henrici Sydneij insignis perisceli [...]s ordinis Equitis, quae illustris Comi­tissa adhuc vivit (& vivat precor diu) Musarum Reli­gionis & Doctrinae decus & praesidium: ex qua prolem habuit, clarissimum illum Erudititionis Religionis (que) Pa­tronum & Honoris Exemplat Guilje [...]im Comitem Pembrochiensem, nunc Regi nostro Iacobo a consilijs, Aulae Camerarium, &c. et Philippum, Comitē Mont­gomerium à Rege Iacobo creatum: nobilissimos San-Georgiani ordinis Equites:

Decubuit ille H: C: & diem obijt VViltoni Praeto­rio suo Mense Ianuar. Anno D ⁿⁱ 1600. Sarisburiaeque magnificè sepultus jacet.

Ʋn je serviraij.

ROBERTVS DEVREVX, (filius & Heres Comitis Gualteri) Comes Essexiae & E­vvae &c. à serenissima Regina Elizabetha b. m. ob egregia merita, pluribus honori­bus, ut suos illos natalitios et haereditarios missos faciam, quàm ipsius Pater decoratus fuit. Etenim, anno 1585. in obsidione Zutphaniae E­quitis aurati titulo est insignitus: deinde, anno 1587. Regiorum Equorum Magister factus est: anno 1588. aureae Periscelidis sive Georgiani Ordinis Eques est in­stitutus: anno 1589. in expeditione Portugalensi primus & promptissimus; pro ipsis Olyssoponae Portis fortissi­mum quem (que) Civium ad singulare certamen provoca­vit: anno 1591. Anglicarum Copiarum quae Galliarum Regi in obsidione Rothomagensi auxiliabantur Imperator factus est: anno 1593. allectus & conscriptus est inter Reginae Consiliarios sanctiores: anno 1596. cepit & diripuit Cadeziam, ob quam rem tam feliciter gestam, totius Angliae Comes Mareschallus constitutus est: et anno 1597. Classi ad Terceras Insulas praefuit: Quin­etiam Machinarum Bellicarum Magister, & Canta­brigiensis Academiae Cancellarius extitit.

Sui temporis decus Angliae et Militiae flos propter tot praeclara & illustria facinora, per universum Orbem Christianum inclaruit. Ad haec cum synceram Religi­onem virtutem (que) simul coleret, non mirum si virorum Religione & doctrina praestantium Fautor & Moecenas extiterit. Patrem suum jam defunctum imitatus ani­mum ad Militiam magnoperè appulit: semper tamen humani sanguinis parcissimus, ut qui alioqui clementis­mus, et facillimis moribus fuerit: unde mirum in mo­dum, popularem gratiam collegerat, fuit etiam assectato­ribus suis perquàm beneficus & liberalis. Cujus in lau­des et splendorem penna mea nequit nimis excurrere aut expatiari.

Postea Prorex Hiberniae factus, eò cum ingentibus Copijs missus est &c. Sed (proh dolor) statim post illam inauspicatam expeditionem, tempora ei cumulatos jam honores & prosperitatis accessionem cùm viderent, (quae ut mihi videtur, aliquantulum popularis aurae cap­tatione contaminata fuerunt, & quis nascitur vivitque sine culpa?) miserandum ejus & bonis omnibus luctuo­sum exitium accelerârunt. Proinde ex Legum processu accusatus et convictus intra Turrim Londinensem (eheu) securi percussus interijt mense Martio, anno 1601. in ipso flore aetatis suae anno tricesimo tertio.

Ipse autem religiosa plane et admirabili animi constan­tia reliquit hanc & meliorem ingressus est vitam.

Statura erat admodum procerâ & eximiè decorâ, vul­tu etiam suavi & dignitatis pleno.

Summae jam spei & expectationis Filius & haeres ejus Comes Robertus vivit, ut videat eorum infamiam et ruinam, qui Patri ipsius inimicissimi insidias struxerant: in cujus persona multae ex clarissimis Paternis virtutibus relucent et resplendent.

GEORGIVS CLIFFORD, Cambriae sive Cumberlandiae Comes, Baro Clifford Brō ­flet, et Ʋesey, Dominus de Skipton et Tur­ris Bardeniae in Provincia Eboracensi; West­morlandiae summus Vicecomes haeredita­rius, quibus in honoribus suo patri succes­sit. Multis expeditionibus & in re navali imprimis foeli­citer confectis, Regina Elizabetha b. m. Equitibus eum Georgianis sive aureae Periscelidis annumeravit. Qui (que) si jam in vivis esset in secundum militari laude exellentiū ordinem ascribi se vix aut ne vix quidem sustineret; illud semper Homericum in animo habens [...]. Et ne ejus laudes imminuam: si terrestrem na­valem (que) militiam consideres, unus erat è summis Reg­ni Heroibus (ex ungue Leonem ut dicitur & Martiam ex facie prolem facile agnosceres) & in pleris (que) molitio­nibus suis foelicissimus.

In morbum prolapsus est supremumque obijt diem Londini anno D ⁿⁱ. 1605. tertio (que) Regni serenissimi Do­mini Nostri Regis Jacobi.

Est commune mori mors nulli parcit honori;

Nihilominus,

Ʋivit post Funera virtus.

ROBERTVS CECILIVS, Guiliemi Ce­cilij Baronis de Burghley &c. filius secun­do genitus fuit: a quo in ipsa adolesentia institutus est, et cujus consilijs informatus, brevi didicit perfectissima polticae pruden­tiae praecepta: cum (que) admodum adolescens esset, Equestri dignitate à serenenissima Elizabeth [...] Re­gina b. m. insignitus; mox (que) in Galliain transmiss [...]s est (una cum Henrico illustrissimo Comite Derbiensi, qui Legationem obijt ad Christianissimum Regem) & post redirum, factus est Reginae Scrib [...] secundarius; pauloque post obitum honoratissimi Francisci Walsin­ghami Equitis Aurati, ejusdē Reginae Amanuensis pri­marius & à sanctioribus Regni ipsius Con [...]ili [...] electus est: Haec munia & pròcurationes illust [...] ei [...]i [...]nte vi­dente (que) Patre ipsius commissae sunt. I [...]iquibus obeun­dis sese tam preclare gessit, ut in multitudinis etiam gratiam inf [...]erit. Postea, Patre defuncto Regina eum Curiae VVardorum seu Pupillorum & Liberatio­num praefecit quam fructuosissimam dignitatem, unà eum reliquis honoribus usque ad Dominae Reginae o­bitum tenuit: Augustissimus antem Rex Jacobus Reg­num Angliae justâ successione adeptus, & hujus vi­ri praestantia considerata, ejus augmenta & ornamen­ta non modo non imminuit, verùm etiam ijs acces­sionem adjunxit: Nam (que) prìmò creavit eum Baronem de Essendon deinde Ʋicecomitem Cramborniae, tertiò Comitem Salisburiensem, quartò Equitem juxta hono­ratissimum Ordinem Georgiani de Periscelide, & po­stremò summum Thesaurarium Angliae; quorum mune­rum et dignitatū amplitudo, ad posteros famam ejus pro­pagavit. Nec contemnendum erat illud decus & silentio praetereundum, quod communibus Academicorum vo­tis suffragijs (que) florentissimae Academiae Cantabrigiensis Cancellarius eligeretur.

Prudentia us (que): adeo excelluit, ut eos maximè inti­mos haberet, qui essent ellen [...] alta me [...]e praediti & reliquis confultiores. V [...]sus rerum eum sapi [...]tion red didit. Cui autem non constat quod fuerit genere nobilis, & erudita institutione honoratus, è grandevi Patris quo [...]beribus a cujus latere nunquam discessit Lac summae Prudentiae exuxit. Vnde factum est quod Regina Elizabetha dum vixit: et post noster Rex Iacobus, eum tot suprà me­moratis honoribus cumularent. Nec solùm honori­bus & dignitatibus eminuit, sed etam Dei gloriam & Euangelicam veritatem in hoc Regno promovere per­rexit: Perdiligens porrò fuit in retegendis Conjura­toribus & in ne farijs Proditorum insidijs sceleribus (que) deprehendendis quas nos [...]rates Papistae conceperant, meditati erant & in actum educere cogitarant. Hinc Papistae propter hanc diligentiam quam in dissemina­to quodam famoso Libe [...]o severitatem in Catholicos denominârunt, mortem e [...] inteu [...]abant: hunc ipse Libellum eruditè, [...]apie [...]ter & [...]eligiosè confutavit: Adversus Perduel­les. Responsioque ejus tum Anglicè tum Latinè extat.

Ardentem illius pretatem & ferventem charitatem, annua perennisque ejus benignitas Theobaldis exerci­ta demonstrat. Nam multi senectute confecti & e­meriti ordinum militarium Ductores, genere nobiles, annuas ibi pensiones accipiunt, &c.

Quinetiam nequeo praeclarissima ejus aedificia & magnificentissima opera, tam Ruri quàm circa no­bilissimam Civitatem Londinensem silentio sepelire: Nam (que) juxta Tamisis ripas extruxit amplam & sump­tuosam domum Cecilij nomen gerentem: et non procul ab ea aedificavit insignissimum illud pulcherrimumque Peristylium quod Bursa Britannica appellatur Hatfeldiae etiam in agro Hertfordiensi magnificum sanè et situ per­jucundum Domicilium excitavit, quod aedes Sarisburi­ensis vocatur. His & quibusdam alijs aedificijs non sine effusissimis suis sumptibus Patriam exornavit. Statura [Page 126]erat parvus, facie macilenta & exili: in reditu ex Vrbe Bathoniae-Thermarum, mense Majo, anno 1612. ani­mam efflavit, & Iunio insequente sepul [...]us est Matfel­diae, justis exequiarum honoratissimis corpori suo ex­animi persolutis.

THHOMAS SVTTONVS, homo nobilis, natus Knaithae in agro Lincolniensi (jam est sedes honoratissimi Baronis VVil­lughbey de Eres by) ubi in adolescentia sua aliquandiu generose & liberaliter educ [...]tus fuit, bonarum literarum ne (que) nescius ne (que) exp [...]s: In juventutis autem suae flore, ille primùm operam navavit Thomae Hovvardo Duci Nor­folciae, & deincep [...] inservijt honoratissimo Heroi Am­brosio Dudleio Comiti VVarvvicensi, & post modicū tempus quum in gratia & singulari favore esset apud praedictum Comitem, & apud ejus nobilissimum fratrē Robertum Comitem Leicestrensem, Bombard [...]riorum magister Borvvici factus est, & quum [...] milit [...]s scien­tia praeditus foret, ad tormentorum & bombardarum bellicarum praefecturam, ibidem evectus est. Quam praefecturam perdiu tenuit, & ita, (ut loquuntur) duce fortuna et Comite industria magnas pecunias et opes congessit, quas eò foeli cius amplificavit quod parcè et frugaliter viveret neque suas pecunias luxuriosè aut in­aniter profunderet.

Vltimis suis temporibus, se a coetu hominum subuxit ad pulchrum quoddam oppidulum suum Campecastel­liae nomine insigne in Comitatu Cantabrigiae, utpote qui jam Armiger esset: ibi (que) ad multos annos habitavit, non adeò magnam familiam nec adeò multos hospites alens, nec suas opes ostentans aut ebuccinans: nihilo­minus ejus ingentes opes passim agnoscebantur, quas a­deò amplificavit, ut opulenti Suttoni denominationem tandem obtineret. Et jam, quum demirarentur homines, quomodo ille [...] et Haeredum naturalium expers, am­pla sua latifundia et magnas opes disponere vellet, aut dis­pensare, et quum subinde ab amicis quaereretur, ad quem usum tam innumerabiles pecunias et opes esset conver­surus, respondere solitus est, se, non nisi pauperum et [Page 129]egentium dispensatorem esse: et quod verba ejus cum animo & mente congruerent, vitae finis decla­ravit, jam (que) omnibus est plusquàm manifestum: Quippe quemadmodum apud animum suum praedesti­naverat, illustre hospitium seu Gerontocomium fun­dando & instituendo pauperes sublevare, ita destinatum suum executioni mandavit: Inprimis enim ad hunc finem assensionem & concessionem Regis Iacobi im­petravit, quae fuit & decreto parlamentario (sive omnium Regni ordinum) confirmata. Et jam dum ad­huc spiraret & valeret, efficaciter peregit & transegit cum Domino Thoma Hovvardo Comite Suffolciae de pulcherrimo, spatioso, sumptuoso & magnificentissimo domicilio quod quondam fuit Carthusiarum sedes, sed jam dissoluta: quod domicilium tandem multis li­brarum millibus à praedicto Comite acquisivit, illud in Gerontocomium conversurus. Quum autem esset valdè senex, & non nescius, suum fatalem diem appropinquare & dubitans, ne injuria & perversitas praesentis aetatis, ejus propositum charitatis plenū, frustraret, aut anteverteret: omnia assecuravit (ut ita loquar) & confirmata reddi­dit, quatenus & quous (que) per Leges et Instituta regni, quovis modo potuerit. Tum ultimam voluntatem et Testamentum condidit, amplissimum sanè munificum et extraordinariae beneficentiae Testamentum, in quo (ut silentio praeteream, innumerabiles pecunias, ipsius egenis cognatis, affinibus, famulis, assectatoribus et multis alijs hominibus legatas) ille maximam suarum opum et latifundiorum partem, (quae ad minimum sex millibus librarum Anglicanarum annuatim ad Geronto-comium alendum redeuntibus aestimantur) in hujus usum, bene­ficium & emolumentum, dedit et legavit. Huc accedit quod fidissimos et spectatissimos executores elegit et se­legit, designavit (que) multos viros honoratos et sapientiâ praestantes, inspectatores, Curatores et fidei commissa­rios, ad destinati sui et Testamenti firmam executionem. Testamento autem cofecto, lethaliter aegrotavit in domi­cilio [Page 130]quodam suo, Hackneiae propè Londinum, et ibi mense Decembri, anno 1611. expiravit. Non ita multò post mortem hujus nobilis Suttoni nostratis, praedicta domus ab eo acquisita, converti caepit & prae­parari ad tantum Gerontocomium: Et quanquam, ad tempus haec domus experta est opponentes & oppugna­tores, qui praetextu legum, circa eam & ejus fundationē, Regijs auribus abusi erant: tamen demum (qui fuit spec­tatissimorum fidei commissariorum, and or zelus et forti­tudo, Deo eos in tam eximio acto & facto, adjuvan [...]e) eadem domus invenit quietam possessionem, ad supra commemoratum usum: & multae librarum centuriae in hanc domum munificè collatae sunt, ut (quemadmo­dum nunc cernere est Gerontocomij nomen & naturam haberet. In hac domo lxxx. senes (quorum plerique anteactis annis fuerant generosi et Duces melioris notae) juxta autoris & fundatoris voluntatem quotidie aluntur et pascuntur salutarialimento, tum verbi Divini, tum nu­trimenti corporei: Adhaec Ludus Grammaticus ibi est institutus, in quo xxx. egeni pueri bonis literis erudi­untur, quibus et de victu et vestitu satis est prospectum. Huc addatur etiā quod multi Officiarij et Curatores, ut­pote praefectus Gerontoc omij, Medicus, Chirurgus, &c. stipendium annuum ipsis ad vitam et indumenta fuffici­ens, sortiuntur: et quod est laude & celebratione dignis­simum, ibidem satis amplum stipendium assignatum est erudito Ministro, qui bis, singulis diebus Dominicis verbum Dei, illi familiae & sodalitio praedicat, in specioso facello, in quo etiam sacra & preces, singulis septimanae diebus, bina vice celebrantur. O pulcherrimum, il­lustre, & beneficum factum; ô nobilissimi fundatoris monumentum! cujus beneficio et oportunitate, tot ani­mae et tot homines, non ad diem, mensem et annum, sed etiam ad seculi consumationem et ad secundum us (que) Servatoris nostri Iesu Christi adventum, aluntur et su­stentantur. Ille, in illo die proculdubiò, in anima & corpore suo conjunctim, ex Christi Mediatoris gratia, [Page 131]favore & beneficentiâ, mercedem suae inusitatae benifi­centiae erga Christi membra in terris, accipiet. Interea loci, ejus corpus primò fuit sepultum in Christi Ecclesiâ Londinensi sed Gerontocomij sui sacello exedificato & perfecto, corpus ejus in hoc sacellum fuit translatum, & ibi jacet subter clarissimo monumento, ab executoribus erecto & extructo.

Proinde nostri adversarij, Papistae, qui tam insolen­ter de bonis suis operibus gloriantur, in aeternum silen­to & conticescunto. Nam (que) non dubito, aut vere­or affirmare, nullum in toto Christiano orbe Papistam posse aemulum, nedum aequale Gerontocomium osten­dere: imò contendo, quod in tota rerum universitate, par Gerontocomium non possit reperiri.

IOANNES HARINGTON, filius natu, maximus clarissimi militis Iacobi Haring­toni de Exton in Comitatu Rutlandiae, E­questri seu Militis aurati dignitate, multis ab hinc annis à beatissimae memoriae Re­gina Elizabetha insignitus fuit: et ad sum­mam & niveâ canitie venerabilem senectutem pervenit honore, pietate & munificentià illustris, cujus laudis illae distinctae agri Rutlandiensis & VVarvvicensis Comita­tus Provinciae sunt & futurae erunt testes immortales. Et non est ingrato silentio sepeliendum, quod fuerit in Co­mitatu Rutlandiae Praefectus Regius, & ordinatissimae civitati Coventriensi à memoria sive Recordator.

Annis, non ita multis praeterlapsis, Rex Iacobus Augu­stissimus Regnum Angliae adeptus, et regificè initiatus, primò eum creavit Baronem de Exton in agro Rutlan­diensi, et deinde, Illum, et Heroinam ejus spoctatissi­mam, selegit in unicae Filiae Divae Elizabethae dilectissi­mae tutelam, in cujus Principissae solicita & perdiligenti educatione quàm honorficè, providenter & munificè se gesserit, nemo est qui ignorat. Huc accedit quòd Diva Elizabethâ recenter nuptâ illustrissimo Comiti Palatino, visum est Regi, ut hic canus & senectute penè confectus Dynastes, et etiam Henricus Martinus, Legum Doctor Advocatus (que) Regius & Levinus Munkius regij Signeti Clericus, ceu Oratores et judices delegati, pro Re­giae filiae dote eam in Germaniam comitarentur: quo munere et qua delegatione fideliter et summa cum laude perfunctus (ipse autem Descriptor, sum non tam auri­tus quàm oculatus testis) at proh dolor, gaudiū cum do­lore junctum est, cùm alij proceres et primates in Angliā reverterentur, suae legationis eventum Regi renuntiaturi hic grandaevus Dynastes Haringtonus unius diei itinere, Heidelberga Angliam versus, regressus, (nescio quo fa­to & quo infausto omine) morbum contraxit, & intra [Page 134]pauculos dies Wormatiae XXIIII. die mensis Augusti, qui fuit S. Bartholomeo sacer anno 1613. religiosissimè ex­piravit: quasi (ut ita loquar) ille solus hoc haberet pri­vilegium, ut Principis foelicitatem in coelo primus an­nuntiaret: obijt anno aetatis suae septuagesimo tertio. Corpus ejus transportatum est & transmissum in Angliā, & inter Majores Extoniae terrae redditum. Longe plu­ra possent de ejus vita, meritis in patriam, innocentiâ & beneficentiâ subjici & adjungi, sed hoc beato Heröe re­licto, me converto ad juvenem Dynastam, ejus filium.

Is est Joannes Haringtonus de Exton Eques nobilissimi ordinnis Balneae, & in Provinciola Rutlandiensi Locum tenens (seu praefectus) Regius, solus unicus (que) suprà me­morati Heröis Haringtoni filius et haeres fuit: de cujus sanctissmâ & religiosissimè traducta vita dicturus & scripturus caelesti calamo opus habeo, & quamvis non fuerit aetate provectus, tamen immensus laudum cam­pus mihi patet & sese offert. Dicam igitur breviter & brevius quàm tantae laudes dici queant. Quàm primum adultus sactus est & ad prudentiam pervenit, quotidie, & mane & vesperi, officia Religionis & pi­etatis precando, lectitando, meditando, exercuit: et alias horas ad humanitatis politioris studia seposuit. Sed quod in eo maximè rarum & singulare fuit, in fine cujusque septimanae, scipsum ad examen revocabat, ut cognosceret quo pietatis progressu, quo item defectu vel delicto hebdomadam praeteritam consumsisset; et certè constat eum vitae suae Ephemeriden (seu Diarium) conscripsisse. Diem Dominicum, tàm publicè quàm privatim religiosissimè observabat: liberalitatem suam pauperibus nunquam clausit; omnibus afflictis et cala­mitosis fuit perbenignus, et castitate et modestia exelluit, et fuit valdé mitis et affabilis. Quae animi dotes et probi­tatis indicia in eo eminentissimé notabantur ab anno 1609. (quando ex itinere Gallico, Germanico, & Italico remigravit) us (que) ad decimum quintum Februarij diem anno 1613. quo in morbum fatalem incidit. Nec ob­livione [Page]

[Page] [Page 135]est delendum quod defuncto patre statim disci­plinam domesticam composuit, & religiosa instituta suis praescripsit. Et, (ut unico verbo omnia expeciam) tam fuit ab omnibus vitijs immunis, & tantopore omnibus virtutibus praeluxit, ut in tam depravato saeculo, omnibus nobilibus adolescentulis Anglis, Typus, Exemplar & speculum proponi posset.

Postquam duodecimintegros dies decubuisset, condi­dit Testamentum fuum, & de familia praecepit, et morti vicinus, haec ipsissima verba ingeminare audiebatur. O, illud gaudtum, ô Deus mi, quando tecum futurus sum!

Et sic piè et beatè animam suam suo Redemtori Iesu Christo, commendavit, reddidit, edidit, cum quo pro­cul dubio inexpleabili perfruitur gaudio (obijt inquam) 27. Februarij, Kevvae, non procul a Richmontia; et Ex­toniae in Comitatu Rutlandae ultimo die merisis Martij [...] subsequentis, anno Christogoniae 1614. perhono­rificé contumulatus est, & ad majores suos aggregatus, dormit.

IOANNES COLETVS, (filius Hērici Co­leti Equitis Aurati & iterum Dome Prae­coris Londinensis) sacrae Theologiae Doc­tor ex Academia Oxoniensi, & Paulinae Ecclesiae Londin: Decanus eruditus, vir fuit magnopere literatus, & in illo caligi­noso saetulo vivens, in quo dominabatur papismus, Hen­rico tamen septimo Henrico (que) octavo regnantibus verā religionē amplexus est. Quae ejus synceritas eluxit quidē ex ordinarijs & operosis suis concionibus, maximè vero eminuit concione illa habita coram Henrico Rege octa­vo cum in Gallias Terrovanae ad praeliū trajecturus erat. Argumentū Concionis fuit Christianus Miles: unde ad examen, a Consiliarijs Regis, vocatus est: sed eventus fu­it salutaris, nam facti ratione reddita, ita cumulatè Regi satisfecit, ut Rex Calicem vini plenum poscens, dixerit; Decane, tibi propino, & quem velit quis (que) sibi suum Con­fessorem assumat, tu vero eris mihi Doctor.

Et sanè, hic Paulinae Ecclesiae Decanus Paulino more docens vivens (que), ita D. Paulum familiarem habuit & ejus Epistolas commentarijs suis illustrâvit. Docuit non adorandas Imagines, docuit Christum gratis justifican­tem, docuit Episcopos non pascentes gregē, esse Lupos, docuit ipse conjugatus, se nusquam reperisse minus cor­ruptos mores quàm inter conjugatos. Naturae suae im­pulsu ab istorum tyrannide prorsus abhorruit, qui pro re nihili imò pro vera fide Christi, innocentes & pios tan­quam haereticos comburunt Irrisit quendam sciolum sed crudelem, teste magno Erasmo, qui illud Apostolis Hae­reticum hominem post unam aut alteram admonitio­nem DEVITA exponebat, ac si de Ʋita tollendus esset. His alijs (que) de causis ipsi a Standisio crimen haereseos in­tentatum est.

Extruxit et fundavit Scholam grammaticā splendidis­simam, Paulinae Scholae nomen obtinentem, ut centum [Page 146]quinquaginta tres hominum egenorum pueri, gratis do­cerentur. Qui ludus literarius hanc habet Inscriptionem; SCHOLA CATECHIZATIONIS PVERORVM IN CHRISTI OPT. MAX. FIDE ET BONIS LITERIS ANNO CHRISTI M.D.X. Quod evidenter evincit, eum verae religionis cultorem fuisse. Hujus Scholae gymnasiarchae, Didascalo et Hy­podidascalo stipendium satis liberale assignavit, addidit etiam in perpetuum praedià & latifundia, quae Sodalitij Propolorum Londinensium quos Merceros vocant, pro­curationi commisit.

Eruditus Guilielmus Lilius Anglicanae Grammaticae Auctor fuit primus ejus Ludi Moderator.

Iacet sepultus et conditus in Templo Paulino et habet hanc Inscriptionem Lilianam.

Disce mori mundo, vivere disce Deo.

• DE puerili institutione lib. 1.
• De moribus componendis lib. 1.
• Enerrationū in Paulum lib. 14.
• In Proverbia Salomonis lib. 1.
• In Euangel. Matthei lib. 1.
• De reformidatione Christi lib. 1 [...]
• In Symbolum fidei lib. 1.
• In precationem dominicam lib. 1.
• Conciones Ordinarias lib. 1.
• Conciones extraordinarias lib. 1.
• Breviloquium dictorum Christi
• Disputationem contra Erasmum Rote­rodamum.
• Concionem ad Clerum, anglicè.

GVILIELMVS TINDALLVS, in finibus VValliae natus, in juvētute, liberaliter Ox­oniae in collegio Magdalenae institutus & literis excultus est, ubi laudabilem Lingu­arum scientiam assecutus, cum imprimis ad magnam cognitionem Divinae voluntatis in verbo sacro patefactae pervenisset, prima ejus specimi­na in eodem collegiò edidit, & Minister factus est [...] illo autem caliginoso papatus tempore, Veram Religionem amplexatus, Vxorem suam & complureis alios, in ea [...]ru­dijt. Adhaec, multos eximios Libros Anglicè red [...]dit, nominatim verò Eras [...] Enchiridion militis Ch [...]ani &c. Caeterùm profes [...]onis suae nomine, cum à po [...]ifi­cijs & S [...]ificulis divexatus esset ipse, quò suae C [...]sci­entiae p [...] [...], solum vertit. Anglia (que) [...]icta transijt, [...], & in Saxonia cum Magno Mar­tino Lut [...] [...]o [...]e Fritho populari suo sermonem contulit, [...] quidē [...]uthore & adjutore Scripturas, sa­cras prim [...] to u [...] [...]udium & ignarorū popularium suorū in [...] matran [...]dere aggressus est: & quum v [...] [...] [...]um Testamentum & Pentateuchū Mosis, hos libros Hamburgi imprimi curavit, & unicui (que) eorum eruditas praefationes ascripsit anno 1527, eos (que) in Angliam transmisit. Multos alios egregios libros con­scripsit Anglice & aliquamdiu in Germaniam commo­ratus descendit Antvverpiam in Brahantia, ubi complu­reis mercatores Anglos docuit & verae religionis cogni­tione imbuit, sed non diu peregrinatus est priusquam E­piscopi Anglicani cum ad incendium descripsissent, Proinde per literas & nuntios ex Angliâ Missos, com­prehensus, illinc ut captivus ad Filfordiense Castellum in Flandria, abductus est. propter Iesu Christi testimonium & ob professionem Euangelicam, saevissimum Mar­tyrium constantissimè subijt, & in cineres redactus [Page 149]est. Extrema verba quae eloqui audiebatur, haec erant, Domine, Regis Angliae oculos aperi: In universavitae suae ratione incontaminatum se gessit, & (quemadmodum Iohannes Foxus Martyrologus literis prodidit) in ista ultima nostra aetate, Angliae Apostolus, non ineptè dicipo­tuit. De eo plura lege in ejusdem Foxi Martyrologiò.

• OBedientia hominis Christiani.
• Mammona in justum.
• Pontificiorum Praelatorū praxis
• Commentarius in VII. Matthei caput.
• Commentarius in Tracij ultimam vo­luntatem & testament [...]m?
• Responsio ad Thoma Mori Equitis Dia­logos.
• Doctrina C [...]a Dominica adversus Morum.
• De Sacramento Altaris.
• De sig [...] sacramentalibus.
• Semit [...] ad Sacras Scriptur as ferens.
• Duae Litera ad Ioannem Frith.
• Omnes hi lib [...]i c [...]tant [...] c [...]m duorum Martyrum Sanctissi [...]um Barne­sij & Frith [...] operib [...], [...]gua verna­cula in folio.

IOANNES BRADFORDVS, Mancunij in agro Lancastrensi natus est. Eum in ado­lescentia Parentes litteris destinarunt, ubi docilitatis & diligentiae laudibus inclaruit; studio (que) & exercitatione tanto pere profe­cit, ut mitteretur ad Academiam Canta­brigiensem, & in Regineo Collegio graduum suorum antiquitate commendatus, eidem Collegio Praefectus & Praepositus est. Postea etiam temporibus Regis Edo­uardi sexti, Theologiam publicè in Cathedrali Ecclesia Divo Pauli Londinensi sacra professus praelegit, ubi pro tem [...]pore ministerium illud non minus doctè quam la­boriosè praestitit. Sed iniquissimis Reginae Mariae die­bus, propter testimonium Christo ejus (que) Euangelio perhibitum flammis absumtus, Martirij Laudem conse­cutus, est Londmi in Campo, seu area, vulgo Smithfeild appellata, primo Iulij, anno 1555.

Vltima verba quae ab eo prolata audiebantur, fuerunt; Anglia resipisce. Reliquit nobis accuratissimas adversus Papisticos Praelatos disputationes suas, quae in Monu­mentis seu Martyrologio Ioannis Foxi extant, ubi ejus vita & virtutes pleniùs exponuntur. Et hoc Epitaphi­um sequens in ejus obitum conscriptum reperio;

• [Page 152] DVae Conciones, prima de Resipis­centia,
• Secunda de Coena Domini.
• Litterae quaedam ad Symmartyres & alios.
• Responsio ad literas cujusdam, utrum liceat Missis, necne, interesse.
• Quàm periculosum sit Missas audire.
• Examinatio ejus coram Iudicibus Dele­gatis.
• Piae meditationes, quas in Carcere ad­hibuit, quoe preculae illius dicuntur.
• Veritatis Quaerimonia.
• Melanthonem de Precibus, Anglicè con­vertit.

HVGO LATIMERVS, in Comitatu Leice­striensi natus, à puero bonis literis inutritus, posteà in Academia Cantabrigiensi, ad Doctoratus Theologiae gradum ascendit, & propter doctrinae ab [...]danti [...] [...]gnan­te Edouardo sexto, Episcopus Wigornîensis factus est. Fuit semper ad verae Religionis propagatio­nem promtus & incitatus, unde cruentis temporibus Re­ginae Mariae, suo ministerio & Episeopatu ex [...]us, in carcerem (que) dejectus, et deinceps rogo adjuditatus fuit. Magnam habuit cum priscorum temporum Patre Po­lycarpo similitudinem, si Martyrij formam & verba quae Octogenarius ille senex & major pa [...] ante [...]em su­am locutus est, expendamus. Fidelis [...] Deus [...]it) qui non sinit nos tentari supra quod possu [...]: [...] post, Pater coelestis suscipe spiritum meum. [...] modo Pater Latimerus, ita enim appellatus e [...] [...] [...]imus Christi Martyr et Euangelij testis, Ox [...] [...] [...]natus est, deci [...]o sexto die Octob: anno 1555. R [...] [...]obis, tanquam animae suae exemplat, Concionum [...] [...]simo­rûm volumen, è quibus multae fuerunt habies [...]am Re­ge Eduardo sexto, et Catharina Duci [...] Suffolcie [...]i, quae hodie in manibus hominum [...]eruntur, et sepiusculè An­glico idiomate excusae sunt.

Plura de illo et vitae ejus ratione, in Martyrologio Foxi.

NICOLAVS RIDLEIVS, genere nobilis, et in Episcopatu Dunelmensi natus: in adoles­centi [...] sua multis clarissimis virtutibus ex­ [...] fuit. Parentes enim Doctoribus eum expoliendum tradiderunt, unde Linguarū cog [...]tionem sibi comparavit, et in Acade­mia Cantabrigiensi ad Baccalaureatus Theologici gra­dum [...]tus est; ubi posteà Aulae Pembrokianae Prae­fectus [...] Deinceps verò regnante Rege Edouardo sexto, [...]sis Episcopus cum esset, non ita multò post, propter [...]as animi dotes ad Episcopatum Londinensem translatus est. Sed miseris et alienissimis Reginae Mariae (penè [...] dixerim) temporibus a suo ministe­rio & dig [...]e [...]tus dejectusque; [...]mmas dam­natus, per [...]. Poterit ille quidē aliquo modo cum Sancto Patre e [...] [...]tyre Ig [...]atio comparati, non mod [...]ropter ejus erid [...] de Coenâ Dominica tractatum, [...]d etiam quod impius car [...]sex Bonerus Episcopus qu [...]m ad pernitiem vocavit, magnam affinitatem habuit cum im­mani illa Bellua quae Sanctu [...] Jgnatium devora [...].

Hic delibatus Christiano [...]um flos, Christianae et Eu­angelicae professionis nomine, Martyrium nequaquam detrectavit, sed eodem die, et eadem horula, Oxoniae, cum Hugone Latimero in cineres redactus est: Novissi­ma (que) verba quae ab ore ejus excepta fuerunt, sic se ha­bent; In manus tuas, Domine, commendo spiritum meum. De eo plura in Foxi Martyrologio habentur.

• COllocutio cum Latimero.
• Coenae dominicae celebratio.
• Amica valedictio, quam cum Oxoniae in Carcere detineretur, ad omnes ejus verè amicos & fautores conscripsit.
• Lugubris Lamentatio de misera condi­tione Ecclesia Anglicanae, propter re­centem Euangelij Apostasiam.

IOANNES ROGERSIVS, adolescens in Academia Cantibrigiensi operam literis dedit, ubi remansit us (que) dum veri Chri­stiani Mercatoris hortatu et impulsu, suae conscientiae tranquillitati consulturus, reg­nante Henrico octavo, transmarinas regio­nes petijt: Et quamprimum Antuerpiam in Brabantia pervenit, Guilielmo Tindallo uti et Milone Coverdallo familiariter usus est, qui ambo propter Euangelij profes­sionem exulârunt. Ibi uxorem duxit, et illinc migravit Witebergam in Germaniâ, ubi, non adeo multo interjecto tempore, tam accuratè Teutonicam linguam edidicit, ut ibisacros ordines susceperit. Ceterum, Rege Edovardo Angliae gubernaculum administrante, remigravit in Angliam: Et sententia Nicolai Ridlei, Episcopi Londi­nensi, Vicarium Ecclesiae Sancti Sepulchri adeptus, publi­cus etiam Theologiae professor in Divi Pauli Ecclesia cathedrali Londinensi constitutus est: Sed Regina Ma­riâ omnia invertente, concionari prohibitus est, sed silere non potuit: proinde, magni animi constantia ob Christi Euangelij (que) confessionem. Martyrij Corona donatus est; quippe, in Campo, Smithfeild dicto, quarto die Fe­bruarij, anno 1555. combustus mortem obijt: ejus ultima verba fuerunt, Domine, accipe spiritum meum.

De eo et vita ejus, plura in Martyrologio Foxi.

LAVRENTIVS SANDERVS, adolescens in Collegio Aetoniensi studijs literarum in­cubuit, è quo in Collegium Regale apud Cantabrigienses cooptatus est: & postea tyrocinium apud Mercatorem quendam Londinensem exercuit: sed, quum literas praegustâsset, illud vitae genus non probavit, & frequen­ter in lectione verbi Divini versatus, majoris doctrinae & cognitionis studio inflammatus est; unde amicis ipsius in consilium adhibitis, Mercatoris exercitium reliquit, Cantabrigiam (que) reversus est, quum (que) in suprà memo­rato Collegio aliquandiu studia Musarum recoluisset, Theologus & perdiligens Pastor extitit. Ministerio au­tem suo, ut plurimùm Lichfeldiae in provincia Staffordi­ensi & in religiosissima Civitate Coventria in Comitatu Warwicensi functus est.

Sed tandem sanguisuga Bonerus ei silentium indixit, eum (que) exauctoravit, & de gradu summotū, accivit Lon­dinū, ibique in vincula cōjecit: Et, ut verbo expediā omnia, remissus Coventriam, Christi Euangelij defendendi cau­sa, fasces & flammas, laeto infractò (que) animo pertulit, & in Vivario, paulò extra Vrbem sito, combustus est. Ad Palam alligatus & flammis ipsum corripientibus, haec ultima emisit verba. Salve ô vita, optata advenis: octavo Febr: A ^o 1555. Vide plura de eo in Martyrologio Foxi.

THOMAS CRANMERVS, in Comitatu Notinghamensi ex perantiqua Nor­mannorum prosapia oriundus, in Colle­gio Cantabrigiensi Ihesu sacro institutus, mirabiles in Literis progressus fecit, & per­illustrem operam Ecelesiae Christi navavit; cujus vitā non solùm in Martyrologio Foxi sed etiam in Libro de Antiquitate Brittannîcae Eccesiae, & à doctissi­mo Iacobo Ʋerheideno in Effigiebus suis, tam graphicè in publicum editam reperies, ut eam etiamsi omnia sum­ma fecero meliùs describere nequeam. Hoc tantumodo accipe: Post mortem venerabilis WARRANI factus est Ar­chiepiscopus Cantuariensis a Potentissimo Rege HEN­RICO VIII Anno D ⁿⁱ. M D xxxij. in cujus amore & favo­re non minimus erat Magnus ille noster CRANMERVS. Et dum vixit Henricus R. hic noster Praesul derasus & im­berbis erat: at post mortem Regis barbam alebat prolix­am us (que) ad obitum; prout hic depingitur. Primus (que) ille fuit Archiepiscopus (si unum excipias, Ricardum Scro­pium Eboracensem Archiepiscopum) in Anglia ex le­gum formula & juridico processu summo supplicio af­fectus. Nam ut numerum Martyrum augeret flammis Oxoniae absumptus occubuit xxi ^o. Martij, anno ejus seculi quinquagesimo sexto: Et haec Epitaphia versus­que sequentes de eo reperio;

IOANNES BALEVS, natus in comitatu Soffolciensi, Cantabrigiae institutus & ex­politus est: cujus opera in detegendo An­tichristo & enucleanda Ioannis Apocalypsi, valdè fuit illustris. At inter alia, ejus vitae ratio tam accuratè succincte (que) a Ʋerhei­den exactissimi judicij viro descripta est, ut ingenuè con­fitear me in subsequente narratione seu [...], suis ipsius verbis & stylo usum esse.

Baleus Anglus, patriâ Sudovolgius: (nos dicimus Suf­folcius) qui a parentibus ut ipse de se testatur, numerosa prole tum gravatis, tum Pseudoprophetarum praestigijs delusis, duodecim annorum puer in Carmelitani Mona­chatus Barathrum, in urbe Nordovicensi, (nos dicimus Norvvicensi) trudebatur, qui illic ut Cantabrigiae, ob­scurae Papistarū Theologiae & artibus incumbens, exorta jam Euangelij luce ab jllustri Domino VVentfordo se­riò excitatus, protinus divina bonitate ab arido illo Car­melitarum monte in floridam ac foecundam Euangelij vallem fuit translatus: Ex suggesto ad tribunalia mox tractus, Eboraci primùm sub Laeo, Londini postea sub Stokisleio, Archiepiscopis: verum a Cromvvello, Henri­co Regi à Consilijs, Baleus ob elegantes à se editas Co­moedias fuit liberatus. Per tyrannidē Episcoporum Ex­ul, in inferiori Germania octennio mansit: in qua Anglico sermone multa conscripsit opuscula: Ab EDOVARDO VI. Rege optimo revocatus, & Ossoriensis in Hibernia E­piscopus factus, Christum crucifixum praedicavit. Sub­lato Rege sanctisimo, & Baleum Mariana illa Hyems Hiberniâ expulit. Qui sexcenta quum evasisset pericula, à Piratis captus, spoliatus, irrisus, immaniter habitus fu­it, ac demum venditus. Pretio soluto dimissus, in Ger­maniam, tutissimum Christianae pietatis portum se rece­pit. Basiliae agens Opus illud suum, SRIPTORVM scilicet Illustrium Maioris Britanniae, CATOLOGVM, XIIII, [Page 166]CENTVRIAS continentem, Typographo Operino, evul­gavit. Quo constat ipsum Bibliothecas plurimas excus­sisse, easdem (que) a tineis et blattis liberasse, legendo, col­ligendo (que) nomina et scripta eorum qui in Britannia om­nibus ferè seculis ad annum us (que) Christi M.D.LVII. Litteris scriptisque claruerunt. Quo in opere et Roma­norum Pontificum Successiones, vitas, Exitus summa diligentia explicavit, ea (que) Paparum facinora e tenebris eruit, quae non ita sine Baleo ANTICHRISTI hosti­bus constitislent. Opera 10. LELANDI Londinensis multùm est hic adjutus▪ qui Antiquitatum Britannica­rum, nominis gloriae (que) Patriae studiosis, et Baleo ipso au­tore celebris evasit. In Germania vivens amicos sibi maxime habuit Alexandrum Alerium et Ioannem Knoxū Scotos, quibus et Catalogum Illustrium virorum Scotiae inscripsit: Sic Gesnerum, Simlerum, et Lycosthenem, qui­bus operis partem consecravit: qui postea Bibliothecas suas, Tiguri saepius editas, Scriptoribus Britannis Erudi­tionis nomine claris, Baleo autore, auxerunt atque exor­narunt. Cui et diligentissimus et omniscius ille Gesnerus in amcitiae symbolum MITHRIDATEM suum, sive de differentijs Linguarum, tum veterum, tum quae hodie apud diversas nationes in toto Terrarum orbe in usu sunt, Obseruationes dedicavit. Quàm insignis hic Ho­stis Rom. Antichristi fuerit Baleus, cognoscere licet ex Laurentio Humfredo, (nostro) Romanarum Papistica­rum (que) Antiquitatum, indagatore solertissimo, qui ita in su [...] onere seu Prophetia Romae, inter caetera, de Baleo:

Hic igitur Baleus is, qui nobis Cacum illum ex im­purissima spelunca, latrocinijs, sacrilegijs, nequitijs ne­fandis (que) libidinibus infami, in primis extraxerit.

Obijt in Hibernia in sexagesimo septimo anno aetatis suae, circa annum Redemptionis nostrae 1558. Crudeliter a sanguinolento Papista interfectus.

• [Page 167] ANglorum Heliades.
• Britanniae Scriptores.
• In Waldenitres Tomos.
• In Fasciculum Zizaniorum ejus dem.
• In Polydori Inventiones Rerum.
• In Io: Textoris Officinam.
• In Catalogum Capgravi.
• In vitas Pontificum Barnes.
• Epitomen Lelandi de viris Illust.
• Acta Romanorum Pontificum.

• Vitam D. Ioannis Baptistae.
• De Christo duodenni.
• De Baptismo et Tentatione.
• De Lazaro resuscitato.
• De Consilio Pontificum.
• De Simone Leproso.
• De Coena Domini et pedum Lotione.
• De Passione Christi.
• De sepultura et Resu [...]rectione.
• Super utroque Regis conjugio.
• De sectis Papisticis.
• Contra Momos & Zoilos.
• Proditiones Papistarum.
• Contra adulterantes Dei verbum.
• De Ioanne Anglorum Rege.
• De imposturis Thomae Becketi.
• De magnis Dei promissionibus.
• De praedicatione Ioannis.
• De Christi Tentatione.
• Corruptiones Legum divinarum.
• Amoris Imaginem.
• Pammachii Tragaedias transtulit.

• In Apocalypsin Ioannis.
• Adversus Impostorem Standicium.
• Contra Iurandi Consuetudinem.
• Certamen Ioannis Oldcastelli.
• Acta Caelibum Anglicorum.
• Dialogos quosdam.
• Cantiones Christianas.
• Contra Baalis Sacrificulos.
• Apologiam pro Barnes.
• Pro Graio contra Smithum.
• Contra Suasionem Papisticam.
• Super Annae Askewe Martyrio.
• Ad Elizabetham Regis filiam.
• Contra Cleri Coelibatum.
• Super Itinerario Lelandi.
• De veris Haereticis.
• Locupletationem Apocalypseos.
• Expostulationes in Papistam.
• In Mantuanum de Morte.
• Missam Crapulosorum.
• Contra missam Papisticam.
• De vocatione ad Episcopatum.
• Contra Boneri Articulos.
• Super Obitu LVTHERI.
• Confessionem Ioannis Lamberti.
• Hebdomadem coram Deo.
• De Bello Wiclevi contra Papistas.
• Episcoporum Alcoranum.
• Facetias et Iocos sine certo numero.
• Transtulit ex Anglico in Latinum ser­monē Examinationem Guil. Therp:
• Ex Latino in Anglicum, Apologiam
• Sebaldi Heydē contra SALVE RE­GINA.
• Epistolam Ioannis Pomerani ad An­glos.
• Opus de Scriptoribus Angliae & Scotiae recognitum & plus quam quingentis Autoribus auctum.
• Opus Lelandi de viris jllustribus abbre­viatum et in quibusdam auctū.

• Fasciculum ex omnibus.
• Scriptores ab Helia.
• Scriptores a Bertoldo.
• Additiones ad Trithemium.
• Collectiones Germanicas.
• Collectiones Gallicas.
• Collectiones Anglicas.
• Varia Doctorum virorum.
• Catalogum Generalium.
• Spirituale Bellum.
• Castellum Pacis.
• Conciones Pueriles.
• Ad Hulliensem Synodum.
• Ad quasdam Quaestiones.
• Appendices ad Paleonydorum.
• Historiam Patronatus.
• Historiam Simonis Angli
• Historiam Franchi Senensis.
• Historiam Divi Brocardi.
• In Praefationem Fastorum Mantuani.

IOANNES IVELLVS, vir verè gemmeus, in agro Devoniensi natus, a pueritia literis, linguis et artibus imbutus est in Acade­mia Oxoniensi, primū in Collegio Mer­tonensi, ac postea in Collegio Corporis Christi, ubi gradum baccalaureatus The­ologici suscepit. Insignis, suo tempore, fuit Euangelij ebuccinator: Saeviente Regina Maria exulavit, et ut li­bertatem suae Conscientiae salvam retineret in Germa­niam profugit: Sed Regina Maria fato suo functâ rever­sus est in Angliam, et in Academia praedicta ad Docto­ratus. Theologici apicem ascendit; progrediente autem aetate; propter ipsius singularem doctrinam et scientiam Regina ei Elizabetha b. m. Episcopatum Sarisburiensē detulit [...], ubi multos annos praeclarè Ecclesiam rexit et Christi Euangelium fideliter dispensavit: Nec solùm Gubernator et Pastor vigi [...]mtissimus extitit, verùm eti­am multos egregios et praeclaros libros exaravit edidit (que), qui tum Anglicè tum latinè extant et vaeneunt; impri­mis verò illam elegantissimam et inconfutabilem Apolo­giam Ecclesiae Anglicanae, de qua summé eruditus Pe­trus Martyr, in quadam illius Praefatione, jam Apologiae ipsi annexa, scripsit, et quam vehementer laudavit: Ac Martyris quidem verba recitare non pigebit;

Tua Apologia, frater charissme, non tantùm mihi, omnibus modis et numeris satisfecit, verum etiam Bul­lingero ejus (que) filijs et Generis, nec non Gualthero et Wolphio, tam sapiens mirabilis et eloquens visa est, ut ejus laudandae nullum modum faciant, nec arbi trantur quicquam hoc tempore perfectius editum fuis­se, &c.

Hic gemmeus Antistes in morē (ut ita dicā) Prophetae vitae finē, anno mortem suam [...] praecedente praedixit, in binis literis ad tum Episcopum Norivicensem missis, prout lucidè apparet ex [...] ejus a doctissimo Lauren­tio [Page 170] Humfredo nostro accuratissimè descripto; ad quā te, plura videndi et audiendi cupidum remitto.

Expiravit in domo sua Monkton-farleae, Sarisburi­ae (que) Cives mortem ejus magna lamentatione prosequu­ti sunt, anno D ⁿⁱ. 1573. quinquagesimo (que) aetatis suae: Et in Ecclesia Sarisburiensi in chori meditullio marmo­reo lapide sepultus jacet, cum hac Inscriptione se­quente.

DAVID VVHITEHEAD, adolescens in Academia Oxoniensi institutus, ac ibi sa­crae Theologiae Baccalaureus extitit: do­ctrinâ et cognitione instructissimus cum esset, in omnibus locis ad quos accessit, verbum Dei solidè et syncerè praedicavit: Quo nomine, tantum apud Reginam Elizabetham b. m. gratiae fidei et auctoritatis obtinuit, ut ei Cantua­riensem Archiepiscopatum deferret, quem ille recusavit; Alio etiam tempore cum eadē Regina illum Hospitilo publico seu Xenodochio prope VVestmonasterium de Savoy dicto praeficere vellet eam itidem dignitatem re­spuit, hoc (que) responsum Reginae reddidit; Sibi satis esse de vivendi praesidijs prospectum, se (que) suo praesenti statu conten tum, velle in vocatione Divinitus sibi impofita, id est Euangilij annunciatione, acquiescere, &c. In quo appa­ruit fingularis ipsius et penè inaudita, modestia et humi­litas: rarum et praeclarū hijsce nostris temporibus exem­plum, in quibus homines paulo appetentiores honorum eminentiam et fortunarū suarum amplificationem, tam in Ecclesia quam in Repub, potius quâm Dei gloriam venantur et aucupantur: (discite ô mortales) Fuit plus minus septuagenarius, et ex ista vita migravit anno Do­mini 1571.

MATTHEVS PARKERVS, in Civitate Norwicensi natus, et in Academia Can­tabrigiensi Literis expolitus est; ubi primū [...], seu Lector Biblicus cum esset in Collegio Corporis Christi, demceps so­cius ejusdem Collegij factus est: Postea vero ascitus, ut esset Reginae Annae Bolleniae a Sacris, suscepit Doctoratus gradum: At primò ad Decanatum Stokiensem evectus est: Cum (que) illa Regina praeclarissi­ma in vivis esse desijt, Rex Henricus octavus cum fecit Sacellanum suum: Henrico autem Rege defuncto, dig­nus existimatus est qui esset Regi etiam Edouardo sexto Sacellanus. Sub utro (que) Rege Ecclesiasticas dignitates non vulgares obtinuit; puta, Collegij praedicti Praefectu­ram, Praebendam Eliensem, et ad extremùm Decanatum Lincolniensem: Quae omnia augmenta ornamenta (que) vivente Principe pio Edouardo quietè possedit, imò, an­te secundum annum jmperitantis Mariae, null [...]m offen­sionem vel interpellationem passus est: Tum verò prop­ter ductam uxorem omnibus praedictis honour bus exu­tus, quamdiu illa Regina vixit inopem obscuram (que) vi­tam agere coactus est. Sed terribili illi Rogo toteruditi­one et zelo praestantium consumptore et devoratore in morte Reginae extincto, et Archiepiscopali sede per obi­tum Cardinalis Poli, vacante, Regina (que) Elizabetha b. m. in Regali solio collocata, selegit illa nostratem hunc do­ctissimum Parkerum et in Archiepiscopali sede Cantu­ariensi constituit, ut qui ei honoris amplitudini propter doctrinae excellentiam et Religionis puritate [...] maximè aptus videretur: Inauguratus autem sive ut dicitur in­stallatus fuit xvij ^o. Decembris 1559. quem honoratissi­mum locum plusquam quindecim annos tenuit. Per illud vero tempus multa et magnifica Charitatis opera edidit. Civitati enim Norvvicensi, loco nata [...]i suo, Po­lubrum [Page 176]et Gutturneum argenteum bis deauratum, pon­dus autem erat centum septuaginta tres unciae, largitus est: ad haec quinquaginta solidos dedit per annum, qui quotannis ejusdem Civitatis egenis et pauperculis ero­garentur, curavit autem ut in Ambarvali septimana, sex anniversariae Conciones in quin (que) particularibus Norfolciae Ecclesijs, haberentur. Rochdaliae in agro Lancastrensi Scholam Gramatices instituit. Collegio Corporis Christi sive Benedicti Cantabrigiensi, ubi Musis incubuit, triginta Discipulatus, scu stipendia Scholastica, praeberi fecit, interiorem Bibliothecam aedi­ficavit, multos (que) libros tam excusos quàm manuscriptos eosdem (que) rarissimos ac propter pretium et antiquitatem plurimi aestimandos, eidē Bibliothecae concessit: Praete­rea illius Collegij studiosis, trecentas argenti facti bis de­aurati uncias: perpetuum (que) Divae Mariae de Abchurch London Patronatum donavit. Haec et multa alia egregia charitatis opera praestitit, quae abs (que) prolixitate recitare non potui. Sed inter alia singulare ipsius Antiquitatum quae ad nostrarum rerum antiquas historias pertinent conseruandarum studium silentio praeterire nequeo: Quippe nisi ejus cura industria (que) praevenisset, plerae (que) ex nostris priscis historijs periturae essent. Nomenclaturam librorum quos publicari curavit hic attexere placuit. Expiravit anno D ⁿⁱ. 1574. cùm septuagesimum secun­dum annum attigisset: Et in Sacrario Lambethani Pa­latij, sub plano marmore contumulatus jacet, cum hoc Epitaphio sequente;

• [Page 177]COncionē, cum Martinus Bucerus sepeliretur, ex libro Sapien­tiae, cap. 4. ver. 7. ad. 19. An­glicè.
• Librum de Antiquitate Cantuariensis Eccelesiae adeo (que) de Archiepiscopis LXX.
• Historiam Angliae Matthaei Paris.
• Flores Historiarum Matthaei Florilegi vulgo Westmo [...] asteriensis
• Historiam Gyraldi Cambrensis, Thomae Walsinghami, et alios.

THOMAS BECONVS, in Oxomiensi A­cademia professor Theologiae tempori­bus Edovardi Sexti: cum regnaret Ma­ria Martyricida, exulavit in Gormani [...]; sed Reginâ defuncta, redijt, et diligens spectatus (que) cùm pastor tū scriptor claruit: prout constat ex ejus compluribus praeclaris & divinis Tractatibus, qui Anglicè extant & prostant, quorum catalogum subjunxi. Nihil ex ejus operibus Latinèedi­tum vidi, praeter quàm eruditam ejes disputationem de Caena Domini, quam in suo exilio composuit: ex quâ li­quebit quantopere veram et reformatam Religionem sit amplexus. Cooptatus est in numerum Praebendariòrum Cantuariensium, ibi (que) ad vltimum vs (que) spiritum perman­sit. Expiravit circa annum 1570. quum esset sexagenari­us. In [...]ujus laudem, operum (que) ejus Encomium, hos sub­jectos versiculos invenio, Ioannis Parkhursti Episcopi Norvicensis;

• Prima pars, seu Tomus 1 ^o continet.
  • NOva è caelo.
  • Christogonioe convivium.
  • Symposium quadragesimale.
  • Orandi methodum.
  • Serviam seu florum falciculus)
  • Invectivam adve [...]sus suramenta.
  • Disciplinam militaris.
  • Davidis Cytharam. Psal us.
  • Regimen virtutis
  • Catechismum brevem.
  • Librum Matrimonialem.
  • Strenam Christianam.
• 2. Pars (seu tomus.)
  • Gemmam jucunditatis.
  • Principia Religionis Christianae.
  • Tractationem de jejunio.
  • [Page 180] Castellum consolationis.
  • Animae solatium.
  • Turrem fidelium.
  • Equitem Christianum.
  • Homilias adversus scortationem.
  • Precationum flosculos.
  • Orationis myrothecium.
  • Merbidi Medicinam.
  • Dialogum de Christi nativitate.
  • Invectivam adversus adulterium.

• Epistolam ad arumnosos Dei servos.
• Supplicationem ad Deum proverbi sui reft it utione.
• Nisse Pontificiae surrectionem.
• Scripturae locos communes.
• Comparationem inter Canam Domi­nicam [...] missam Papalem.
• Articulos Religionis, Patrum auctori­tate comprobatos.
• Portentosas Romanorum Pontisicum merces.
• Romae reliquias.
• Differentiam inter verbum Dei & hu­mana inventa.
• Acta Christi et Antichristi, et de eorum vita & doctrina.
• Christi Chronica.
• Novi Testamenti compendium.
• Quastiones de sacra Scriptura.
• Verbi Divini Triumphum gloriosum.
• Laudem mortis, omnes hi libelli impres­si anno, 1564▪ in fol.
• Postillam omnium Euangelior [...]m D [...] ­miniacalium in 4 ^o.
• Aegri medicinam, sapè et seorsim recu­sam in 8 ^o.

IOANNES CAIVS, patria Nordvvicen­sis, educatione Cantabrigiensis & Patavi­nus (nam in [...] & [...]iae commoratus [...] in Gonnevilli Colleg [...]o [...] Medicinae Doctorat [...] [...] [...]p­ter raram & minimè vulgarem erudi [...] [...], Regis Edovardi sexti, Reginae Mari [...] [...] per multos annos continuos, Sereniss [...] [...]e­thae b. [...] meddicus successive factus [...] tam rarum est quam memorabile, Illa [...] alios Medicos alterum nomine Iulium [...] [...]ae­sarem, (quos utrosque Pater [...] venerab [...] [...] [...]r­stes bene novit,) apud hanc Reg [...]nā Elizabetha [...] [...] [...]n­parabilis excellentiae Principem, tantopere glori [...] [...]a­tià floruit Cajus, ut eum ornaret, & ejus vive [...] [...]si­dia amplific [...]et plurimùm. Hinc suprá memor [...] [...]ol­legio valds beneficus fuit: quippe qui maxi [...] [...]jus partem p [...]oprijs impensis de novo extruxit. Hac de cau­sa dictus est conjunctus, seu alter ejus fundator▪ quod amplis reditibus & possessionibus in perpetuum ditavit. Proinde, suprá dictum literarum domicilium, Gonnevil­li & Caij Collegium denominatur.

Hic Caius verè, varios Libros de re medica & alijs ar­gumentis conscripsit, quorum Catalogum hic infrâ sub­junxi.

Obijt Cantabrigiae anno Christi 1573. aetatis suae sex­agesimo tertio, et in recenter aedificati Collegij Sacello inhumatus est: monumento (que) decoratur, in quo, vice Epitaphij, hasce binas tantum voculas invenio.

VIVIT POST FVNERA VIRTVS.

• DE mendendi methode libros 2.
• De Ephemera Brittannica lib. 2
• De Antiquitate Cantabrig. A­cademiae lib. 2.
• Historiam Cantabrig. Acad. lib. 2.
• De Canibus Brittannicis lib. 1.
• De rariorum Animalium at (que) stirpium historia lib. 1.
• De Symphonia vocum Brittannicarum lib. 1
• De Thermis Brittannicis lib. 1.
• De libris Galeni quae non extant.
• De Antiquis Brittaniae Vrbibus.
• De libris proprijs.
• De pronuncitat ^c. Graecae & Latinae An­gliae cum scriptione nova.
• De annalibus Collegij medicorum Lon­dini
• De annalibus Collegij Gonnevilli & Caij.
• Compendium libri Erasmi de vera Theologia.
• At (que) haec quidem ipse commenta­tus est, & praeterea etiam praeter Com­mentrios seu Annotationes scripsit.
• In Cor [...] C [...]si de medicina libr [...]s [...]ct [...].
• In [...]crib [...]ij L [...]rg [...] d [...] compos [...].
• Medicamentorum lib [...].
• In Frammiga [...]i opera [...]nia.
• In Libros Galent de administrationi­bus anatiomicis novem.
• In ejusdem lib. de motu musculorum duos
• De sanitate tuenda sex.
• De Ptysana unum.
• De parua sphera unum.
• Ad Thrasijbu [...] lum unum.
• De [...]ssibus ad Tijrones unum.
• Transtulit deinde è Graeco in latinum Gale [...]i Libros.
• De placitis Hippocratis & Platonis primum.
• De libris Galeni suis, unum
• De ordine librorum suorum, unum.
• De diaeta in morbis acutis, unum.
• Item, Niceph. Callisti de confessione in orationibus, unum.
• Chrysostomi de modo orands Deum.
• Paraphrasim etiam Erasmi in Episto­lam Iuda in vernaculam Ling. tran­lit.
• [Page 184]Porro sequentes libros castigavit.
• De administrationibus Anatomicis Ga­leni, novem.
• De motu musculorum duos.
• De ossibus ad Tyrones, unum.
• De composit ^e medicamentorum 17.
• De simplicium medicamentorum fa­cultatibus 11.
• De placitis Hippoc. & Platonis, unum.
• De medendi methodo 14.
• De libris suis, unum.
• De ordine librorum suorum, unum.
• De sanitate tuenda, sex.
• Ad Thrasybulum, unum.
• De Ptysana, unum.
• De victus ratione in morbis acutis, unum.
• De succidaneis, unum.
• De septimestri partu, unum.
• De humoribus, unum.
• De brevi designat ^e. dogmatum Hippoc. unum.
• De usu partium 17.
• De locis affectis omnes, additis argu­mentis singulorum.
• De febrium differentia, unum.
• De morborum differentia, unum.
• De differentijs symptomatum, unum.
• De causis symptomatum 3.
• De morborum temporibus, unum.
• De purgantium medicamentorum po­testate, unum.
• De his qui purgandi sunt, quibus medi, camentis, & quo tempore, unum.
• De anatomia Hippocratis, unum.
• De dissectione musculorum Galeni, u­num,
• De medicina libros 8. Cornely Celsi.
• De composit ^e medicamentorum librum unum Scribonij.
• Postremò ipse primus invenit & in lu­cem protulit sequentes Galeni libros.
• Primum de decretis Hippocratis et Pla­tonis Graecum.
• De comate Graecum, 1.
• Hippoc. de medicamentis Graecū, unum.
• Fragmentum libri septimi de usu par­tium Galeni.
• Bonam partem libri de succidaneis.
• Et de Ptyssana qui defuit.
• Postremò promittit historiam Norvi­censem, et castigationem operum Ga­leni.
• Caeterum quo consilio singula scripserit, et quaenam ex his et ubi in publicum editi sunt, diligenter ab ipso ex poni­tur in libro de suis libris proprijs, Londini edito, anno Dom. 1570. per Guilielm. Seresium, è quo singula studiosi petere poterunt.

ROBERTVS ABBATVS, ex honestissima familia ortus, Guilfordiae natus: Literarum cognitione in Collegio Balliolensi & Aca­demia Oxoniensi educatus; S. Theologiae verè Doctor; praedicti Collegij Praefectus, sive Magister, ejusdem (que) facultatis in ea­dem Academia professor Regius, seu Cathedrae Doctor. in qua dignitate successit Thomae Hollando, nostro T. D. clarissimo; quam cum summa laude V. annis susti­nuit: Hic Abbatus noster doctus pins (que) post officium Pastoris xx. annos perfunctum & post errores Pontifi­cios ab eodem nervosè (scriptis editis) confutatos, a Rege serenissimo IACOBO electus, & in Episcopum Sa­ris buriensem consecratus est 3. Decembris A ^o. 1615. Et in hoc munere SEFFRIDI Cicestrensis Antistitis faeli­citatem aequavit, quod Episcopus ipse fratrem videre contigerit Archiepiscopum Cantuariensem, Angliae to­tius Primatem, &c.

In hac autem cùm versaretur sede, doctum illud & so­lidum de Gratia & perseverantia Sanctorum opus par­turijt, quod ipsius quasi Cygnea vox fuit; ejus hic adji­ciam ad Academiam Matrem elegantem Apostrophen, nec-non quae sub finem operis posthumi addita est, At­testationem.

Salve veneranda Mater, Academiarum decus, & glo­ria: continere me non possū, ut in nomine Tuo non attol­lam, & exultem animo, beatum (que) me praedicem, cui in faelicissimo omnium Gymnasio discere pariter, & docere datum est. Mille ego Tibi salutes, mille faelicitates, pros­peritates omnes, & successus exoptare nunquā desinam. Tibi hoc negotium sub potentissimi Principis auspicijs agitur: Tibi repetitus labor hic, cui pro Te aliquando in scholis Tuis sudatum est. Id nempè agitur ut cavere dis­cant Alumni Tui Arminios, Bertios, Grevinchovios, Thomsonios, & reliquos istos Scriptores, quos pruritus in [Page 187]geniorum occupat, ut in assuetis nunquam acquiescant, nunquam se aliquid esse credant, nisi novitates singulares producant. Et quidem, quae fuisti jampridem, opinor, ab his furoribus omnino libera, nihil dubito quin in pietate Tua maneas, & utinam semper maneas, & pro certo ha­beas veriora illa esse, quae antiquitus ex Ecclesiae Catholi­cae judicio definita sunt, & ab eodem nostro religionis usu recepta, quam quae curiosa levissimorum hominum inge­nia ad plausum sibi de peregrinate captandum à profli­gatis haereticis mutuata prodiderunt. Atque utinam in animis studiosorum insideant magis, & magis, quae in discessu nostro inter caetera hortati sumus, ut post vera fidei jacta fundamenta, missis illis jam innumeris recen­tium transmarinorum, non libris, sed chartarum maculis, ad veteres Scriptores se accomodent, è quibus Theologiae verissimas opes eruant, abs (que) quorum lectione; atque usu quàm elumbes, quàm jejunae, quàm invalidae plerun (que) nobis sint orationes, disputationes, tractationes, res ipsa lo­quitur, non sine stomacho nonnunquā auditorum, siqui doctiores sunt, qui pro solida doctrina sentiunt se nubes, & umbras complecti, quae terendis tantùm bonis horis accommodatae sunt. Neque tamē dum veteres commen­do, Scholam excludo, immò modo adhibendam esse sentio, sed ita, ut sit ancilla, non Domina, & afferenda sit ad illam fidei doctrina, non inde referenda. Recentio­rum in tanta Scriptorum varietate, tanta vanitate delec­tus, & modus habendus est, ne otio studiosi abutantur le­gendis scriptiunculis quibus (que), quae latrinis potiùs, quam doctorum hominum Bibliothecis dignae sunt. Haec ego dicta vobis, ornatissimi Academici, magna cum volup­tate recolo, quia conscius mihi sum quanto cum affectu & benevolentia dicta sunt, eò certè ut Hierosolymam il­lam vestram tanquā ex insulis fortunatis fortunatissimam excolere opera vestra, & omni modo adornare studeatis. Vtinam Tui Tibi non desint, Academia Florentissima, quae Tuis non ulla in re deesse probaris. Vtinā animad­vertant semper, & sentiant in studio atque industria, in [Page 188]literis; & doctrina quantae verarum voluptatum deliciae contineantur, quanta animorum serenitas, quanta gloriae magnitudo; de otio atque inertia, de libidine, de com­potationibus, & fumis quantae sordes, quanta ignominia quanti conscientiarum aculei supersint. Certè vivunt virtutum, vivunt industriae nomina, & fruuntur luce, quando isti sordidarum voluptatum aucupes sepeliun­tur in tenebris, & vix quidem, nisi cum nausea & screatu, & vomitu, memorantur. Spero interim ego de Te, spero de Tuis optima, charissima mater mea. Vtinam vigeas, utinam floreas, magis (que), ac magis crescas in columnam fidei, firmamentum veritatis, usque ad adventum IESV CHRISTI.

Hactenus ex Praefatione ejus ad Lectorem. Attestatio autem sic habet. Dioecesi Sarisburiensi ei demendata: quam anois non ampliùs duobus, & tribus mensibus ad­ministravit. Dum verò non solum publicis curae Episco­palis occupationibus implicatur, sed & privatis studijs Theologicis penitùs pertinatius (que) adhaeret, ex sedentaria vitae ratione, calculo intra renes concepto gravissimè la­borat, ac annum jam agens quinquagesimum octavum cum ejusdem morbi paroxysmo ultimo, per aliquot dies protracto, invictá patientia conflictatus; tandem non si­ne ingenti cleri sui, populi (que) luctu, et penè incredibili Sa­ris buriensis Civitatis moerore placidè in Domino con­quiescit. Imminente morte convocat domesticos, & fi­dei suae professionem interruptis, ac moribundis vocibus exorsus, cum amici monerent huic ut subersederet labo­ri, extare enim doctrinae, ac fidei suae in scriptis a se, edi­tis (que) operibus confessionem; annuit; & scripta sua omnia suprema hac voce obsignavit. Illa (inquit) fides quam scriptis meis propugnavi. Veritas Dei est, in ejusque as­sertione morior. Et sic (inquam) spiritum amisit, mense Martij A ^o. 1618. Inque Ecclesia sua Sarisburiensi Se­pultus jacet.

• [Page 189]COntra Gu: Bishopium Anglo papistam, Doctorem Pontifi­cum, in defensione Guilielm: Perkinsi cujus titulus est Catholicus Reformatus (opus elaboratissimum) tomi. 3. Anglicè.
• Demonstratio Antichristi, contra Car­din. Bellarminum, & alios Papico­las, Latinè.
• Defensio librorum suorum contra Ca­villationes & Sophist [...]cationes Eu­doemonis-Ioannis: pr [...] Is: Casaubo­no. & contra Apol [...]giam Eu-dae­mon Ioannis pro Garneto, &c.
• Semita antiqua. 1. Concio habita Ox­oniae, Latinè extat Tho. Draxo in­terprete.

QVVM legeris VVintoniensem Episco­pum fuisse IACOBVM MONTACV­TVM, & Sacelli Regij Decanum & nobi­lissimi Ordinis Periscelidos Antistitem, & sapientissimo Regi IACOBO á privatis consilijs; scias Lector, hos titulos literis & virtute eū meruisse, ut de longa nobilitatis serie, a Mon­tacutis Salis beriae olim Comitibus, nihil dicam. Patrem habuit ex ordine equestri, D. Edovardum, a Boughton, in comitatu Northamptoniensi; Avum ejusdem nomi­nis, Angliae Praetorem praecipuū, Henrici octavi Con­siliarium; Matrem verò Elizabetham, nuperi Baronis Haringtonij (nostri, senioris,) sororem. Conveniens ge­neri obtigit educatio in inclyta Cantabrigiensi Acada­demia, quae insolitos ejus in literis profectus novo etiam privilegio compensavit, collatis & Magiste [...]ij & Doc­toratus insignibus priusquam leges Annales paterentur. Habet & Academia, quod illi imputet, aucta propter eum Collegio Sydneano, quod fundavit Francisca Syd­nea Sussexiae Comitissa illius agnata, Henrici Sydnaei nostri, ex equestri Periscelidos ordine, qui Robertum praesentem Leicestriae Comitem genuit germana soror. Praeses ejusdem Collegij factus, quum circmjacens fun­dus odoris faeditate infamis esset, Trumpiniam aquam novo alveo deduxit in hortos Collegij, communicata urbi & Academiae salubritate.

Quanta autem faelicitate juventutis studia d [...]rexerit, testantur magna ingenia, quae elaboratissima ex ea offi­cina prodierunt. His artibus, quum serenissimo nostro Regi innotuisset, sine mora Sacellanus ejus Ordinarius, Lichfeldiae (que) & Sacelli Regij, mox Vigorniae Decanus factus est; Bathoniensis deinde & VVellensis Episco­pus, Qua in sede ita se gessit, ut octo annis, quibus prae­fuit, non sibi sed publico honores gessisse visus sit. Pau­peres [Page 192]in Prochotrophio beneficum Procuratorem I om­nes boni illius loci hospitalem Episcopum amiserunt. In­tuentibus verò opera publica, quae collapsa restituit, id unum solum (que) egisse videatur, adeo jam nitent, quae fi [...]u & ruinis antea squalebant: ut Palanum Episcopi VVe [...] ­lense, cum hortis & aede sacra, domus (que) Banov [...] Et quod grata posteritas nunquam silebit, templum Batho­niense, quod Oliverus Episcopus, centum ab hinc annis inchoavit, ejus maximè impensa absolutum fuit. Huic templo, nisi morte fuisset praeventus, & canentium Cho­rum datunus erat, & Decani Capituli (que) dignitatem: & nunc fratres ejus Equites clarissimi, Henricus & Sydnae­us, apud Regē satis videntur cavisse, ne irritum fiat ho­nestissimum defuncti propositum. Deni (que) ad sedem VVintoniensem translatus, novam sibi obvenisse inter­praetatus est, non honoris, cujus jam erat satur, sed one­ris materiam. Stat magnificentiae illius insigne monumē ­tum, Domus Episcopi, in meridionali Londini suburba­no, modo in ruderibus suis sepulta, nunc aemula splendi­dissimis citerioris ripae Palacijs. Stat arx Farnamia aucta jam novis porticibus & cubiculis, ad Regem, quùm eos tractus obiret, excipiendum: ut praetereā caetera VVin­toniensis sedis domicilia ejus sumptibus restaurata, tan­quam ea lege consecratus fuisset Episcopus, nequid labis in Dioecesi appareret. Turrim quo (que) in arce VVindso­ria, nobilissimi ordinis Periscelidos Antistiti dicatam, pa­ri studio sumptu (que) ornavit: nec passus fuisset aliquando sibi deesse, quod bene ageret, si non mors, quae illi senec­tam invidit, jussisset desistere. Facile ex his conjicias ob­servatissimum eum fuisse antiqui Canonis, quo jubentur Episcopi facultatum Eccllesiae quadrantem sacris aedibus reparandis impendere; quum constet hunc nostrum, in ea mediocritate Fortunae supra viginti milia coronatorū erogasse.

Obijt Grenovici Hydropicus, quadragesimo nono aetatis anno, XIII. Kalend. Augusti. M.D.C.X.ƲIII. relictis quatuor fratribus splendissimis Equitibus Edo­vardo [Page 193]natu maximo Henrico Angliae Praetore praecipuo, Carolo qui funus magnificè procuravit, & Sydnaeo li­bellorū supplicū Magistro; quos Deus illi voluit superes­se, ut Regi & Reipub. vivendo fraternae virtutis tenorem continuent. Collegio Sydnaeano memor ib [...] iuventutis transactae nutricia solvit moriens, legata Bibliotheca be­ne instructa et annuo pecuniae proventu. Corpus in templo Bathoniensi condi voluit, ubi monumentum il­lius cernitur magnificum ex indice lapide & alabastrite. Quàm invitis hominibus decesserit, luctu fere publico testatum est. Nec enim modo familiam suam afflixit morte Antistes noster, sed Academiam utram (que) & Au­lam & Ecclesiam vocavit in partem maeroris. Et Rex Optimus, quem viventem propter officij assiduitatem & cultum ingenij & intemeratam fidem semper habuit charissimum, desiderij & tristitiae sensu parentavit de­functo. Apud caeteros hoc consequutus est, ut nemo ejus morte gavisus fuerit: fruebatur enim (quod rarissimum est) munificentissimi Principis gratiâ sine invidia; & quum plurimum posset, opinione omnium plus posse merebatur; non ambitionem et luxum, sed ad Ecclesiae & bonorum omnium levamen ea usus potentia. Nec minor domi sanctimonia ejus fuit et probitas, quam in publico morum eligantia et affabilitas. Quicquid tem­poris negotijs subtrahere poterat, pre [...]ibus et divinarum rerum meditationi con [...]ecrabat: i [...]a (que) Sanctos Patres, quos in summa admiratione semper habuit, vitae imita­tione unice colebat; castrtatis quo (que) eorum aemulus, quā nec verbi invericundia laesam, secum id sepulchrō tulit.

EDOVARDVS DERINGVS, genere no­bilis, antiquâ familiâ ortus, natus est in Cantio, & literis tam humanioribus quàm sacris, operam dedit Cantabrigiae, in Chri­sti collegio, ex quo tot Principes & prae­stantes Theologi exierunt; ubi tantopere profecit, vt industrius & planè divinus verbi Dei prae­co evaserit. Quod manifestum fit cùm ex solidissimis suis concionibus, (ex quibus illa coram Regina Eliza­betha habita de Ecclesiarum & Ecclesiasticorum abusi­bus & curiarum corruptelis facilè excellit), tum ex alijs consolatione plenissimis tractatibus, quae omnia in lucē prodierunt: sed tantus, & tam perbonus vir, nunquam ullum illustrem locum aut eminentem dignitatem sor­titus est, titulo Baccalaureatus Theologici, et sociali stipendio in supra memorato collegio contentus: Fac­tus (que) est Concionator in Ecclesia Cathedrali sancti Pauli Londinens.

Edovardi Deringi ultima verba, habita ab eo in lecto fatali, Tobiae 26. Iunij, anno 1576. hic in­serere aequum putavi.

Deus condonet mihi negligentiam meam, quòd pretiosa Dei dona non magis (dum tempus haberem) converterim ad illius gloriam illustrandum. Nihil­ominùs, gratis Deo habeo, quod his charismatis am­bitiosè non sum vsus, nec, ut inanibus hominum Studijs obsequerer. Mihi semel defuncto, reconciliabuntur inimici mei, nisi qui me non noverunt, et qui nullum veritatis sensum habent: Quippe, fideliter, et cum rec­ta conscientiâ, Domino Deo principi meae servivi. [Page 196]Cum concionator ei diceret, est tibi summum beneficium, quod in pace dimitteris, & quod a multis molestijs abi­bis, quas fratres nostri sustinebunt & sentient: ille respon­dit, ego quidem à multis molestijs migrabo & recedam, & multas post me relinquam. Si Deus decrevit quod sancti ipsius concoenabunt, cur ad eos non proficiscor? siqua autem restat dubitatio, aut haesitatio, Dominus no­ster veritatem patefaciat.

Cuidā dicenti, quod speraret conticescentis animus pia tamen meditatione exerceretur: respondit, eheu, miser & fragilis homo, & omnium, electorum Sanctorum mini­mus, credo, & intueor in Christum salutem meam. Nos universi simul conveniemus in dulci harmonia Domini, Dei exercituum. Quae & quanta nubes testium hic est? Paulisper, & spem nostram cernemus. Fines saeculorum in nos occurrerunt, & nos citò recipiemus finem spei nostrae, quem adèo, expecta vimus. Afflictiones, morbi, aegrotatio, dolor, nihil sunt aliud nisi quaedam mundanae partes et portiones, a Domino ad nos redeuntes. Non sufficit ad momentū incepisse nisi in reverentia Domini cunctis diebus vitae nostrae nos perseveremus: quippe, in jactu oculi colligemur & auferemur. Ne delicias facite cum verbo Deo, ne illud vilipendite: beati sunt qui benè utuntur linguis suis, dum eas habent.

Lector humanissime, visum autem est mihi in medium proponere eximium Apophtegma prolatum a sanctis­simo Deringo, paulò ante obitum ipsius: Ex quo clarè datur videre & discere, dulcem in morte pacem manere eos omnes, qui dum vivunt, sunt in cultu Domini indu­strij. Ille. n. in lecto suo erectus fuit, & amici ejus eum rogabant, ut aliquid eloqueretur, tum sol faciei ejus il­luxit, unde occasionem ita loquendi arripuit,

‘Non est nisi unus sol qui orbem terrarum illuminat: non est nisi una Iustitia, non est nisi una sanctorum communio. Si ego essem omnium in universo orbe crea­turarum praecellentissimus: si Abrahamum Isaacum, Ia­cobum’ [Page 197](hic enim fuerunt praestantes in mundo viri) justitia exaequarem, nihilominus necesse habemus con­fiteri, nos esse magnos peccatores, et nullam salutem, praeterquam in Christi justitia reperiri aut obtineri. Nos autem omnes, indigemus gratiae Dei. Et quod ad mor­tem attinet, ego tale Spiritus gaudium sentio & percipio, ut si ex altera parte sententia vitae, ex altera autem parte, sententia mortis in me pronuntianda foret, millies mallem (quam Deus separationem praefinierit) mortis, quam vitae sententiam.

Mortuus est, et terrae redditus ad Tobianas aedes in Comitatu Esexiae. anno 1576.

• REsponsionem modestā et succinc­ta [...] advers [...] Hardingum.
• Praelectiones in Epistolam ad Hebr [...]
• Concion [...] [...]sdam [...]ram Regina et in Turr [...] [...]di [...] [...] bitas.
• Precatio [...] priv [...] familijs desti­natas
• Catechis [...] [...] succi [...]c [...].

EDMVNDVS GRINDALLVS, in Cum­berlandia natus, Cātrabrigiae, in Aula Pē ­brokiana linguas, Artes & Theologiam didicit, in qua Primum factus est socius & deinceps ejusdem collegij Praefectus: De­inde Nicolao Ridleio Episcopo Londi­nensi a Sacris fuit, qui illum Regi Edovardo sexto b. m. commendavit, sed immaturo obitu Regis praeveniente, doctrinae & virtutum suarum praemio caruit. Vnde sua sponte in Germaniā exulavit, in qua vixit, quamdiu im­peritaret Regina Maria. Sed, illâ extinctâ, redijt, & á Re­gina Elizabetha b. m. evectus est ad dignitatem, ei tem­poribus Regis Edovardi, destinatam, hoc est, anno 1550, electus est; & jam consecratus est Episcopus Londinensis, quem Episcopatum circiter undecim annos tenuit, & postea anno 1570. translatus est ad Archiepiscopatum Eboracensem, ubi sexennium ferè sedit, dum, propter ipsi­us pietatem & eruditionem anno 1575, ad Cantuariensem Archiepiscopatum evectus est, ibi (que) Sedem illam Rexit, septem (plus minus) annos, sed biennio antequam mo­re reiul, usum oculorum amisit. Morbo correptus est Croidonae ibi (que) inhumatus est, anno 1583. et aetatis suae sexagesimo quarto. Multa praeclara charitatis o [...]era cum in vita, tum in morte sua fecit. Exempli causa. In loco natali suo, vir Sanctae S. Bees angli è. Begae oppidulo in comitatu Cum­berlandiae, liberam scholam instituit, quam stipendio tri­ginta librarū per annum in perpetuum locupletavit. Au­lae Pembrochianae Cantabrigiensi terras ad viginti duarū minarum annuos reditos legavit, ad alendum Graeca­rum Literarum praelectorem, et ad sustentandum unum Socium et duos discipulos qui pariter ex sua illa Schola desumendi essent: Eidem Aulae varios libros, et quadra­ginta argenti facti uncias dono dedit.

Magdalenae collegio Cantabrigiensi concessit annu­am [Page 200]mercedem in praedijs et latifundijs, unde vnus socius è schola ipsius accitus aleretur. Christi Collegio apud Cantabrigiēses purioris religionis seminario, et politioris doctrinae domicilio, quadrginta quin (que) Argenti facti vn­cias legavit: Oxoniae Reginali Collegio annuum proven­tum viginti librarum largitus est ad alendum Socium et duos Scholares ex ipsius supra nominata schola eligē ­dos: Et moribundus eidem Collegio maximam Biblio­thecae suae partem, argenti facti magnam portionem sig­nati etiam quadraginta Libras donavit. Octo domun­culis eleemosynarijs Croidonae sitis, dedit praedia, quin­quaginta libris annuis reditibus aestimata; quò pauperes melius victitarent. Postremò Civitati Cantuarensi cen­tum concessit argenti signati libras, ut esset sors sive pecu­lium profectitium, vnde pauperes in Civitate ab ocio arcerentur, & opere exercerentur.

IOHANNES FOXVS, in comitatu Lanca­striae natus est, ubi, cum puer esset, literis destinatus est, postea (que) missus est Oxoniam & in collegio Magdalenensi operam literis navavit, & Theologiam professus est, La­tinae Graecae & Hebraicae Lingnae scienti­am non poenitendā regnante Edovardo ejus nominis sex­to consecutus est. Et Reginae Mariae temporibus, quò tutius & securius viveret, apud Belgas exulavn [...]: Sed Reginâ defunctâ, remigravit in Angliam, & summus Theologus extitit. Hic est ille reveren [...] nobilitatus Foxus, quem toties citavimus & ad quem toties Lecto­rem remisimus. Hic est ille doctissimus v [...]r, qui, (vt nihil dicam de ejus Ministerio sacro et singulari in docendo sedulitate, infinitis et incredibilibus laboribus) illud o­perosissimum Martyrologium, quod inscribitur Acta et Monumenta Ecclesiae nostrae, quae duobus ingentibus vo­luminibus sunt comprehensa, colligit edidit (que) in quibus quantam operam & studium adhibuit, Christiano Lec­tori considerandum relinquo. Opus sanè quod omnes qui ubi (que) sunt Papistae nequeunt refutare, nedum falsi­tatis, redarguere. Et quamvis aliqui catuli Pontificij tam nobile opus conati sunt dentibus suis rodere & lacerare tamen non alio effectu & successu, quam Catellus Meli­taeus, Vrsi caudam mordet. Plus minarum quam pe­riculi adfe entes.

Praeter illud multi laboris Martyrologium, multos alios eruditos libros conscripsit & in lucem edidit.

Audivi quendā fide dignum, cui benè notus erat Foxus quamdiu in Acadimia degeret gravissimè affirmantem, quod ei fuerit Filius nomine S. qui juvenis cum esset, non potuit verbis revocari quominus transmarinas regi­ones obiret, in quibus aliquamdiu commoratus redijt ad Patrem suum Oxoniae etiamnum agentem peregrino habitu deformatus: pater ejus jam senio confectus, eum [Page 203]non agnoscens, dixit ei, Quisnames? Respondit juve­nis, sum filius tuus, & excepit Pater, ô fili mi S. quis te do­cuit ita te rediculū praebere tam alieno & indecoro habi­tu vestitum? Quam reprehensionem visum est hic ascri­bere, propterea quod optimi senis humilem et omnia mundana minoris aestimantem animum declarabat, cu­jus laudem, nimium nequeo praedicare. Nunquam quae­sivit ac ne ullam sibi oblatam dignitatem et eminentiam amplexus est, utpote sola Theologiae professione conten­tus, quod summam ejus et penè singularem humilitatem demonstravit: in tam ambitiosis in quibus vivitur tem­poribus, exemplum maximè rarum et penè inauditum. Londini summum diem obijt, et in sancti Aegidij Ec­clesiâ ad portam vulgò Creeplegate denominatam se­pultus conditur, in cujus Monumento marmoreo haec inseques inscriptio conspicitur.

EDVVINVS SANDYS, Nobili ortus fami­lia, sacrae Theologi-Doctor exceleberri­ma Academiae Cantabrigiensis, ibi (que) Aulcogon S. Katharinae Praeses, & ejusdē Academiae Pro-cancellarius, quando Ioannes ille fortissimus Dux Northumbriae cum Ex­ercitu illic transiens ut MARIAM (regni tum primùm fasces arripiētem) opprimeret, coegit cum non admodum invitū D ^nae. Ianae Graiae (quae Regina fuerat declarata) causam pro Concione propugnare: Quod ille fecit tam modeste simul & prudenter, ut Northumbrius officio abunde satisfactum ab illo agnoverit, neque tamen ad­versam factionem multam irritaverit. Nam cum rebus mutatis, tam Dux quam ipse postridie in vincula repe­rentur; Ipse vero post aliquot menses, amicorum inter­cessione liberatus, in Germania unâ cum uxore profugit, ubi quoad vixit MARIAR. delituit, et auspicante reg­num ELIZABETHAE, B. M. revocatus, VVigorniensis Episcopus declaratur, consecratus Decemb: xxi ^o. 1559. Grindallo deinde successit utrobique, Londini nimirum 1570. & Eboraci post sexennium. Ibi cum sedisset Arc­hiepiscopum annos xij. excessite vivis August. viij ^o. 1588. Sexagenarius plus minus: Et Southvvelliae tumulatus est. Vir nescio utrum suis virtutibus clarior, a [...] generosissi­ma sobole faelicior. Nam liberos reliquit permultos, ex quibus tres equites hodiè vidimus auratos, animi corpo­risque dotibus ornatissimos, Edvvinus autem doctior & pro patria clarior charior (que) est.

Ad hoc tempore, jam extat volumen eruditarum Concionum ab eo anglicè habitarum et exaratarum.

LAVRENTIVS HVMFREDVS, oriun­dus è Provincia Buckinghamensi, etin bo­nis literis Oxoniae educatus in Collegio Ma­riae Magdalenae sacro▪ Marianis tempori­bus exulabat in Germania; sed initio reg­nantis serenissimae Elizab [...]thae, b.m. rever­sus, literis & predicandi faculta te excelluit, Doctoratus (que) gradum suscepit. Propter summam autem eruditionem suam Divinam gloriam mirificè illustravit: ut qui cum­primis nuperam & sceleratissimam Iesuitarum inferna­lium sectā patefecerit. Quàm sedulò & diligenter ex an­tiquitatis monumentis, Papistarum technas, fraudes, im­posturas, investigaverit descripserit (que), erudita ipsius vo­lumina in lucem emissa & extantia luculenter declarant.

Factus est S: Theologiae Professor Regius, vel ut di­citur Doctor e Cathedra, & Magdalensis Collegij Prae­ses: quibus dignitatibus multos annos fruebatur.

Vitam clausit & humatus est Oxoniae anno 1589. mor­tem ejus magnopere plangente & deplorante Acade­miâ; cujus etiam corpus funebri exequiarum celebritate honorificè sepeliri curavit, cùm septuaginta plus minus annos ipse complêsset.

• DE Nobilitate ejus (que) antiqua o­rigine &c.
• Libellus de conservanda vera religione.
• Consensus Patrum de justificatione.
• Interpretatio Linguarum.
• Iesuitismi ꝑs 1 ^a. sive Praxis Curiae Ro­manae, contra Resp. Et Principes, ac Praemunitio ad Anglos.
• Iesuitismi ꝑ 2 ^a. Puritano-papismi, seu Doct ^nx. Iesuiticae, contra Edm: Campianum et Io: Duraeum, Asser­tio et confutatio Item Pharisaismus vetus et novus, Concio ad Oxonien­ses, A ^o. 1582.
• De vita et morte Ioannis Iuelli, ejus (que) verae doctrinae defensio, cum refuta­tione quorundam objectorum, Har­dingi, Sanderi, Copi, Osorij Lusit: Pontaci Burdeg:
• Transtulit Origenem de recta fide con­tra Marcionistas, et scripsit Praefati­onem in eundem Doctorem.
• Item Cyrilli commentarij in Esaia [...] Prophetam Latinè reddidit.
• Indicem in Forsteri Lexicon hebraicum confecis.

IOANNES MORVS, Patria Eboracensis & perantiqua natus familia, postquam Cantabrigiae in Collegio Christi multos per annos, scholaris, socius, magna cum laude celebris vixi [...]et, evocatus fuit ad cu­ram pastoritiam Ecclesiae Beati Andreae apud Nordovicenses vocationi paruit, paratus ad opus ministerij sedulus incumbit; et quae, nonnulli ante eum illustres Architecti, sincerae religionis jec [...]rant funda­menta, auxit ille, ornabit & superaedificabit in Domino. Habebat Civitas illa illius temporibus senatum (ut ille de Roma dixit) Deorum, Concilium proborum multi­tudinem deni (que) hominum ita vacationi sedulo inservi­entium, ut in illa Civitate, uti Deus praeceperat de Israe­le, ne unus quidem cursitare mendicus videretur. Ita semper floreat Civitas illa, Ecclesia Andreae illa, ubi e­ruditum Robertum Hillum S. Theologiae professorem (jam Doctorem) tertium post Morum illum quinquen­nes labores impendisset.

Fuit Morus noster pastor Ecclesiae istius per annos xx. plus minus, & licet multa ei oblata pinguia Benefi­cia, in quibus majori cum emolumento, minori cum la­bore, poterat residere, locum tamen non mutavit. Quan­tus, quantus fuit vir iste Dei testatur Civitas illa, & testa­bitur sat scio: Nomen illius est adhuc apud Cives instar unguenti pretiosi, Effigies illius instar tabellae desidera­tissimae, Memoria illius semper apud illos futura est in benedictione. Quid multa? en corporis Eic [...]nem & Catonem alterum gravitate poteris intueri: Alebat ille quidem, non comam at, barbam, ut nihil gravitate tanta indignum committeret. Erat ille incessu decorus, vestitu modestus, victu vino (que) parcus, comitate severus, severi­tate comis, & in terra auri ille sine auro vivebat ut non sua sed suos quaesivisse videret [...]r. Artium pene omnium habebat Encyclopaediam, linguarum habebat multa­rum, [Page 211]Hebraeae praesertim & Graecae peritiam, &, ut Pau­lus de seipso, plus quam reliqui paene omnes in ministe­rio laborabat: 2. Cor. 11.6. Et quoniam sermone rudis erat ut Paulus non autem scientia, non tam verbis quam vitae persua­debat. Filios in Christo habuit multos: amicos propter Christū habuit plures; ministros ad serviendum Chri­st [...] i [...]itavit & fecit plurimos: Singulis diebus Domini­cis [...]er lemper, quater aliquando, singulis insuper diebus profostis hora sexta matutina populum tam diu institue­bat, donec [...] [...]ptus instar lu [...]rnae accensae alijs in­serviens seipsum consumpsisset. Scripsit idem Chrono­logi [...]m sacram, Ca [...]echismum parvum, conciones tan­tum tres: dep [...]xit situm terrae Canaan, & ita in hebraeo tex [...] veteris, & gr [...]co N. T. erat exercitatus ut Hiero­nym [...]m eum p [...]ris appellare. Reliquit post se uxorem m [...]tissimam, silias duas: nomine non nummis dives discelsit. Obijt anno D ⁿⁱ. 1592. aut circiter, & magno cū honore, majori cum luctu, maximo autem cum dispen­dio illius Ecclesiae sepultum est, in Ecclesia Sant-An­dreanae praedictae ante suggestum.

GVILIELMVS VVHITAKERVS Lanca­striensis, in S. & Individuae Trinitatis Collegio Cantabrigiensi contemplationi & literarum studijs vacavit: ubi progressu temporis, tam fuit linguarum peritia, & omni liberali disciplina ornatus excul­tus (que) ut varia ornamenta consecutus, sacrae Theologiae professor Regius factus fuerit, & Collegij divi Iohanni sacro praefectus. Quae loca multos annos tenuit, & hoc temporis decursu strenuè & felicitèr cum nostratibus famosissimis (perditis illis profugis & perfidis prodito­ribus Presbyteris ac Iesuitis) Stapletono, Sandero, Regi­naldo & Campiano conflictatus est: quam verò secundis praelijs usus sit, erudito lectori estimandum et judican­dum relinquo. Nec contentus cum supra norninatis Pseudo-catholicis Anglo-papistis, dimicasse, in certamē descendit cum illo Philistaeorum Goliatho, hoc est cum Archi-jesusita Roberto Bellarmino (jam Cardinale, & R. Pontificis pugile primario) cujus argumenta et ob­jectiones tam succinctè solidè (que) refellit, ut nemo suprà, attestantibus omnibus Euangelicis Europaeis. Et nisi (proh dolor) immatura et nobis luctuosa mors eum praevertisset, ad singulas Controversias et singulos To­mos Bellarminianos exquisitè inconfutabiliter (que) respon­disset. Nihilominus ab ipsis quibusdam Anglis in Italiā profectis cum fide audivi relatum, Ipsum Bellarminum hujus viri Effigiem ex Anglia procurasse, & in ipsius musaeo servasse: propter insignem enim eruditionem clam admiratus est: Et cum fortè ab aliquo socio suo ex Iesuitis vel amico rogaretur, cur Haeretici illius picturā habuit, solitus est respondere, quod quamvis Haereticus esset et Adversarius, esset tamen doctus Adversarius: Ecce Cardinalis Bellarmine (si vivis etiam adhuc) doctissimi Doctoris VVhitakeri vivam in chartis Ima­ginem, [Page 214]ginem, vivissima tamen in operibus ejus (pro tua con­solatione) vides: Illius inquam, qui dum in vivis esset, vixit piè, solide docuit, obijt placide & in summa pa­ce, anno D ^•i. 1595. aetatis (que) suae quadragesimo septimo: Ejus obitum totam Academiam imò universam Angli­am dolore ac moerore afflix [...]t: Cantabrigiae in Collegio Divi Ioannis cum summa solemnitate & omnibus orna­mentis funebribus, pro more Scholarum, contumula­tus est.

ALEXANDER NOVVELLVS Lancastrē ­sis, Prisca Novvellorum gente oriundus, Theologiae Doctor, Aedis S. Pauli Deca­nus; Marianis temporibus propter Chri­stum Exulans: Reducum primus, verae Relligionis, contra Anglo-papistas duo­bus Libris Assertor, primae & ultimae quadragesimalis Concionis, per annos 30. p. m. continuos ad S. Eliza­betham summa libertate Praeco: Scholae Middletonianae Patronus: Collegij Aenei-Nasi Oxonij (ubi ab an aeta­tis 13 ^o. annos. 13. studuit) 13. studiosis & 200. Libris, monetae Angliae, opera & impensis suis ampliati Prae­ses: Scholae Paulinae plurimorum bonorum Auctor; Pie­tatis, frequentissimis Concionibus, & triplici-Catechis­mi Propagator, qui publicum in se utrius (que) Academiae & Ecclesiarum Exterarum testimonium at (que) aeterno­rum Principum Edovardi sexti & Elizabethae judicium Procerumque provocavit, Pauperum (literatorum prae­cipuè) Nutritor, Afflictorum morbis Corporis vel A­nimi Consolator fuit.

Sedit B.R.P. & Ecclesiae P.M. 42. nonagenarius, cum nec Animi nec Corporis oculi caligarent.

Obijt an ^o. D ⁿⁱ 1601. Feb. 13 ^o. & jacet sepultus in Ec­clesia cathcdrali S. Pauli, cum hoc Epitaphio supra tu­mulum.

• COntra Thomam Dormanum
• Anglo papistam, duobus libris in 4 ^o. Anglicè.
• Alius Liber contra Dormanum,
• Et Sanderum de transubstantiatione in 4 ^o. Anglicè.
• Catechismus Major lat ^•. in 4 ^o.
• Catechismus minor lat ^e. in 8 ^o.
• — idem Graecè Lat ^e. & Hebce.

GVILIELMVS PERKINS, natus in oppi­do Marstoniae non procul a Civitate Co­ventriae in agro Warwicensi, (dulci patria mea & natali solo:) in Christi Collegio Cantabrigiensi jnstitutus perpolitus (que) est: ubi tantas in vera pietate & liberali doc­trina progressiones fecit; ut evaserit non modo sedulus & summè industrius Concionator, verum etiam varia­rum excellentissimarum tractationum solidissimorum (que) commentariorum, qui jam extant, conscriptor: quorum operum plera (que) propter dignitatē suam & praestantiam Latine reddita, transmarinis (que) typis excusa sunt. Hic eximius vir cujus vita doctrinae suae fuit consona, sanc­tè & incontaminatè vixit: Quod nostris iniquissimis temporibus est maximè rarum exemplum: quippe, in multis ministris Euangelicis et in nonnullis Professori­bus Theologiae, us (que) adeò à professione dissidet discor­dat (que) ipsorum vivendi ratio et consuetudo, ut nimium impediant cursum Euangelij, carnales (que) Libertinos in sua pravitate obfirment. Caeterùm, istis relictis, paena quam reprehensione dignioribus, me ad Perkinsum no­strum beatissimum Clarissimum & nervosissimū The­ologum refero, cujus doctrinae et sanctitatis odor suavis­simus non solum perfuditomnes Magnae Britanniae Re­giones, sed etiam in Gallia, Germania, Belgio, et in aliqua Hispaniae parte inclaruit. Multa nam (que) ex ipsius eruditis operibus, sunt in Gallicum, Germanicum, et Teutonicum idioma transfusa. Ejus Catholicus reformatus Hispanicè conversus, non potest a quoquam Catholicorum Regis Catholici refutari.

Hic divinissimus Theologus (prout ejus Effigies o­culis representat) dexteram manum mutilam et ad scri­bendum ineptam habuit. Quot tamen praestantissima volumina et opuscula sinistra manu conscripserit non tam omnes Christi Collegij Alumni, quam tota Aca­demia [Page 221]Cantabrigiensis satis luculenta perhibebunt testi­monia. Sed (eheu) Deus nostris peccatis offensus, hunc fidelissimum servum suum in aetatis vigore, ad Coelos transtulit, utpote quo iste mundus nimis fuerit indig­nus. Aegrotavit & diem ultimum obijt Cantabrigiae anno 1602. universis Academicis ejus mortem dolore & lachrymis, prosequentibus, & nonnisi quadraginta qua­tuor annos natus, supremo honore funebribus (que) exe­quijs celeberrimè, pro more Academiae, decoratus fuit.

• FVndamentum Religionis Christi­anae.
• Armilla aurea, vel Theologiae de­scriptio.
• Commentarius in Symbolum Apostoli­cum.
• Expositio orationis Dominicae.
• Declaratio vtrum quis sit in statu
• Damnationis, vel in statis Gratiae.
• Casus quidam conscientiae.
• Glossologia (sive Lex linguae) à Th.
• Draxo Latinè reddita.
• De natura et praxi Resipiscentiae.
• De pugna Carnis & spiritus à Tho:
• Draxo Latinè conversâ.
• De benè vivendi ratione in omnibus ordinibus et temporibus.
• De benè moriendi ratione.
• Tractatio de conscientia.
• Catholicus Reformatus.
• De vera ratione cognoscendi Christum
• Crucifixū, Granum Sinapi, Has duas
• Tractatiuncula, Latinas fecit. T. D
• De vero lucro omnibus terrenis divitijs pretiosiore.
• De idololatria novissimorum Tempo­rum: Latinè nondum extat.
• De liberâ Dei gratiâ, & libero hominis arbitrio.
• De vocatione, (sive varijs vivendi in­stitutis).
• De Praedestinatione, Tractatus quem auctor Latinè emisit in Lucem.
• Digestum (sive Harmonia Biblica)
• Dialogus de consumatione saeculi.

• Tres libri de casibus conscientiae à Tho­ma Draxo, & etiam ab eximio viro Wolfango Meyero, in Latinum idio­ma transfusi.
• Comentarius in quin (que) prima capita epistolae D. Pauli ad Galatas, & com­mentarius adjunctus in sextum ca­put auctore Richardo Cudwortho.
• De Christiana aequitate, divulgatore Guilielmo Crasshavio.
• [Page 222]De figmementis (sive imaginationibus) hominis, publicante Thoma Pierso­no.
• Problema, adversus Coccium, ac Per­kinso Latinè editum & publici juris factum a Sa. VVardo Theol. Profess.
• Clavis Prophetica, ab auctore Latinè emissa, & in lucem prolata a Th: Tuko.
• Commentarius in Christi concionem in monte habitam, sive in. 5 6.7. capita Matthaei, operâ Th. Piersoni.
• Commentarius in tria prima capita Apoclypseus, operâ Roberti Hilli & Thomae Ptersoni.
• De Christi Tentationibus,
  Matth. 4. a vers. t. ad 12.
  sive, Mono­machia inter Christum & Diabo­lum, publicantibus R. Hillo & Th: Piersono.
• Adhortatio ad Resipiscentiam, Tex­tus Zeph. 2 ver. 1.2. ope Guilielmi Crashavij.
• Duae excellentissimae tractationes de Ministrorum vocatione, ope Guil: Crashavij.
• Commentarius in Epistolam Iudae, ope­râ Th. Pickeringi.
• Bascarologia, sive de arte venefica tractatio, edita a Th. Pickering, & interprete Th. Draxo.
• Certa responsio, sive Declaratio ad ho­minem rusticū adversus libros prog­nosticωs, ab ipso auctore conscripta.
• Christiana Oeconomià, sive Disciplina domestica, ab ipso auctore Latinè conscripta.

IOHANNES VVHITGIFTVS, ex anti­qua familiâ Withgiftorum de Whitgiftia in Comitatu Eboracensi oriundus, & Hen­rici Whitgifti mercatoris de magna Grims­beia in agro Lincolniensi, filius natu ma­ximus fuit. Habuit Patruum cui nomen erat Robertus Whitgistus, Monasterij Wellowensis in co­mitatu Lincolniae Abbatem. Aquo patruo, in pueritia eruditus est, cujus patruus (prout Archiepiscopus saepe numerò narravit) pro re nata ei dixit, ne (que); se, nec Reli­gionem totam Scripturam sacram subinde evolvi, & nun­quam exea potui cognoscere nostrā Religionem fuisse Divin [...] instirunum, & opinionē suam confirmanurus, solebati [...]ud Servatoris Apophthegma producere, omnis planta quam non plantavit pater ille meus caelestis, Matth. 15.13. eradica­bitur.

Hic ejus Patruus eum spectati [...]ma indole & ad vir­tutem factum & fictum inveniens, Londinum misit, ubi in Schola Antonianâ operam literis navabat, postea illum in literis magnopere progressum, parentes ejus, (Abbate Avunculo in Consilium adhibito) miserunt Cantabrigiam. Primò, studuit in Collegio Reginali, sed il­lud domicilium minus probans, se transtulit in Aulam Pembrochianam; cujus Praefectus fuit Nicolaus Ridleius (postea Episcopus Londinensis factus, & Martyrio coronatus) certior factus a Domino Bradfordo Whit­gifti Tutore, de juvenis indole, probitate & exi­guis vivendi praesidijs (pater enim adolescentis, damna Marinâ passus, filium alere minus potuit) concessit ei in illa Aula Discipulatum anno (que); 1555. cooptatus est inter socios Domus Petri, Andrea Pearno eidem Aedi praesi­dente, qui regnante Martyricida Maria ei favit, & ejus perspectam in Euangelica Religione affectionem, [Page 225]connivendo dissimulabat.

Susceptis Gradibus Baccalaurei & Magistri Artium & Baccalaureatus Theologici, ad Doctoratus gradum altissimum, ascendit, & hanc Thesin propugnavit, Papa est Ille Antichristus; Egregius (que); concionator extitit & è Socio, altius evectus successit Doctori Hutteno (non ita pridem Eboracensi Archiepiscopo) in Magisterio Aulae Pembrochianae, et fuit Doctori Coxo Episcopo Eliensi, á sacris.

Designatus etiam est sacrae Theologiae Professor Margaretanus: (quippe Domina Margareta piae me­moriae illam praelectionem fundaverat) quod munus tanta cum laude executus est, ut non ita multo post, fac­tus fuerit sacrae Theologiae professor Regineus. Et acci­tus, ut coram Regina Elizabetba b.m. concionem ba­beret, tantopere eum approbavit Regina ut illum Colle­gio Sanctae & Individuae Trinitatis & juramento impo­sito inter suos sacellanos annumeraret; anno 1567. Ad decennium, fuit Magister illius Collegij tota Academia ei admurmurante & acclamante, exceptis Thoma Cart­vvighto & pauculis alijs, qui sese Ritibus & ceremonijs Ecclesiae Anglicanae ab illo defensis opposuerunt.

Regina ascivit eum ad Decanatum Lincolniae, quem (illo septennio in quo Cantabrigiae mansit,) tenuit. Suâ prudenti industria & venerabili moderatione multos pupillos doctrinâ eximiâ expolijt & exornavit, ex quibus quin (que); postea vidit ad Episcopalem dignitatē excitatos putà. Redmannum Episcopum Norwicensem; Babing­tonum VVigorniensem; Rudd, sancti Davidis; Golsbour­ghum, Glocestrensem; & Benedictum Herefordensem; Prae­terea alumnos et Discipulos habuit multorum Magna­tum filios, nimirum Wigorniae Comberlandiae (que) comites, Baronem de la Zouch, Baronem Dunboyrium ex Hiber­niâ. Nicolaum Baconum & Franciscum Baconum exe­questri ordine & alios complures.

Decanatus Lincolniensis ad septennium, potitum Re­ginea Majestas, anno 1577. eum Episcopatu Wigorniensi [Page 226]decoravit. Valedicturus Academiae, pro Themate elegit illa verba Paulina quibus ille suis Corinthijs valedixerat. 2. Cor. 13.11.

Anno (plus minus) post inaugurationem Episcopa­lem, Propraeses VValliae constitutus est, summus autem Praeses fuit Henricus Sidnejus eques verè auratus, dein­ceps verò, anno 1583, statim ab obitu Archièpiscopi Grindalli, Regina eum ascivit ad Archiepiscopatum Cantuariensem, & exiguo intercedente tempore, in sacrū consiliorum suorum senatum illum retulit.

Fuit Reginae Elizabethae, (quamdiu illa regnaret), in delicijs, & tam inusitata familiaritate reverendum Pa­trem amplexa est, ut illum nigri sui Mariti nomine ap­pellare dignaretur. Caeterùm, cum haec illustrissima & decantatissima Regina, mortifero morbo laboraret, & propter Melancholiam esset colloquij impatientissima, tamen Episcopi monitis benevolas praebuit aures, quini­mò cum esset muta & [...], ejus animus precanti assen­sus est, quam rem signis & indicijs prodidit, & ita mani­festum fit quam religiosè haec praecellentissima Regina moreretur, Martij 24 ^o 1602.

Tum Rex Iacobus, ut qui fuerit justus et legitimus regni haeres, successit Reginae, et Sceptrum excepit, quem Archiepiscopus inunxit et capiti coronam Regalem im­posuit, et apud Regem gratiâ et auctoritate valuit, nihi­lominus mortem Reginae, ejus veteris et propitiae Domi­nae internis lamentationibus prosequutus est, et multos menses non supervixit, sed mense Februario sequente, aegrotare caepit, Rex rumore aegrotantis Archiepiscopi valdè perturbatus, accessit Lambitham eum invisurus, et quibusdam jucundissmis sermonibus praemissis, addi­dit se Archiepiscopi vitam à Deo petiturum. Archiepis co­pus, Regem Latinè alloqui enitebatur, sed nulla verba ab eo emissa intelligi potuerunt praeter haec tria, Pro Eccle­sia Dei, quae saepe iterabat, & fuerunt verba ejus novissi­ma, & intra paucos dies animam exhalavit ultimo Fe­bruarij anno D ⁿⁱ. 1603, aetatis (que); suae septuagesimo tertio cum plusquam viginti annos in Archiepiscopali sede [Page 227]sedisset. Humatus est ab australi parte Ecclesicogon Croy­donensis, ubi ab haeredibus memoriae ejus monumentum erectum est pulcherrimum, modestiae tamen illius con­gruentius quam caeteris tanti viri virtutibus, mausoleo tantumvis superbo non indignis.

Multa charitatis opera pas in: [...] u [...] vixis­set, nempe, Lincolniae, Wigorniae, [...] Cambri [...] [...]ibus, in Cantio, & comitatu S [...]yensi [...] quod [...] entis­simum est Ptochotrophium pulch [...]um [...]crosanctae Triadis fundavit Croidonsae, in [...] [...]ustos & Viginti octo fratres & Sorores aluntur, [...] [...]djunxit liberam Scholam pulchritudine praestantem & ludimagi [...] do­micilium aedificavit, & in perperuu [...], illa loca sa [...] [...]libe­rali dotavit stipendio. Multi è Sac [...]is ejus, quorum aliqui in hodi [...] dien [...] supersunt, eo vivente, ad E­piscopalem amplitudinem pervenerunt.

Nullos libros, qui extant, conscripsit, sed tantummo­do unum magnum volumen Anglicè edidit, in quo Ri­tus, Ceremonia [...] & Ecclesiae Anglicanae politiam Eccle­siasticam defe [...]it.

S [...]quis desiderat pleniorem Archiepiscopi & ejus vi­tae expositionem, remitto eum ad luculentam [...] us de­scriptione [...] & [...]narration [...] a Georgio Paulo equi [...]e au­rato pre [...] [...] [...]extam Exanno 1612. Anglicè excusam.

EXTAT AV [...]RV [...]. EIVS.

Concio coram Regina Elizabetha 24. Martij and 1 [...]74. textus [...]o▪ ha [...] 6. vers. 24.26.27. Auglice.

IOANNES RAINOLDVS Patria Devo­niēsis, Musis innutritus est Oxoniae in Col­legio Corporis Christi (in cujus ore veram verè mortificati hominis jdèam intuere) ubi in Sociorum numerum cooptatus & Doctoratus gradu exornatus est: tamque admirabiles in pietate & literis reconditioribus, impri­mis verò in Theologicorum mysteriorum scientia pro­gressiones fecit, ut Academiae Lumen, Europae decus, Divinae gloriae Buccinator; sanctitatis eximium exem­plar, & diligentissimus in Pontificios Scriptor fuerit. Cu­jus volumina quotquot in lucem prodierunt extant om­ninò inconfutabilia: Sed in ipso cursu, proh dolor, mors eū oppressit. Nam, ingratus mundus, tanta stella fuit pla­ne indignus. Plures ei fuere fratres, omnes (quemadmo­dum ex auditione accepi) Papismi fumosa caligine oc­caecati, & maximè Guilielmus Rainoldus seu Reginaldus prout ipse scribit, qui seditiosos & pestilentes libros ad­versus beatissimā Reginam Elizabetham ejus (que) Regnum florentissimū conscripsit. Vnde non modicus dolor huic religiosissimo & summè erudito Theologo est inflictus. Nullam eminentem in Ecclesia dignitatem unquam vo­luit accipere praeterquam Lincolniae Decanatum, quem citò transdidit alteri. & praedicto Collegio praefuit: ac pro tempore Theolog ^•. professor in Collegio Reginali factus est, ubi illo munere ad extremum vitae suae diem perfunctus est.

Operae (que) pretium cognoscere quaá imminente pericu­lo fuit liberatus, anno, 1602. dum Londini diversaretur, & quodam die animi causa deambulatum in Agros-Fens­burienses, ubi complures Sagittarij sagittis jaculabantur, prodiret: casu quodam sagitta ejus pectus perculit, quae (nisi Divina intervenisset) corpus ejus transverbe­rasset: Nam anterior facies, bipatentes sc. Togae illius partes, fuit holoserica: pannus etiam subdititius Linceus [Page 230]ille quidem, sed indurus & inflexilis utpote pressurâ un­dulatim rigoratus Brandium quidam vocant, unde sine tantilla viri laesione, sagitta resilijt. Quod rarum divinae providentiae in famuli sui conservatione opus, cujus ipse fui [...] testis, ingrato silentio minimè supprimendum censui.

Illustris hic Doctor Oxoniae expiravit & perhonori­ficè ibidē sepultus est, A ^o. 1607. jacet (que) in sacello Cor­poris Christi cum Imagine ejus & hac Inscriptione;

RICHARDVS VAVGHANVS, oriundus fuit è Wallia, & Cantabrigiae in Divi Iohan­nis Euangelistae collegio, operam literis na­vavit, ibi (que) Doctoratus in Theologia gra­dum & insignia accepit: cumque esset Re­ginae Elizabethae â sacris, primùm prove­ctus est ad Episcopatum Bangorensem, anno 1596. & se­quente anno ad Episcopatum Cestrensem translatus: postremò verò ad Episcopatum Londinensem elatus, anno 1604. Cui noster ingeniosissimus Epigrammate­sta, haec scripsit subsequentia Epigrammata.

De hoc autem praestanti viro nihil amplius dicam, quam quod doctus vir ejusdem Gijmnasij jam de ipsius merita laude & encomio in haec verba scripserit; Dum fuit in collegio, propter studiorum intentionem, illud co­honestavit: propter concionandi labores toti fuit orna­mento Academiae, & ad Episcopalem dignitatem voca­tus, non solum mansit vigilans, prudens & moderatus Ecclesiae Rector, sed etiā effiicax & scientissimus concio­nator: nam, sive loqueretur, sermo ejus fuit sententiosus: sive consilium daret, consilium ejus fuit religiosum, si­ve admoneret quempiam, ejus commonefactiones erant gratiâ plenae; sive censuram adhiberet, censura ejus erat recta & cum judicio: homines adhortatus est ad omnem pietatē & religionis veritatem: & sese summo cum ani­mi, zeli (que) ardore (prout ex ejus doctrina & vitâ apparet) [Page 233]omni superstitioni opposuit. Vt (que) comprehendā brevi, valdè quidem doctus fuit; vicç verò sanctimoniâ melior, Quod (si ipsius mox subsecuturam faelicitatem specte­mus) mors ejus censeri debet optima. Vita jam functus (prout in votis suis habuit) abs (que) ulla exequiarum ho­norificentia & solemnibus ceremonijs, in Divi Pauli ec­clesia Cathedrali humatus & situs est anno 1607.

De Vita & Morte.

GERVASIVS BABINGTON, natus in Comitatu Notinghamensi, oriundus ex antiqua et generosa Babingtonorum fa­milia (illius Comitatus) ibidem prima eruditionis imbibit rudimenta: inde verò a pijs suis Parentibus Cantabrigiam mis­sus, in SS ^ae. Trinitatis Collegio (celeberrimorum viro­rum seminario) insignem in studijs fecit progressum, sub tutela et disciplina Reverendissimi Beatae (que) memoriae viri Ioannis VVhitgifti ejusdem tunc Collegij Magistri, et posteá Cantuariensis Archiepiscopi longè dignissimi.

Ita autem in literis profecit hic noster Gervasius, ut magna cum laude gradibus insignitus, ejusdem factus sit Collegij socius, et quum animum suum studio Theolo­gico imprimis applicaret, excellens et insignis Verbi di­vini factus est Praeco in Academia; inde vero, S ^ae. Theo­logiae designatus Doctor, vocatus est ab Henrico Nobi­lissimo Pembrochiae Comite ut ipsi esset a sacris, cujus favore primum Thesaurarius Ecclesiae Landavensis in VVallia fuit ordinatus, postea autem ejusdem Diocese­os electus Episcopus, anno D ⁿⁱ. 1591. Postquam annos cir­citer quatuor in hoc Episcopatu sedisset, ob singularem ejus pietatem & eruditionem, ab Elizabetha Regina B. M. translatus fuit ad Episcopatum Exoniensem; Vnde triennio vix expleto, ad sedem Wigorniensem fuit promo­tus. Notandum autem est quod magnis hisce digni­natibus non sit factus segnior (ut pleris (que) accidit) cum in Euangelij praedicatione ad animarum conversionem & nutritionem; tum in Librorum scriptione ad Scriptura­rum elucidationē, adeò ut aliorum exemplo fuerit vigi­lans Pastor, insignis Scriptor, & prudens Gubernator: qua de re factus est autem Vice-praeses Regij Concilij in Marchijs VValliae: & de quo, vir quidem non indoc­tus sic scribit;

In Episcopatu VVigorniensi vixit annos circiter xiij. Icterico morbo correptus placidè in Domino obdormi­vit, & terrenam hanc vitam cum caelesti commutavit, anno partae salutis 1610. aetatis autem suae sexagesimo. Sepultus fuit non sine gravi luctu consuetis solennitati­bus in Ecclesia Cathedrali VVigorniae, mense Maij.

• ANnotationes Consolatoriae in Genesin, Exodum, Leviti­cum, Numeros & Deutero­nomium.
• Item, in x. Praecepta, fidei Articulos, & Orationem Dominicam.
• Collatio inter humanam fragilitatem & fidem.
• Conciones tres.

THOMAS HOLLANDVS, patria Salopi­ensis in finibus & limitibus Cambriae, lite­rarum studia secutus est Oxoniae in Colle­gio Excestrensi seu Exomensi (hunc cum propter Nominis cognationem tum etiam e [...]ditionē & alias animi dotes supradictis viris illustribus annumero) ubi subordinatis gradibus susceptis cul [...] ipsum Doctoratus attigit, & multos an­nos Theologi [...] in praedicto Gymnasio professus, Rec­tor fac [...]us est [...] ob singularem doctrinam, cogniti­onem & pic [...], communibus suffragijs electus est Theologiae Pr [...]or Regius sive Doctor Cathedrae; success [...] [...] Humfredo. Quem locum multo­rum [...] (omnibus tam exteris quā Aca­demic [...] [...] & approbantibus) tenuit.

Qu [...] exi [...]e eruditus quam (que) [...] [...]ligiosus fuerit ex ejus [...]ijs et doctis disputationib [...] [...], quae eti­amnu [...] quorundam manibus teru [...]r, eas autem nondu [...] imprimi, indignum [...]st.

Et (ut de ipso testatur vir quida [...] doctus in concione quadam funebri typis edita) erat alter Apollos, potens in Scripturis, adeo (que) cum Patribus familiaris ac si ipse Pa­ter, & cum Scolasticis ac si Seraphicus Doctor, ab ejus ore tamquam ab Oraculo, quaevis dubia solvebantur, dignissimus ita (que) erat qui Cathedrae Doctor designare­tur, quam possedit annos circitèr xx., magno cum ap­plausu & approbatione, dixeram ferè, admiratione.

Ex ejus Scola quot rutilantes Ecclesiae nostrae prodi­erunt stellae? erat verè, (quod Greg: Nazianzenus de Patre suo comparatè dicit) Abrahamus, Pater multo­rum siliorum, creatione videlicet scolastica, ad summum eruditionis gradum: & quamvis praeteream multorum Reverendorum Episcoporum nomina qui hoc jure ejus erant filij, non possum tamen silentio negligere, binas Ecclesiae nostrae Columnas, Reverendissimos & Spec­tatissimos [Page 239]Patres Georgium Abbatum Archiepiscopum Cantua [...]iensem, & Iohannē Kingum Episcopū Londi­nensem. Et ut multa paucis comprehendā, non tantū erat Praeco veritatis, sed factor veritatis, sedulus orthodoxae Professor, Zelosus verae Religionis propugnator, Mag­nus jdololatriae Superstitionis & Religionis depravatae osor, quod manifestavit plenius Collegij sui socijs si quando iter aliquod susciperet, eis valedicēdo, his verbis, Commendo vos dilectioni Dei & odio Papatus & Supersti­tionis. Quemadmodum autē strenuus erat verae Religi­onis Athleta, ita in conversatione erat pietatis & probita­tis Exemplar, quod imprimis apparuit sub vitae ipsius fi­nē, toto enim tempore quo aeger decumbebat, totus erat in Sanctis Orationibus & meditationibus devotis, imò animam suam Deo visus est effundere, anhelando (bre­vior cum jam ipsi esset anhelitus) ista et similia verba, Ʋeni, O Ʋeni Domine Iesu, Stella matutina, Veni Domi­ne Iesu, cupio dissolvi & tecum esse, haec cum dixisser, ani­mam placide Deo reddidit, hanc vitam pro meliori re­linquens: Obijt et sepultus est Oxoniae, honorificè qui­dem pro more Scholarum, mense Martij, Anno 1612. quum esset plus minus septuaginta tres annos natus.